Op 24 september 1991 bracht Nirvana grungeklassieker Nevermind uit. In een klap werd Nirvana van een obscuur dertien in een dozijn bandje uit het afgelegen Seattle tot een wereldact. Het fenomenale succes was vrijwel geheel op het conto te schrijven van de eerste verpletterende single Smells Like Teen Spirit, dat uitgroeide tot het lijflied van de grunge-generatie. Niet alleen betekende Nevermind voor Kurt Cobain, Krist Novoselic en Dave Grohl de doorbraak naar een miljoenenpubliek. Ook voor ander bands uit de underground scene van Seattle zoals Pearl Jam, Alice In Chains en Soundgarden effende het doorslaande succes van Nevermind de weg naar een internationale heldenstatus.
Lekker de zondagnacht in chillen met het Denis Blagushin Trio. Nirvana goes Jazz-Funk. Wie zegt dat er uit moedertje Rusland geen goede muzikanten komen? Meer van Blagushin op zijn MySpace pagina. Volg hem op Twitter.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Ooit was er een tijd, het lijkt al weer lang geleden, dat iedereen dacht dat geld iets tastbaars was. Inmiddels zijn we er aan gewend dat er miljoenen en miljarden verdwijnen binnen het bestek van een halve dag. Daarom verbaast het ons nauwelijks iets dat de erfenis van Kurt Cobain kwijt is. Ruim 500 miljoen dollar foetsie.
Althans dat meldde de Amerikaanse Telegraaf de New York Post. Inmiddels meldt zo’n beetje iedereen het. Dit soort smeuïge berichtjes worden door nieuwswebsites gretig overgenomen. Als eerste door nu.nl, De Telegraaf (deze keer zijn ze wat langzamer), Het Laatste Nieuws en het AD. Tenslotte ook maar door de NOS. Zonder bronvermelding natuurlijk. Alleen zegt de NOS dat het om 5,5 miljoen euro gaat. Zullen ze dat nagebeld hebben of is het een tikfoutje?
Waarom we het er hier op Sargasso überhaupt over hebben? Ach, het is een leuke gelegenheid om nog eens wat Nirvana te luisteren:
Een relletje in Engeland: daar was het voor 95% van de internetgebruikers niet mogelijk om een wikipedia-pagina te zien met daarop de cover van het album “Virgin Killer” van de Scorpions. De cover zou volgens de Engelse IWF (Internet Watch Foundation) kinderporno zijn.
En doordat deze organisatie de pagina op een blacklist plaatste, verdween het plaatje van het Engelse internet. De resulterende ophef zorgde er echter voor dat het meer verspreid raakte dan ooit, en de organisatie haalde de pagina weer van de lijst, “in light of the length of time the image has existed and its wide availability”.
Maar de organisatie blijft bij haar oordeel dat het hier – mogelijk – om kinderporno gaat. Een interessante discussie, want waar trek je de grens? Is de albumhoes van Nevermind potentiële kinderporno? En Van Halen’s Balance?
En “echte” kunst, zoals dit akkefietje in Australië?
Het grote probleem in deze is uiteraard dat kinderen van die leeftijd geen weloverwogen besluit kunnen nemen of ze zoiets wel willen. Ze kunnen gewoonweg de (mogelijke) gevolgen niet overzien. Aan de andere kant moet het mogelijk zijn om met artistiek naakt onze samenleving te portretteren, of het nou kinderen zijn of niet. Niet al het naakt is porno.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.