Politieagenten die ambulancepersoneel aanvallen: het kan in Amerika. Nederlandse agenten waren onlangs verbolgen over het feit dat de politierechter in Amsterdam niet bereid was wangedrag tegen politiemensen dubbel zo zwaar te bestraffen. Daarentegen gold die strafmaat wel voor belagers van ambulancepersoneel. Te weinig REPSEKT voor de Hollandse polderagent. In Amerika heeft men wel veel respect voor agenten en de agenten ook vooral voor zichzelf. Dit leidt regelmatig tot excessief gedrag tegen arrestanten: bruut, banaal, hilarisch. Op 24 mei jl. ging de Oklahoma Highway Patrol nog een stapje verder. Na wat irritaties op de weg stopten de agenten een ambulance die een oudere vrouw naar het ziekenhuis vervoerde. De sterke arm van de wet zocht ruzie en ging uiteindelijk het ambulancepersoneel te lijf, hier het hele verhaal. Job Cohen zou zeggen: "JE BLIJFT MET JE POTEN VAN OVERHEIDSPERSONEEL AF! ...ook als je zelf de overheid bent".
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Hieronder een uitgebreid verslag van Basszje, welke we in de mail kregen. Een nog uitgebreider verslag vind je op zijn weblog.
Moesten vorige week pacifisten in Den Haag al het recht opeisen d.m.v. een illegale demonstratie tegen de Afghanistan-top en voor het einde van de oorlog in dat land, maakte de CRS (Compagnies Républicaines de Sécurité – oproerpolitie) het nog vele malen bonter. Het is wellicht een goede uiting van de boodschap van de NAVO. Straatsburg zat muur- en muurvast. Iedereen die op straat wilde vertoeven of protesteren zou te maken krijgen met een ongekende repressie. Bewoners waren verplicht om vredesvlaggen binnen te laten. Grondrechten en vrijheden werden opgeschort. Duizenden demonstranten werden uit de stad verdreven terwijl de wereldpers liever keek naar een kleine groep relschoppers. Een verslag van een roerige dag.
Om vier uur vertrekt een delegatie van zo’n 1500 mensen vanuit het Anti-NAVO kamp om in alle vroegte te proberen het centrum te bereiken voor een tegendemonstratie en wellicht blokkades van de NAVO-delegatie. De geruchten over massale politie-inzet zijn niet van de lucht, de sfeer is gespannen. Zonder enige vorm van waarschuwing vliegt bij de eerste aanblik traangas alle kanten op. Het bleek exemplarisch te zijn voor de rest van de dag.
“Until now, promises are all we have gotten. When the government does not even pay them enough to stay alive, Qaeda and armed groups are ready to pay them generously.”
Adil al-Mashhadani, een soennitisch leider van een “Awakening Council” uit Baghdad, luidt de noodklok. Zijn mensen worden niet aangenomen door de politie. Slechts 12 van de 180 militieleden hebben een baan aangeboden gekregen.
De opmerking geeft aan in welk een wespennest de VS zich nog steeds bevindt. Want de uitspraak kan net zo goed geïnterpreteerd worden als een niet al te subtiele bedreiging.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“Niemand kijkt hier op van een buitenlandse achternaam, er lopen heel wat Molenaars rond in Nieuw-Zeeland. Het was waarschijnlijk gewoon een kiwi.”
Annelies Boogaerdt, de ambassadeur van Nederland in Nieuw-Zeeland denkt dat er in Nieuw-Zeeland geen anti-Nederlandse sentimenten zullen ontstaan naar aanleiding van een Nieuw-Zeelander van Nederlandse afkomst, die een politieagent vermoordde. Zijn bijnaam in de pers is inmiddels “Rambo” omdat hij zich uitgedost had als de de actieheld.
Het spook van positieve discriminatie waart weer eens door Nederland. Guusje ter Horst blokkeerde afgelopen weekend de benoeming van een blanke politieman tot korpschef. De reden? Het had een vrouw of allochtoon moeten zijn.
Wanneer leren we nou eindelijk eens dat vrouwen zich, net als mannen, soms minder tot een bepaald beroep voelen aangetrokken? En dat daardoor de percentages vrouwen lager zijn dan je zou verwachten als je naar de bevolkingsopbouw kijkt? En wanneer leren we dat vrouwen ook anders denken over een carrière? Bijvoorbeeld als er kinderen komen? En dat daardoor de percentages vrouwen hogerop in de hiërarchie waarschijnlijk wat lager zijn dan je zou verwachten als je alleen kijkt naar de percentages vrouwen in de lagere regionen?
Zeker nu duidelijk is dat vrouwen en mannen, ook in de hogere regionen, één pot nat zijn, moeten we stoppen met deze onzin van positieve discriminatie.
Accepteer het nou: vrouwen voelen zich gewoon minder aangetrokken tot bepaalde beroepsgroepen en functies. Horen we ooit iemand klagen over het feit dat de geneeskunde in de volgende twintig jaar overgenomen gaat worden door vrouwen, dat onze kinderdagverblijven worden geregeerd door vrouwen en dat het overgrote deel van de kappers kapster is?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.