Hoe Westeros complete steden verovert

Vijftien jaar geleden smeekte ik mensen om naar Dubrovnik te komen. Nu smeek ik ze om weg te gaan.” Dat zegt een tourgids in Dubrovnik, beter bekend als de stad King’s Landing in de serie Game of Thrones (GoT). Wat zijn de implicaties van het gigantische succes van de serie? En kunnen we überhaupt nog op vakantie zonder ons schuldig te hoeven voelen? Het is je waarschijnlijk niet ontgaan: de start van het laatste Game of Thrones-seizoen. De sensatie rondom de première illustreert wat een grandioze hit de HBO-serie is geworden, en dit is voordelig voor een groot aantal mensen. Zo waren de opnames van de serie alleen al in Noord-Ierland – gastheer voor verschillende GoT-locaties – verantwoordelijk voor het creëren van 6500 banen, en bracht het het land zo’n 200 miljoen euro op. Dubrovnik Niet iedereen is echter blij met dit 'Game of Thrones-effect'.

Foto: Kort - illustratie Sargasso

KORT | Vrijwillige vuurwerkvrije zones

Gemeente Den Haag stelt vrijwillige vuurwerkvrije zones in. Bewoners maken daar met elkaar afspraken over waar wel en niet vuurwerk afgestoken mag worden. Er is nu ook al aangekondigd dat de politie er niet gaat handhaven; dat moeten die burgers daar ook zelf oplossen. Heel verstandig om dan van te voren al aan te kondigen dat er niet gehandhaafd gaat worden – echt een steun in de rug voor mensen die niet van vuurwerk houden.

Ik vraag me af wat hier nou achter zit: lafheid om niet te durven handhaven, compleet van de werkelijkheid losgezogen onnozelheid om te denken dat dit gaat werken, of is het gewoon ballorige verelendungspolitiek in een poging de anti-vuurwerklobby te ondermijnen? Of vinden ze het in Den Haag echt leuk dat er straks in die buurten straatgevechten en lynchpartijen gaan optreden vanwege die paar zeikerds die wel het gore lef hebben om te durven klagen over de vuurwerktradities waar iedereen zo’n lol aan beleeft?

Dit idee kan natuurlijk ook uitgebreid worden naar andere beleidsterreinen. Dat anti-rookbeleid voor de horeca kan ook afgeschaft. In het verleden is immers gebleken dat rokers en niet-rokers prima afspraken konden maken over roken in de horeca, en dat was tot volle tevredenheid van iedereen die rookte.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Ask Toolbar ongewenst verklaard

NIEUWS - Via Arnoud Engelfriet: “Microsoft heeft de meeste versie van de beruchte Ask.com toolbar als ongewenste software aangemerkt, las ik bij Ars Technica. Niet echt formeel een juridische beslissing natuurlijk, maar het bedrijf is op het Windowsplatform zo machtig dat hun woord echt wet is in dit soort situaties. Wat mij betreft de hoogste tijd want ik krijg er schele juridische jeuk van, die toolbar.”

Foto: copyright ok. Gecheckt 21-02-2022

Prostitutie kun je niet halveren

Toen het schooltje waarvoor ik werk net was opgericht, gaven we onze cursussen in een leegstaand huis aan de Oudezijds Voorburgwal. Het lag aan de rand van De Wallen, het befaamde/beruchte gebied waar in Amsterdam de prostitutie  plaatsvindt. We ondervonden daarvan weinig last, al wist ik nooit goed waar ik moest kijken als ik ’s morgens werd begroet door een schaars geklede buurvrouw die de stoep stond te schrobben.

Schrobben, dat was ook mijn eerste bezigheid, want meestal had er die nacht een junk in het portiek geplast. En als het de junks niet waren die overlast veroorzaakten, dan waren het wel de toeristen, waarvan sommige al om elf uur in de ochtend in kennelijke staat verkeerden. Het was dermate storend dat ik de verleiding mijn emmer met zeepsop over zo’n dronkenlap leeg te gooien, bij één gelegenheid niet heb weerstaan. Van de prostituees had ik weinig last – sterker nog, ik ondervond er nooit overlast van – maar ze trokken een hoop publiek aan dat ik liever zag gaan dan komen. Ik begrijp dus uitstekend wat de Alkmaarse bewonersvereniging beweegt die, zo lees ik, zich sterkt maakt voor het sluiten van het plaatselijke prostitutiegebied.

De gemeente Alkmaar erkent de klachten, maar wil niet verder gaan dan het halveren van het aantal werkplekken en wil de prostitutie “laten samengaan met andere bedrijvigheid en woonfuncties”. Ik weet niet wie gebruik willen gaan maken van voornoemde woonfuncties, en ik weet eigenlijk ook niet hoe minder ramen leidt tot minder overlast, want het is niet de prostitutie zélf die leidt tot overlast. Maar het eigenlijke probleem zit dieper. Door het aantal ramen te halveren (of zelfs tot nul terug te brengen) verschuif je de ellende van de omwonenden naar de prostituees.

