Als er niet snel oplossingen worden gevonden voor de huidige watertekorten, leidt dat volgens de Irakese premier Nour Al-Maliki in de toekomst tot wateroorlogen tussen Arabische landen. Deskundigen waarschuwen de temperatuurstijging in het Midden-Oosten leidt tot waterschaarste en toenemende verwoestijning. Zo zijn de Irakese moerassen tussen 1960 en 2000 geslonken met 50 tot 90 procent. In 2030 zal volgens een Amerikaans rapport dat in maart verscheen, de vraag naar water de beschikbare voorraden flink overstijgen. Met de toenemende schaarste neemt ook het risico op conflicten toe. Veel landen zijn voor de toevoer van water afhankelijk van stroomopwaarts gelegen landen. De belangrijkste rivieren van Irak, de Eufraat en de Tigris, ontspringen allebei in Turkije. Om in de eigen waterbehoefte te voorzien heeft Turkije in de afgelopen dertig jaar veel dammen gebouwd, waardoor Irak veel minder water ontvangt. Vergelijkbare spanningen zijn er tussen Israël, Palestina, Syrië en Jordanië inzake de Jordaanrivier, die wordt gevoed door de Yarmouk-rivier. Tot nu toe komen de Arabische landen niet tot gezamenlijke oplossingen voor deze grensoverschrijdende problemen. Al investeert men wel in alternatieven, ontziltingscentrales bijvoorbeeld. Toegang tot water is niet het enige probleem.
INNOVATIE – Een boot die van vorm kan veranderen en zo optimale trekkracht heeft om bijvoorbeeld olievervuiling op te ruimen. FILMPJE!
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Het conflict in tussen Soedan en Zuid-Soedan gaat over olie. De meeste olie wordt gewonnen in Zuid-Soedan, maar de pijpleidingen bevinden zich in het noorden. De twee landen houden elkaar in een ongemakkelijke wurggreep.
China is de grote puppet master die van bovenaf aan de touwtjes trekt. China heeft flink geïnvesteerd in de beide Soedans en de enige manier waarop de Soedans dat geld kunnen terugbetalen is door olie te verkopen. China piekert er echter niet over om pijpleidingen in Zuid-Soedan aan te leggen.
Gek genoeg kan deze positie een vredesoplossing dichterbij brengen. Niet dat China nu graag zijn diplomatieke spieren laat rommelen en zich bemoeit met de interne zaken van de twee ruzieschoppers, maar China heeft een groot economisch belang dat de investeringen worden terugbetaald. Een vredessituatie is profijtelijker.
Een goede analyse vind je hier, bij Al Jazeera. Er wordt flink de tijd genomen om de verschillende belangen bloot te leggen.
Een tweede prima verhaal gaat over de groeiende discriminatie van en het toenemende geweld tegen Afrikanen in Israel. De plaatjes op het blog van Al Jazeera zeggen eigenlijk al genoeg: verbrand speelgoed op een kinderdagverblijf voor Eritrese en Soedanese vluchtelingen. Het feit dat de Israelische regeringen veel van deze vluchtelingen als ‘infiltranten’ bestempelt, maakt de geweldsdrempel er niet hoger op.
De afgelopen maanden is het debat over drugs in Zuid-Amerika opener geworden dan ooit. De staatshoofden bespraken het legaliseren van drugs, omdat er tegen vechten vruchteloos is. De grootste pleitbezorger van de ommekeer is Otto Pérez Molina, sinds januari president van Guatemala. Eerder was hij juist voor een ‘iron fist’ tegen de misdaad. Afgelopen week heeft meneer Pérez zijn nieuwe boodschap verkondigd op het World Economic Forum over Latijns-Amerika: “Twenty years ago, I was director of intelligence in Guatemala…We had great successes. A lot of cocaine was captured. Plantations of marijuana were destroyed. Also at that time many drug-trafficking bosses were captured. Twenty years later, I assume the presidency of the country—and I find that the drug-trafficking organisations are bigger.”
Lees een interview met hem bij The Economist.
In Argentinië wordt de olie weer genationaliseerd. De staat had de aandelen van oliebedrijf YPF een aantal jaar geleden (in 1999 nog maar) verkocht aan de Spaanse maatschappij Repsol, maar heeft nu aangekondigd weer 51% van de aandelen in handen te willen hebben. De overige 49% gaat naar de delen van het land waar de olie vandaan komt. Hoeveel er voor deze deal betaald wordt is onduidelijk. Lees meer bij de New York Times en de Economist.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Iedereen moppert over de benzineprijzen. Daarom een serie over olie, over snelheid en stilstand.
flickr cc bitzcelt
flickr cc joshua alan davis
flickr cc |G|â„¢'s
flickr cc northbaywanderer
flickr cc ~MVI~ /broken camera :-(
flickr cc sr. samolo
flickr cc wili_hybrid
flickr cc Nrbelex
flickr cc kk+
Met dank aan: Joshua Alan Davis, the|G|â„¢, northbaywanderer, [henning], ~MVI~ /broken camera :-(, Sr. Samolo, wili_hybrid, Nrbelex, kk+, bitzcelt
Een van de jongste landen ter wereld, Timor Leste (Oost-Timor), houdt vandaag presidentsverkiezingen. Deze verkiezingen moeten de waterscheiding worden waarmee het land van een fragiele staat overgaat naar een stabiel, maar arm land. De bevolking is massaal op reis gegaan, want iedereen moet in zijn geboortedorp stemmen.
Er zijn twaalf kandidaten, waarvan er drie werkelijk toedoen, allemaal veteranen van de vrijheidsstrijd tegen Indonesië, waarvan het land in 2002 onafhankelijkheid werd. Wie van hen wint is niet eens zo belangrijk, als de anderen hun verlies maar toegeven, zodat de regering zich kan richten op het opstuwen van Timor Leste in de vaart der volken. Misschien kan de vredesmacht van de Verenigde Naties dan tegen het eind van het jaar zijn biezen pakken.
Timor Leste is in potentie een rijk land, dankzij de olie die in zijn territoriale wateren gevonden is. Dat brengt het risico met zich mee van de olievloek, het verschijnsel dat landen die plotseling rijk worden ten onder gaan aan corruptie. Het land bungelt nu al onderaan de lijstjes. De rechtssysteem wordt overeind gehouden door buitenlanders, die beter nog even niet kunnen vertrekken.
Eigenlijk is Timor Leste het soort land waarvan je je afvraagt of het ooit op eigen benen kan staan. Na dertig jaar onderdrukking zijn er domweg niet genoeg goed opgeleide mensen om een natie met een miljoen inwoners te managen. Maar als de Verenigde Naties te lang blijven, lopen ze kans als bezetters gezien te worden. De verkiezingen van vandaag kunnen de weg vrijmaken voor ofwel een geslaagd of een gelukt land – een inzet die op zijn schaal hoger is dan bij, pakweg, de Amerikaanse presidentsverkiezingen van later dit jaar.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
