Nieuw biometrisch persoonsbewijs in Duitsland daags na introductie al gekraakt
, door
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Persoonsgegevens via achterdeur Kadaster
, door
Op Sargasso bieden we regelmatig ruimte voor gastbijdragen, zeker als het over onderwerpen gaat die ons na staan. Vandaag een bijdrage van Jocelyn die er achter kwam hoe makkelijk het Kadaster te misbruiken is voor het zoeken van personen.
In tegenstelling tot wat je zou denken, fungeert het Kadaster niet alleen als het register van gebouwen en percelen zoals dat bedoeld was (zie hun website), maar ook als een register van persoonsgegevens. Dat laatste staat niet op hun website.
Dat werkt zo: u kunt het kadaster bellen (elke vestiging in Nederland; het Kadaster werkt landelijk) en dan vragen of zij even voor u kunnen kijken of er in de computer hits te vinden zijn voor *voorletters, achternaam en geboortedatum danwel woonplaats*. U krijgt dan te horen of er hits in de computer van het Kadaster staan, oftewel, of de betreffende persoon eigenaar is van een perceel of object (zal meestal zijn/haar eigen woning zijn).
U kunt vervolgens elke willekeurige vestiging van het Kadaster binnenlopen en daar aan de balie vragen om die gegevens. Voor €11,40, contact te betalen, krijgt u een keurige print mee en loopt u, zonder zelf uw naam bekend te maken, weer naar buiten. Ik heb de proef op de som genomen: het werkt uitstekend. Ik heb hier nu de gegevens van een minister en een kamerlid in mijn kast liggen.
Waarom is dit nogal vreemd: bij de gemeente, ook een zogeheten Basis Administratie, is het niet mogelijk dat iedere Jan Doedel andermans adres kan opvragen. En wanneer het adres als ‘geheim’ geregistreerd staat dan is het toch al beperkte aantal mogelijke opvragers nog beperkter (denk aan politie, deurwaarders, belastingdienst).
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.