#onderwijs2032? Laten we beginnen met #onderwijs2015!
OPINIE - Het lijkt een laatste middel te worden om het ‘onderwijs van de toekomst’ te redden. Via #onderwijs2032 kan iedereen zijn of haar plannen ventileren en het gevoel krijgen mee te werken aan een onderwijstoekomst die ertoe doet.
Staatssecretaris Dekker maakte onlangs dit plan bekend. Klinkt goed, zo’n nationale oproep. Eindelijk gaat het gewone (onderwijs)volk aangehoord worden en mogen alle ideeën uit de huis- en docentenkamer aan de oppervlakte komen. Dit alles met het doel de kleuters van nu klaar te stomen voor een wereld hier ver vandaan: het jaar 2032.
Maar is zo’n futuristisch doel, verpakt in een hippe hashtag, wat het onderwijs nu nodig heeft?
Hij zal het wellicht goed bedoelen. Maar met #onderwijs2032 zet Dekker indirect zichzelf én alle betrokkenen bij het Nederlandse onderwijs voor schut. De diepere laag achter #onderwijs2032 is dan ook geen vraag of oproep, maar een schreeuw om hulp, om een pasklare oplossing te vinden voor een probleem dat al voor vele kabinetten achter elkaar een moeilijk te nemen horde blijkt te zijn.
Dekker valt door de mand, als hij zegt dat we het in Nederland te vaak hebben over de randvoorwaarden voor goed onderwijs, zoals groepsgrootte, onderwijstijd, kostenplaatje en huisvesting. Volgens hem moet het debat, via deze in het leven geroepen hashtag, namelijk meer gaan over waar het écht om draait: de inhoud van het onderwijs.