In de afgelopen 35 jaar zijn met name de concerten van populaire pop- en rockartiesten aanzienlijk duurder geworden. Gecorrigeerd voor inflatie zijn de prijzen van een concertkaartje over de hele linie genomen ruim verdubbeld. Sargasso heeft ruim 300 concertkaarten van de periode 1976 tot en met nu gevonden en alle cijfers op een rij gezet. De volledige prijs voor de consument, dus inclusief servicekosten, is voor inflatie gecorrigeerd en in euro's uitgedrukt. Dan blijkt dat er drie perioden te onderscheiden zijn. In de periode tot 1987 bleef het kaartje onder de 30 euro hangen. Ook grote acts als Abba, Queen en The Police kwamen meestal niet boven de 25 euro uit. In de periode tussen 1987 en 1997 lag de bovengrens al op 40 euro. Acts als U2, Madonna en Prince vroegen die prijs.
Een blogger op TV is toch een beetje als een vis op het droge. Maar goed, soms kan het niet anders. Sargassoblogger en datajournalist Steeph geeft aan TV-plakkers een korte toelichting op zijn onderzoek over de stijging van de prijs van concertkaartjes.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
VERSLAG - Waarin de auteur even ontsnapte aan de realiteit van alledag met hulp van een genie met een viool.
De wereld wordt klein van ons politieke geneuzel. Daartegen verdedigen we ons met muziek. De verkiezingen verengden ons blikveld: alsof het Haagse gedoe zo spannend is. Gelukkig heeft Freek inmiddels het perspectief hersteld en is de wereld van gewone mensen weer wat belangrijker geworden.
Het is dit gevoel van “nu weet ik het wel”, waardoor ik werd meegetroond naar het Paard van Troje, op de laatste mooie zondag van het jaar. Ben Caplan zou optreden, een jonge Canadees met een baard van een honderdjarige en een roestige stem van een overjarige dronkaard. En een repertoire dat reikt van rock en pop tot commedia del’arte.
Ik had hem eerder dit jaar gezien en gehoord in een kroegje in Deventer, waar hij begeleid door een paar prachtige dames, een spetterende avond verzorgde. De aankondiging buiten was een zwart schoolbord, waarop geschreven: “Ben Caplan sings”. Meer hoeft ook niet. Ik was benieuwd naar meer vioolspel van de dames, maar hij bleek een nieuwe violist bij zich te hebben, Jaron Freeman Fox, geboren in een dorp in Alaska. Vioolspelen moet daar uitgevonden zijn.
Normaal gesproken leg ik zo’n 20 kilometer op een dag af op Lowlands, maar dat zat er dit jaar echt niet in. Mijn twintigste editie kreeg vooral door de hitte dan ook een zeer mellow karakter. En dat is ook wel weer eens fijn.
Zo heb ik meer acts helemaal uitgekeken en heb ik nog meer van de mensen genoten. En af en toe een ommetje gemaakt om toch vooral maar natgespoten te kunnen worden. Vrij uniek voor iemand die niet van water houdt. Maar genoeg over het weer.
Het terrein was weer eens omgegooid. Daardoor waren er in ieder geval minder opstoppingen. Maar dat kon natuurlijk niet verhinderen dat veel acts onbereikbaar waren omdat ze nou eenmaal in de tent stonden en die tent de grootste schaduwplek was. Meer dan 40 graden in de tent was nog altijd beter dan 32 graden en een brandende zon.
Het observeren van nieuwe modetrends was dit jaar een nutteloze activiteit. Alles was zo minimaal mogelijk. Afgezien van al die semi-boerka’s waarmee men de zon van zijn of haar hoofd probeerde te houden. Zelfs de afgezakte broeken waren er nauwelijks. Waarschijnlijk geen haalbare optie als het zweet langs je benen spoelt en je broek zo wegstroomt.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De data van de zoektocht naar het Higgs Boson op muziek gezet.
VIDEOCLIP – De mens veroorzaakt catastrofale klimaatverandering, wetenschap bewijst het. Muziek! Deniers are gonna deny. Symphony of Science – Our Biggest Challenge (Climate Change Music Video)
MAF – Love it or hate it: Amerikaanse soldaten die grappig doen op muziek, het is al eerder vertoond maar vanaf 1.45 doen de Afghanen ook mee. FILMPJE!
CLIPJE – Fragmenten uit de klassieker Pulp Fiction in the remix, een 100% kwaliteitsmix! Lead Breakfast (‘Pulp Fiction’ Remix)
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.