Minder partijleden zegt weinig over participatie en representatie

Het aantal leden van politieke partijen is in 2013 weer gezakt. Dat is aanleiding voor enkele alarmerende berichten over de politieke participatie in Nederland. Maar je kunt je sterk afvragen of het aantal partijleden in Nederland iets zegt over de representatie en participatie. Is het echt zo erg dat slechts 2,32 procent van de bevolking lid is van een partij? Het is prima mogelijk om politiek te bedrijven zonder lid te zijn van een partij en ook kun je jezelf prima vertegenwoordigd voelen zonder lid te worden. Het ledenverlies sinds 1978 is het sterkst bij de PvdA, het CDA en de VVD. Deze grote partijen stammen nog uit de tijd van de verzuiling. Toen werden veel mensen lid van de partij vanwege een bepaalde betrokkenheid bij hun zuil. De oudste leden van de grote partijen, en dat zijn er heel wat, werden lid in de tijd van de verzuiling. Dit type partijleden is langzaam aan het uitsterven, iets dat de laatste dertig jaar de nodige impact heeft gehad op de ledenaantallen. Een CDA-lid vertelde me ooit dat sterfte de belangrijkste reden is voor het verlies van leden.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.