Gezin in Utrecht heeft 328 politiecontacten

Een Utrechts gezin is sinds 2006 in totaal 328 maal met de politie in aanraking geweest. Gemiddeld vijf keer per maand, vijf jaar lang.

Het gezin bestaat uit twee ouders en acht kinderen. Van hen komen er slechts drie niet in de politieregistraties voor, alle andere gezinsleden hebben meermaals met de politie te maken gehad, als verdachte, slachtoffer of getuige. In totaal is tegen de vader en vier kinderen in die vijf jaar 35 maal proces-verbaal opgemaakt als verdachte. Daarbij ging het vooral om diefstal, inbraak, verzet tegen een ambtenaar en dronken rijden.

De familie maakt deel uit van de zogeheten EOG-aanpak, de aanpak Ernstig Overlastgevende Gezinnen. Die worden dan strak begeleid door een gezinsmanager. In dat programma zitten nog diverse andere gezinnen met vele tientallen of zelfs honderden politiecontacten, zo blijkt uit een recent gepubliceerde evaluatie door het Verwey-Jonker Instituut.

Het gezin R., zoals het in de evaluatie wordt genoemd, wordt uitvoerig geportretteerd. De vader, van Marokkaanse origine, is arbeidsongeschikt en zit thuis. Hij ‘ziet het niet meer zitten met de kinderen en heeft de kracht niet om ze in het gareel te krijgen’, zo beschrijven de onderzoekers. Ook moeder heeft geen grip op de acht kinderen, van wie er aanvankelijk zes nog thuis wonen. Beide ouders zijn ‘teleurgesteld in de hulpverlening omdat het de toekomst van hun kinderen kapot gemaakt zou hebben’. De oudste broer, zelf op het rechte pad, vindt dat alle hulpverlening weer moet stoppen en dat de jongens weer naar de moskee moeten gaan’.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Aantal jeugdbendes fors gedaald

Trouw:

In een brief aan de Tweede Kamer schrijft [Opstelten] dat er in 2009 nog 1760 hinderlijke, overlastgevende en criminele jeugdgroepen actief waren. Eind vorig jaar was dit aantal gedaald met meer dan de helft tot 764. Dat komt neer op een daling van 56 procent.

Sinds 2009 worden deze drie probleemgroepen in kaart gebracht. In alle drie de categorieën is een flinke daling waarneembaar. Het aantal hinderlijke jeugdgroepen daalde sindsdien van 1.341 naar 536 (-60 procent), het aantal overlastgevende jeugdgroepen van 327 naar 183 (-44 procent) en het aantal criminele jeugdgroepen van 92 naar 45 (-51 procent).

Foto: copyright ok. Gecheckt 25-09-2022

Veiligheidsbeleid vaak gebaseerd op mediahypes

Nederlandse politici en media benoemen jongerenoverlast op straat als een urgent probleem voor onze binnensteden. Er zou nieuw en harder beleid moeten komen. Mijn promotieonderzoek laat echter zien dat bewoners van deze achterstandwijken de jongerenoverlast zelf niet als problematisch ervaren. Hoe kan dat, vraagt onderzoeker Monique Koomans zich af.

Veiligheidsbeleid is ontvankelijk voor politieke retoriek en mediahypes. Nieuwe en hardere maatregelen worden verantwoord door te verwijzen naar de vermeende groei van het probleem en de publieke roep in de media. Criminologen hebben de taak deze criminaliteitsmythes, zoals een explosief groeiende criminaliteit, te ontkrachten en de beweegredenen achter veiligheidsbeleid kritisch te analyseren. In het geval van jongerenoverlast op straat moeten de vragen worden gesteld: is het correct dat overlast sterk toeneemt? Zijn nieuwe maatregelen noodzakelijk? En klopt het beeld dat ontstaat door de berichtgeving in de schrijvende media?

Tijdens mijn promotieonderzoek bleek dat de politieke aannames die een hardere aanpak van straatoverlast legitimeren over het algemeen niet meer worden betwist. Zo wordt over de premisse ‘het huidige arsenaal aan maatregelen is niet voldoende’ op politiek niveau nauwelijks meer getwijfeld. Bovendien heerst het idee dat de overlast sterk toeneemt en dat bewoners uit Vogelaarwijken harde maatregelen eisen. Beide veronderstellingen blijken echter niet te kloppen.

Quote du jour | Patiënt

‘Maar een agent erop afsturen is vaak niet de oplossing. Iemand met psychische klachten is geen crimineel, maar een patiënt. Die moet worden opgevangen door hulpverleners.

De Amsterdamse hoofdcommissaris Pieter-Jaap Aalbersberg reageert op de sterke toename (30%) van het aantal overlastgevallen door verwarde Nederlanders waarbij politie-inzet nodig is.

‘De oplopende spanningen worden volgens de politie vooral veroorzaakt door bezuinigingen in de zorg en doordat mensen met psychische klachten vaker thuis worden behandeld,’ schrijft het AD verder.

Volgende