De absurde held in True Detective
Salvation sat and crossed herself,
called the devil partner;
Wisdom burned upon a shelf
‘Who’ll kill the raging cancer?’
Seal the river at its mouth,
take the water prisoner;
Fill the sky with screams and cries,
bathe in fiery answers
RECENSIE – Wat vindt de geest van True Detective toch wonderwel uitdrukking in Townes van Zandts white trash countrypoëzie.
Op het oog zitten we in een detectivethriller over een seriemoordenaar op het platteland van het arme Amerikaanse Zuiden. Maar deze genreoverschrijdende southern gothic van literatuurwetenschapper Nic Pizzolatto weet de kijker voortdurend moeiteloos van het ene been op het andere te zetten:
Wat begint als een grimmige whodunnit ontrafelt zich voordat je er erg in hebt als cop buddy drama om vervolgens moeiteloos de richting in te slaan van inbred family horror.
Dan weer neigt het via allerlei toespelingen op het werk van Robert W. Chambers en schijnbaar bovennatuurlijke gebeurtenissen naar een occulte detective; en gaandeweg krijgen we ook nog wat ol’ time religion en Nietschiaanse bespiegelingen mee over het wezen van de natuur en de mens zelf.
I think human consciousness is a tragic misstep in evolution. We became too self-aware: nature created an aspect of nature separate from itself, we are creatures that should not exist by natural law.
We are things that labor under the illusion of having a self: this accretion of sensory experience and feeling, programmed with total assurance that we are each somebody, when in fact everybody is nobody.
I think the honorable thing for our species to do is deny our programming, stop reproducing, walk hand in hand into extinction, one last midnight – brothers and sisters opting out of a raw deal.