Closing Time | Harry Styles – Watermelon Sugar

https://www.youtube.com/watch?v=E07s5ZYygMg&ab_channel=HarryStylesVEVO Ik ben best wel ziek momenteel – hevige maagpijn en aanverwanten – maar gelukkig heb ik ook goede momenten, zoals nu. Morgen mag ik naar de huisarts, maar daar ga ik me nu dus niet druk over maken. Ik geniet me kapot als ik er een poosje geen last van heb. Hoewel ik vermoed dat dit niet zo 1-2-3 wordt opgelost, komt er misschien toch iets goeds uit voort; meer bewustzijn van het nu en daar zoveel mogelijk lol en andere fijne dingen in stoppen. Ik was geen fan van One Direction (komt ook doordat ik er niet erg in geïnteresseerd was – want X-factor-product – en dus vrij weinig van ze heb meegekregen). Maar zoals je wel vaker bij (meestal door coaches of platenmaatschappijen-) samengestelde bandjes ziet, springt er eentje uit die eigenlijk best wel heel goed is en succesvol een solocarrière opbouwt. Ik denk daarbij bijvoorbeeld aan George Michael (Wham), die op Freddie Mercury na de beste zanger ter wereld was (ook na hun dood zijn ze nog niet geëvenaard). Overigens was Freddie solo nogal een mislukking (net als Brian May en Roger Taylor), het was juist de dynamiek tussen de bandleden van Queen die hun werk zo fenomenaal maakte. Maar dit terzijde. [caption id="attachment_345921" align="aligncenter" width="637"] Bron: Pixabay.com[/caption] Ik denk ook aan Robbie Williams (Take That). Vond ik wel een aardig boy-bandje trouwens. Opgericht door Gary Barlow, die na het uiteenvallen zelf niet zo heel veel muziek heeft uitgebracht en zich meer richtte op het schrijven en produceren voor anderen. Maar Robbie…in eerste instantie vond ik hem een lul, omdat hij solo debuteerde met een cover van “Freedom” van mijn George, en dat vond ik heilig schennis. Het werd wel een dikke hit natuurlijk, maar kort daarna verdween hij een tijd in een afkickkliniek. Een jaar later kwam “Angels” uit, en hoewel ik het persoonlijk een beetje een zeiknummer vind (ik vind de meeste van zijn ballads maar zo-zo), werd het toch een aardige hit. Waarna het eigenlijk alleen maar beter werd. Het aanstekelijke “Let Me Entertain You” was een prettige verrassing. Met de komst van “Sing When You’re Winning” in 2000 (“ Rock DJ”! En hij trok zijn kleren uit! Ophef! Slim gedaan jochie!) had ie me definitief te pakken. Wát een geweldige zanger en performer. Met het uitbrengen van “The Road to Mandalay” had ie zelfs een ballad gemaakt waar je mij ’s nachts voor wakker kunt maken. Al weet volgens mij niemand waar het nou precies over gaat. Safe me from drowning in the sea… Het slaat allemaal nergens op, maar móói! Maar wie spring er nou uit bij One Direction? Nou, de knappe (not my type, but still, undeniably handsom), amper 30-jaar jonge en ook al vol met tattoos bekladde HarryStyles natuurlijk! Wat dat trouwens is met die belachelijk veel tattoos is bij veel artiesten (ook vrouwen), is me altijd een raadsel geweest. Elke tattoo zal ongetwijfeld een persoonlijke waarde hebben voor de inktverslaafde, maar wat je van een afstand ziet is gewoon een lijf vol met zwarte en gekleurde vlekken. Het doet ook nog eens verdomd pijn, ik heb maar 1 piepklein tattootje op mijn bovenarm, maar vooral het inkleuren was echt geen pretje. Maar goed, moeten ze zelf weten. Ja ik weet het jongens, ik dwaal enorm af van het Closing Time-onderwerp, maar dit zijn nou eenmaal gedachten die spontaan bij me opkomen. En ik zit onder de middelen (zelfmedicatie, niet slim, weet ik, maar als je erge pijn hebt wil je nú verlichting en de eventuele schade in de toekomst zien we dan wel weer). Goed, Harry Styles dus. En van dit heerlijk zomerse nummer word ik altijd ontzettend vrolijk, al is ook hier de tekst wat raadselachtig (“Breathe me in, breathe me out”…? Wie dan? En vooral; hoe! In een hele Harry moet je je op zijn minst verslikken, maar waarschijnlijk stik je de moord – die van jou en die van hem), maar who cares. Zet hem lekker keihard aan als je nog buiten zit te genieten van de afkoelende dag. Ik zou er een dansje bij doen ook, kan jou schelen. Get your Watermelon Sugar High!

Door: Foto: Ted (cc)

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Repeat stuff repeat stuff repeat stuff

, door

Bo Burnham (comedian en Youtubehit) fileert op vileine manier de liefdesliedjes waar artiesten als Justin Bieber en One Direction beroemd mee zijn geworden. Hoewel iedere muziekliefhebber de trucjes om een hit te produceren al kent, toch zeer kijkwaardig, al is het alleen maar om de grappen die hij tussendoor maakt. En ja, het liedje blijft in je hoofd hangen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.