Great, Britain!

Dat Charles graag Camilla's tampon wou zijn in 1989 weten we dankzij de oorlog tussen twee gehuwden, die afluisteraars inschakelden om 'de ander' uit te schakelen. Vandaag staat Groot Brittannië repper en repper in roer vanwege een ander soort afluisterpraktijk. Het meest gelezen Engelstalige vod 'News Of The World', een van de speeltjes van Rupert Murdoch, heeft van minstens 4000 mensen hun privégesprekken afgeluisterd, enkel om informatie te verkrijgen. Totnogtoe hebben slechts 8 mensen de moed gehad om een proces aan te spannen, een paar hebben 1 miljoen geäccepteerd om er over te zwijgen. Sienna Miller is één van de acht, lees wat men vond in het notaboekje van een detecdief: "Notes found in Mulcaire's notebook, which was seized in a police raid in 2006, included three of Miller's mobile numbers and their related account numbers, pin numbers, the numbers she dialled to access her voicemail services and the passwords she used to discuss her accounts with her mobile phone provider." Haar intieme leven stond tot in detail in de krant de dag erna. Afgrijselijk, je wil het niet meemaken, die paranoïa - maar het kan nog erger met de Vrije Markt: ook de telefoons van de intimi van een ontvoerd en vermoord kind werden afgeluisterd, en naar alle waarschijnlijkheid werden er berichten gewist, om te voorkomen dat de ouders hun hoop te snel zouden verliezen. Het zou slecht zijn voor de verkoopcijfers, zoals alles uiteraard slecht is voor de verkoopcijfers als je enkel kan denken in termen van 'wat is slecht voor de verkoopcijfers'. Het is dus dankzij de Guardian en hun niet-aflatende speurtocht, inclusief WOBen, dat dit aan het licht komt. Als het van Scotland Yard afhing, zou het namelijk netjes onder de stijve opperlip van de malle idee van Britishness zijn blijven zitten. Terwijl ik deze post maakt druipt het nieuws verder binnen, the Guardian heeft een live-pagina openstaan, met als recentste dit: "10.20pm: Relatives of soldiers killed in Iraq and Afghanistan have been informed that they may have had their phones hacked by the News of the World, lawyers have confirmed." [lezen: Wat je eigenlijk de objectieve tegenhanger van Murdoch's manier van nieuws maken zou kunnen noemen, Wikipedia, heeft een bijzonder uitgebreid overzicht van de gebeurtenissen.]

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Persvrijheid als EU-toelatingscriterium?

, door

Een bijdrage van Katinka Barysch, deputy director of the Centre for European Reform.

Countries that want to join the EU need to show that their democracies work well. However, press freedom – a key ingredient of any pluralist democracy – is under threat in most of the countries that are now queuing for accession. Independent newspapers and broadcasters are being squeezed out of the market. Critical journalists are being sacked, beaten or locked up. Without curious and courageous journalists, crime and cronyism flourish, public debate is stunted and politicians feel unaccountable. The EU could do more to protect media freedom in the Western Balkans and Turkey.

The erosion of press freedom has been most striking in Turkey recently. A shocking 50-60 journalists are now in jail (depending on who does the counting), mostly accused of plotting to overthrow the government or split the country. Some 10,000 lawsuits are pending against writers and broadcasters. Many journalists suspect that their phones are tapped and their e-mails read. Fear and suspicion pervade the media. In the press freedom ranking of Reporters without Borders, a Paris-based NGO, Turkey has dropped to 138th place, behind Iraq and only just ahead of Russia.

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Controle overheid moet niet bij overheid

, door

De aankondiging van minister Donner (BZK) op Dag van de Persvrijheid om de Wet openbaarheid van bestuur in te perken, kon op een applaus van de aanwezige journalisten rekenen. Onbegrijpelijk, want de wet moet inderdaad op de schop, maar dan wel om andere redenen. De openbaarheid van overheidsinformatie, zoals vastgelegd in de Wet openbaarheid van bestuur (Wob), dient het vooronderstelde belang van een goede en democratische bestuursvoering. Het recht is vastgelegd in onze Grondwet en openbaarheid dient dan ook het uitgangspunt te zijn.

Afhandeling vaak onzorgvuldig en te laat

De noodzaak van de wet wordt duidelijk uit de gang van zaken rondom het CIOT, de databank met de actuele klantgegevens van internet providers en telefoonaanbieders. Met de Wob in de hand wordt duidelijk dat de praktijk van bevraging door opsporingsdiensten al jaren zorgwekkend is en de wettelijk verplichte rapportages onvolledig waren. Ook de opzet van het internetfilter is gebaat bij openbaarheid, net als de camera’s boven de weg die kentekens scannen en de bedroevend slechte Nederlandse inbreng voor de Europese evaluatie van de bewaarplicht. Bij deze en vele andere onderwerpen heeft de Wob een belangrijke rol gespeeld, ondanks actieve tegenwerking van de overheid. Onnodig uitstel van de beslissing op het verzoek en het onzorgvuldig censureren van documenten zijn beproefde middelen voor obstructie. Bezwaar maken loont bijna altijd.

