Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Russische zaadbank cruciaal voor landbouw bedreigd met voortbestaan
Diversiteit in landbouwzaden is van levensbelang voor de voedselvoorziening. In de jaren zeventig decimeerde het grassy stunt virus de Indiase rijstoogst. Genetische weerstand tegen deze ziekte werd gevonden in maar één van de 6200 rijstsoorten (check die bizarre namen van rijstziekten). Tegelijkertijd vernietigde bacterievuur 15% van de Amerikaanse maïsoogst, resistentie werd uiteindelijk gevonden in een wilde maïssoort die alleen voorkwam in een bedreigd natuurgebied in Mexico (farmingfutures).
Tijdens de Tweede Wereldoorlog beschermde de wetenschappers van het Pavlovsk onderzoeksstation hun waardevolle collectie landbouwzaden tegen de aanstormende nazi’s. De tuin viel in handen van de nazi’s, maar de onderzoekers waren daarvoor al met de zadencollectie gevlucht naar de stad. Negenhonderd dagen zaten ze in een kelder in het belegerde Leningrad. Twaalf van hen stierven de hongerdood, naast zakken rijst en aardappelen die ze niet wilde aanspreken (Croptrust). Want ze wisten dat deze collectie later van vitaal belang was voor de wederopbouw van de landbouw in de Sovjet-Unie. Tegenwoordig beheert het Pavlovsk onderzoeksstation meer dan 5000 soorten zaden en bessen waarvan 90% in geen enkele andere zaadbank te vinden is.
Maar het Pavlovsk onderzoeksstation wordt wederom bedreigd, deze keer niet door Duitse laarzen maar door de lakschoenen van projectontwikkelaars.
Wijffels: coalitie slecht voor landsbelang en milieu
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat ariejan met een stuk over Herman Wijffels’ oppositie tegen een kabinet met de PVV.
Wat mooi: na Doekle Terpstra, Dries van Agt, Frans Andriessen, Willem Aantjes, Cees Veerman (CDA), Frans Weisglas en Joris Voorhoeve (VVD) ? mensen die door GeenStijl nog makkelijk kunnen worden weggezet als niet ter zake doende linkshuilies – spreekt nu ook de daadwerkelijk nog prominente CDA?er Herman Wijffels (Rabobank-directeur, bewindvoerder bij de Wereldbank, oud-SER-voorzitter, informateur van het vorige kabinet, übernetwerker) zich uit tegen de horrorcoalitie VVD-CDA-PVV die nu in de maak is.
En terecht: want Wijffels, samen met Veerman en oud-minister Pieter Winsemius (VVD), wijst op een beleidspunt waar tot nu toe in de media nauwelijks aandacht aan wordt besteed, omdat het niet om de islam of om bezuinigingen gaat, namelijk natuur en milieu. Reken maar dat een VVD-CDA minderheidskabinet met gedoogsteun van de PVV een einde gaat maken aan ieder redelijk beleid op het gebied van natuurbehoud, duurzaamheid en landbouw. Dat wordt wegen aanleggen, bio-industrie de vrije hand geven, einde aan linkse hobby?s zoals groene subsidies, en you name it.
De kritiek van Wijffels op het CDA is dan ook niet mals. De Volkskrant:
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
TROS in actie tegen openbare bibliotheken
Onder leiding van de oud-burgemeester van Rotterdam Ivo Opstelten voert een team van het tv-programma TROS Regelrecht actie om al het internetverkeer in openbare bibliotheken te filteren. Zo willen ze helpen voorkomen dat kinderen geconfronteerd worden met porno of geweld. Veel mensen die in de uitzending werden geïnterviewd waren voor. De directeur van de Openbare Bibliotheek Amsterdam was echter niet te vermurwen. Hij staat op het standpunt dat openbare bibliotheken als publieke voorzieningen in principe een volledig vrije toegang tot internet moeten bieden. Filters werken bovendien niet goed en zijn gemakkelijk te omzeilen.
Overigens wordt er bij de pc’s in de OB Amsterdam wel gewaarschuwd tegen porno en er lopen toezichthouders die bij overlast kunnen ingrijpen. Maar de verantwoordelijkheid blijft bij de bibliotheekgebruiker. Of, in geval van kinderen, bij de ouders. Juist ouders blijken hier echter veel moeite mee te hebben. Een vertegenwoordigster van een oudercomité vond zelfs dat hier sprake was van het aanbieden van porno aan kinderen (wat wettelijk verboden is).
De actie van de TROS, die erg veel lijkt op soortgelijke acties tegen openbare bibliotheken in de Verenigde Staten, berust op een aantal misverstanden. De openbare bibliotheek is geen huishouden, school of bedrijf waar particuliere voorkeuren en overwegingen bepalen wat er wel en niet gezien of gelezen mag worden. De bibliotheek behoort vanuit haar publieke functie in principe geen voorkeuren te laten gelden. De openbare bibliotheek is bij uitstek het instituut dat in de samenleving een vrij verkeer van informatie moet garanderen. Het tweede misverstand betreft de aard van het internet. Waar je van boeken of andere media (ook van bijvoorbeeld tv-programma’s) nog kunt zeggen dat die worden aangeboden, gaat het bij het internet om toegang tot een netwerk dat vergelijkbaar is met dat van de telefoon. De ingreep die de TROS per petitie wil bewerkstelligen is vergelijkbaar met het afsluiten van bepaalde nummers uit een publieke telefooncel. Of met het dwingen van de postbode om bepaalde poststukken niet te bezorgen.
Petitie:
Nederlanderschap voor Marc van Roosmalen
Marc van Roosmalen: Tilburger van geboorte (1947) – Braziliaan van nationaliteit – dwars wetenschapper – belangrijkste kenner van het Amazonebekken dat hij blootsvoets doorkruiste – ontdekker van niet minder dan 100 boomsoorten, 20 nieuwe apensoorten en ruim 20 andere boom- en bodembewonende zoogdieren – onvermoeibaar activist voor het behoud van het regenwoud – TIME Hero of the Planet – met de dood bedreigd door belanghebbenden bij illegale houtkap – ten onrechte aangeklaagd voor biopiraterij – gedetineerd in een van de beruchtste gevangenissen van Brazilië – verloor hierdoor zijn Nederlanderschap – op de vlucht voor de Braziliaanse justitie – ondergedoken in Nederland dat weigert hem de status van vluchteling te verlenen. Help Marc van Roosmalen:
Hoewel vrijgesproken in november 2008, is Marc, toen het OM bij het Opperste Gerechtshof in Brasilia tegen zijn vrijspraak in beroep gegaan is, op de laatste dag dat zijn Nederlandse paspoort geldig was naar Nederland gevlucht. Marc van Roosmalen schreef begin 2009 een brief aan Hare Majesteit en diende een verzoekschrift in bij het Ministerie van Justitie waarin hij het verlies van Nederlanderschap aanvecht. Zonder succes tot nu toe.
In 1999 werd van Roosmalen door Prins Bernhard geridderd tot Officier in de Orde van de Gouden Ark, een onderscheiding voor het verrichten van bijzondere verdiensten voor het behoud van flora en fauna op aarde. Later vernoemde de onderzoeker een door hem ontdekte apensoort naar de prins: Callicebus bernhardi. Hoe krom zou het zijn om iemand als van Roosmalen vervolgens het Nederlanderschap te ontkennen?
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.