Sargasso duikt deze zomer de polder in. Per aflevering van de zomerserie vertelt een lezer over zijn of haar favoriete polder. Erik Honkoop is vakbladjournalist en schrijft als Perik ook af en toe op dit blog. Van Polder Hoenkoop wist hij weinig. Behalve dat zijn vroege voorvader Cors Corneliszoon er een tijdje woonde. En in 1590 - op zijn 36ste - slaagde deze Cors er in om een wijf te scoren: de pronte blonde zeventien lentes jonge Elisabet Lienaerds uit Benschop. Ze ooievaarden zeven kinderen bij elkaar, die van de weeromstuit de achternaam Honkoop kregen. Geen van de kids bleef in Hoenkoop, en dat is kenmerkend voor deze tragische plak afgewaterde rivierklei tussen Holland en Utrecht. Bekend van TV, zou het moeten zijn. Maar ik had er tot voor kort nog nooit van gehoord, van Hoenkoop. Wie vanuit Utrecht over de provinciale weg langs de Hollandse IJssel naar Oudewater fietst, komt een bordje tegen. "Hoenkoopse Buurtweg 300 meter". Dan ben je in wat tot 1970 de Gemeente Hoenkoop was, een gemeente die bestond uit de polders Hoenkoop, Rateles en Dijkveld. Leg je die driehonderd meter ook daadwerkelijk af - halverwege staat er een bankje langs de kant van de weg - dan kom je in Polder Hoenkoop. Tenminste, als je naar links kijkt. Rechts liggen de polders Rozendaal, Vliet en Dijkveld. Achter je ligt een weiland dat Rateles heet.
Dat idee stamt uit 1981, van ir. L.W. Lievense. In het Markermeer.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
GC heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag doet onze maandelijkse gast, P.J. Cokema, een poging ‘geschiedenis te schrijven’.
GC-redacteur Ger vroeg zich begin deze maand af waarom een week eigenlijk geen acht dagen heeft. Zelf denk ik dat historische gebeurtenissen best in vier dagen volbracht kunnen worden. De Nederlandse geschiedenis van land en water, kun je blijkbaar in een week van negen dagen afdoen.
Van 16 tot en met 24 oktober woedt de Week van de Geschiedenis weer door het land. Net nou Rutte geschiedenis schrijft als eerste liberale premier sinds mensenheugenis, een historisch feit dat gedoogd wordt door een man die een bloedhekel aan tsunami’s heeft, willen de organisatoren ons er aan herinneren hoe onze identiteit verbonden is met het thema land en water.
Wist je dat de eerste vorm van democratisch bestuur in Nederland rond de beheersing van water werd georganiseerd? Rond 1200 ontstonden de waterschappen, zo deelt de organisatie mee in de rubriek ‘land en waterweetjes’.
Zo is het maar net. Nederlands democratie begon heel praktisch en is in acht eeuwen tijd verworden tot een bestuurlijk gedrocht dat van voren niet weet hoe het van achter leeft. Anders kan ik de huidige politieke situatie niet duiden.
[qvdd]
“Wij eisen dat voor één juni alle dammen, en daarmee de illegale moerassen, worden weggehaald. Zo niet, dan doen we het zelf.”
Oorlog in de Horstermeerpolder. Een woordvoerster van de onlangs uitgeroepen ‘Republiek Horstermeerpolder’ wil dat het Waterschap alle dammen weghaalt die zorgen voor een verhoging van het grondwaterpeil, bedoeld om de polder deels terug te geven aan de natuur.
De bewoners willen dat niet en hebben één dam alvast zelf verwijderd. Het Waterschap wil hem terug. De vraag is natuurlijk: hoe ver mag je gaan als een overheidsactie je huis doet verzakken?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.