In 2010 heb ik enkele tientallen verzoeken gedaan. Bij meer dan één derde ervan nam de overheid de beslissing te laat. De overheid kan de beslissing verdagen als zij voor de behandeling van het verzoek meer tijd nodig heeft. Maar zelfs dan is de overheid vier van de tien keer te laat. En als de beslissing te laat is, dan is dat gemiddeld bijna twee weken. Soms is dat uitstel aantoonbaar onnodig. Zo adviseren internet providers de minister een brief van henzelf over een internetfilter openbaar te maken en de staatssecretaris belooft de Eerste Kamer dat ook. Desondanks is voor de beslissing op mijn verzoek maar liefst 2,5 maand nodig. De obstructie hindert een op feiten gebaseerde discussie. Zo had de brief een belangrijke rol kunnen spelen in de discussie die vooraf ging aan een stemming in het Europese parlement over verplichte internetfilters. De overheid hoort zich gewoon aan haar eigen, toch al lange, termijnen te houden. Dan hoef ik ook geen dwangsom te eisen, die ik overigens, via de belasting, toch weer zelf betaal.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Donner en het ministerie van Informatie

, door

Het lijkt alsof Piet-Hein Donner voor een ministerie van Informatie pleit. Gisteren, op de dag van de persvrijheid, vertelde hij aan een groep journalisten dat de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) wat hem betreft ingeperkt wordt. Nieuwsgierige verslaggevers dienen zich voortaan bij de voorlichting te melden. De toespraak geeft weer eens treffend aan hoe stuurloos de overheid dobbert in de informatiemaatschappij.

Volgens Donner is de huidige Wet openbaarheid van bestuur gebrekkig. De wet leidt tot misbruik, een hoge werkdruk voor de ambtenaren en verstoring van het bestuurlijke proces, wellicht het meest zwaarwegende argument om de Wob aan banden te leggen.

Iedereen die vaak van de Wob gebruik maakt, erkent dat de wet kwalitatief onder de maat is.

Een aantal mensen vindt het inderdaad nodig om bestuursorganen met ingewikkelde Wobverzoeken te bestoken in de hoop dat de beantwoordingtermijnen overschreden worden en dat ze dwangsommen kan incasseren. Hier moet inderdaad tegen opgetreden worden.

De andere problemen hebben vooral te maken met de informatiehuishouding van de overheid, die ondanks alle beloften van een eOverheid nog volstrekt onvoldoende is. Donner klaagt er terecht over dat journalisten (alsof de Wob alleen voor journalisten is…) vaak een schot hagel vuren in de hoop dat één korreltje raak is. Inderdaad moet je een verzoek om informatie breed formuleren, maar dat komt omdat niemand wil of kan vertellen welke documenten beschikbaar zijn. De Wob is een tijdrovende procedure, dus moet je maar veel opvragen (en vreselijk veel onzin doorlezen) om toch aan de benodigde informatie te komen. Sommige landen hebben een register met overheidsdocumenten. Dan kun je gericht vragen. Zo kan het ook.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Press Freedom Night – three uneasy questions

, door

GroenLinks-Europarlementariër Judith Sargentini opende dinsdagavond de Avond van de Persvrijheid in Amsterdam. Ze hield de journalisten en uitgevers onder haar gehoor een spiegel voor: hoeveel is digitale vrijheid hun waard? We kregen de tekst (helaas in het Engels) toegestuurd en delen die graag met u.

Ladies and gentleman,
The internet is a dictator’s nightmare.
Ask Ben Ali. Ask Mubarak.
Twitter, Facebook and the blogosphere helped bring them down.
The internet can be a powerful tool for democratic change.
But it might not be so forever.
Governments are unhappy with the free flow of bits and bytes.
They are putting in place gatekeepers and spies.
Technologies for filtering information and intercepting communications might turn the internet into yet another instrument of repression.
Will we let that happen?

I am very honoured by the invitation to open this Press Freedom Night, but I am not here to talk smoothly.
I want to raise three uneasy questions, inspired by my personal experiences.
I suppose many of you are journalists, editors or publishers.
My three questions relate to the way your professions defend internet freedom and media freedom – or fail to do so.

First question:
Are Dutch publishers pushing for the same kind of internet filters that we find so reprehensible in dictatorships?
Last month, the Dutch government proposed to outlaw downloading copyrighted text, music and images from illegal sources.
For the Dutch Publishers Association (NVU), which includes newspaper publishers, this proposal doesn’t go far enough.
They want criminal sanctions, even for limited downloading.
They want better enforcement, even if someone downloads a text from a legal source but then mails it to a friend (which, unbelievably, is already a crime).
But how is the government supposed to enforce such strict copyright laws?
By having internet providers check all our internet traffic and block access to websites that infringe copyrights, as the music industry demands?
We would be halfway to China, with its Great Firewall.
Different goals, same technology.
Wouldn’t we be offering a blueprint for censorship to governments less democratic than ours?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hongarije verliest zijn vrijheid

, door

Parlement in Budapest (Foto: Wikimedia Commons/Uzo19)

