Closing Time | Warhammer 40k Never a Silent Night

https://www.youtube.com/watch?v=gwTck53BImw Tja, over Warhammer 40k is een heleboel te zeggen. Voor degenen die het niet kennen: het is ooit begonnen als een wargame, in de jaren 80, waarbij de spelers miniatuursoldaatjes kopen, in elkaar zetten en beschilderen en er dan Sci-Fi veldslagen mee uitvechten, met heel veel dobbelstenen en meetlint enzo. Voor de nerds, zeg maar (en dat is niet bedoeld als belediging maar als een beschrijving). De setting waar het zich afspeelt is compleet dystopisch, waarbij de mensheid, wellicht nog het meest de 'good guys' in de setting, wonen in een soort van kruising tussen het Romeinse Rijk, derde rijk en heilige roomse rijk (incl. een inquisitie op steroïden). De rest van de facties willen iedereen doodmaken, opeten en/of ieders zielen voor eeuwig verdoemen, al dan niet in die volgorde. Het is een behoorlijk duistere parodie op de meest nare trekjes van de mensheid, eigenlijk best ok maatschappij-kritisch. Bijzonder genoeg nemen de laatste tijd steeds meer mensen het vrij serieus, van Russische soldaten tot fanatieke Trump-aanhangers die in hun leider de God Emperor of Mankind zien. De originele satire wordt niet altijd begrepen, zullen we maar zeggen. Inmiddels heeft de setting en het spel enorm aan populariteit gewonnen. Het spel met de miniatuurtjes wordt nog steeds gespeeld, en is in de tiende of elfde iteratie. Moederbedrijf Games Workshop heeft een eigen uitgeverij waar tientallen boeken per jaar verschijnen, die regelmatig bestsellerlijsten halen. Ze maken uiterst populaire computer games. Ze hebben een kunstafdeling die schilderijen verkoopt van hun (uiterst populaire) artwork. Er zijn cross-overs met andere populaire games. En sinds kort, omdat ze kunst altijd belangrijk hebben gevonden voor de game zeggen ze, ook muziek. Wel mooi dat ze hierop uit zijn gekomen, en niet op, bijvoorbeeld, lompe metal. Dat had ook prima gekund, op basis van het spel. Wel lekker rustgevend dit, in de grimmige duisternis van de toekomst, waar alleen maar oorlog is, en het lachen van dorstige goden.

Door: Foto: Ted (cc)

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Mededeling

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.