Hongarije is vanaf januari tot juli voorzitter van de EU. Maar dat voorzitterschap heeft meteen al een krasje opgelopen door de mediawet die de rechtse regering Orban met steun van een tweederde meerderheid in het parlement onlangs heeft ingevoerd. De Europese Commissie heeft bij monde van Commissaris voor de media Kroes al vrij snel vragen gesteld aan de Hongaarse regering. Die heeft inmiddels enkele wijzigingsvoorstellen ingediend.  Kroes bestudeert ze nog. Maar een woordvoerder van Kroes zegt dat het toch wel moeilijk zal zijn om de Hongaren tot een andere koers te dwingen. De EU mist concrete criteria voor onafhankelijkheid van de pers. Volgende week vindt er op initiatief van de Groene Fractie een debat plaats in het Europees Parlement over deze kwestie.

Judith Sargentini, Europarlementariër voor GroenLinks, vindt dat de EU Hongarije er toe moet bewegen om de wet in te trekken. De persvrijheid wordt op onaanvaardbare wijze aangetast als een media-autoriteit, die benoemd wordt door het – nu voor twee-derde rechtse- parlement, op zeer vage gronden moet gaan oordelen over nieuwsberichten en hoge boetes kan uitdelen als een publicatie niet in de smaak valt. Dit is een rechtstreekse aantasting van de vrijheid van het politieke debat.

András Schiffer, Hongaars parlementslid voor de LMP, een jonge, liberale partij die aspirant-lid is van de Europese Groene Partij, waarschuwt voor toenemende zelfcensuur in zijn land. Hij vindt dat de EU deze wet niet zomaar kan laten passeren. “De EU is niet alleen een economisch bondgenootschap, maar ook een gemeenschap van waarden waarin bepaalde rechten en vrijheden gelden.”

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De schijnheilige verontwaardiging rond WikiLeaks

, door

Deel van logo WikiLeaks

Toen vorig jaar onder andere op WikiLeaks emails van klimaatonderzoekers werden gepubliceerd was er geen ophef over de legitimiteit van WikiLeaks. De politici en journalisten die nu waarschuwen voor het gevaar van onbeperkte transparantie heb ik toen niet horen klagen terwijl er wel degelijk vraagtekens te plaatsen waren bij dat lek. Vorig jaar om deze tijd juichten conservatieve blogs over het lek, terwijl de wereld nu te klein voor de ’terrorist’ Julian Assange. Bijvoorbeeld de conservatieve blogger Michelle Malkin in 2009:

The crimes revealed in the e-mails promise to be the global warming scandal of the century — and have massive bearing on the climate change legislation being considered by our lawmakers here at home.

Maar anno 2010 zingt Malkin een heel ander lied:

No American should take joy, pleasure, or satisfaction from the untold, devastating ways in which the coordinated WikiLeaks document dump of hundreds of thousands of State Department cables — nearly half of which are ‘secret’ or ‘classified’– has undermined U.S. diplomacy.

Schijnheilig
Het is nog geen jaar geleden dat Hillary Clinton de Chinezen de les las omdat zij internet censureren:

Secretary of State Hillary Clinton will call tomorrow for an uncensored global Internet where individuals and companies can operate without fear of repression or computer attacks such as those Google Inc. says emanated from China.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Press Freedom Index 2010

, door

Reporters without Borders logo

De persvrijheid gaat achteruit in de Europese Unie en de landen daaromheen. In de Press Freedom Index 2010 van Reporters Sans Frontières zien we slechts 13 van de 27 EU-landen bij de top-20. Bovenaan staan ex aequo Finland, IJsland, Nederland, Noorwegen, Zweden en Zwitserland, allemaal landen waarover geen schendingen van de persvrijheid zijn gemeld. In 2009 stond Nederland nog op de zevende plaats. Dat had onder meer te maken met beperkingen op het fotograferen van het Koninklijk Huis en de bronbescherming van journalisten (zie meer gedetailleerde informatie in de Nederlandse Persvrijheidsmonitor 2009).

Een groot aantal andere Europese landen doet het veel slechter en sommige zakken ook op de lijst in vergelijking met het vorige jaar. Opvallend is dat de zuidelijke helft veel slechter scoort dan het noorden. Dat geldt zowel voor West- als voor Oost-Europa. Estland (9) en Litouwen (11) doen het goed. Tsjechië en Hongarije (gedeelde 23e plaats), Letland (30) en Polen (32) wat minder. Spanje (39), Portugal (40, flink gedaald) en Frankrijk (44, ook gedaald) doen het in verhouding slecht. Grote problemen hebben media en journalisten in Italië (49), Roemenië (52, gedaald), Bulgarije en Griekenland (gedeelde 70e plaats, een beetje resp. heel fors gedaald). De Centraal Afrikaanse Republiek doet het beter dan deze laatste twee. Ook de meeste aspirant-leden van de EU op de Balkan dalen op de lijst en zullen nog heel wat moeten rechtzetten voordat ze kunnen toetreden tot de EU. Kroatië is een hierop de enige uitzondering (van 78 naar 62).

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende