Kunst op Zondag ontdekt Pixy Liao

[caption id="attachment_357534" align="aligncenter" width="500"] Bed Wrestling (2019-2024) © Pixy Liao © foto Wilma Lankhorst.[/caption] De Chinese fotograaf Pixy Liao heeft de lachers op haar hand in haar eerste solotentoonstelling in ons land. In de Tuinzaal van Museum MORE in Gorssel maak je in de expositie Between Us kennis met Pixy Liao en haar partner Moro. Haar Liefdesrelatie met Moro is al jaren een vast thema in Liao’s werk. In haar beelden ontdek je een flinke dosis humor, spel, intimiteit en erotiek. Liao bevraagt in haar werk bestaande genderrollen, relatiedynamieken en verwachtingspatronen. Je hebt nog tot en met 30 maart 2025 om Between Us zelf te ontdekken. [caption id="attachment_357537" align="aligncenter" width="450"] Between Us © Pixy Liao © fotocollage Wilma Lankhorst[/caption] Wie is Pixy Liao? Pixy Liao is in 1979 in Shanghai, de grootste stad van China geboren. Na de middelbare school studeert ze grafische vormgeving in haar geboortestad. Nadat ze enkele jaren werkt als grafisch ontwerper raakt ze gedesillusioneerd door het werkveld. Na het zien van de film Blow-Up (uit 1966) van de Italiaanse regisseur Michelangelo Antonio gooit ze het roer om. Ze verhuist naar de Verenigde Staten. In Memphis/Tennesse begint ze in 2005 aan de Master of Fine Art in fotografie. Aan de universiteit van Memphis ontmoet ze de vijf jaar jongere Moro, hij studeert er muziek. In de korte film in de tentoonstelling vertelt ze hier meer over. [caption id="attachment_357543" align="aligncenter" width="500"] Zaalimpressie van Between Us Pixy Liao © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Experimental Relationship In het China waar Liao is opgevoed, is het een ongeschreven norm dat vrouwen trouwen met een wat oudere partner. In de Chinese traditie wordt de man geacht de leiding te nemen binnen het huwelijk, De man vervult in de relatie de rol van mentor. Zowel op financieel gebied als wanneer het gaat om levenservaring neemt de man traditioneel getrouw de leiding. Liao zet zich af tegen dit gevestigde beeld, zij neemt zelf de rol van mentor op zich. Zij heeft, zoals wij dat vaak zeggen, de broek aan. In de fotoserie Experimental Relationship (vanaf 2007) creëert  Liao de kaders, zij bepaalt de composities en regisseert de poses. Liao geeft haar vijf jaar jongere partner de instructies. [caption id="attachment_357539" align="aligncenter" width="500"] Sfeerbeeld Between Us © Pixy Liao © foto Wilma Lankhorst[/caption] For Your Eyes Only De naam doet het al vermoeden. Na de eerste fotoserie volgt een tweede, meer intiemere serie met als titel For Your Eyes Only. In deze serie met daarin meer gevoelig werk neemt Liao deel aan verschillende groepstentoonstellingen in de Verenigde Staten, Australië, Europa  en Azië. Haar eerste solo heeft ze in 2010 in het Amerikaanse Woodstock: Arist Reseidency in het center for Photography Woodstock. Ze heeft verschillende fotoprijzen gewonnen zoals de NYFA Fellowship in Photography, de Santo Foundation Individual Artist Award en de Madame Figaro Women Photographers Award. Pixy Liao heeft ook deelgenomen aan artist residencies bij instellingen zoals Light Work, de Lower Manhattan Cultural Council, het Center for Photography in Woodstock, de University of the Arts London, de School of Visual Arts, Pioneer Works en de Camera Club of New York. Liao woont en werkt, met haar partner Moro, in Brooklyn, New York. “Wij beschouwen onszelf als performers voor de camera”. Pixy Liao (uitspraak in interview Empower Artists.) [caption id="attachment_357536" align="aligncenter" width="450"] Collage sfeerbeeld Between Us © Pixy Liao © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Belangrijke thema’s voor Pixy Liao Thema’s die steeds weer terugkeren in het werk van Liao zijn genderrollen, relatiedynamieken en culturele tradities. Ze onderzoekt en bevraagt deze onderwerpen steeds weer opnieuw. Ze doet dit op persoonlijke wijze: haar relatie met de Japanse Moro is daarbij haar uitgangspunt. In Liao’s werk is geen sprake van onderdrukking of machtsuitoefening. We zien hier foto’s van experimentele situaties in de kamers van hun privé woning. Het lijken soms spontane acties, maar vergis je niet. Liao heeft alles tot in detail doordacht en geregisseerd. De houdingen van Moro en haar zijn met grote zorg gekozen, de soms wat rommelige opstellingen zijn bewust zo gecreëerd. Liao houdt de controle over de details. [caption id="attachment_357544" align="aligncenter" width="500"] Openingsbeelden in Between Us, l. Balancing on a Tripod Stool © Pixy Liao © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Between Us In Between Us ontdek je werk uit verschillende van de hier boven genoemde fotoseries. Curator Sito Rozema had de keus uit een groot aanbod aan foto’s. Kenners van Liao’s werk weten dat haar oeuvre ook foto’s bevat waarin Liao zichzelf en Moro explicieter, naakter en in meer uitdagender houdingen afbeeldt. Voor dit type werk heeft Rozema niet gekozen met het oog op de bezoekers van Museum MORE. Al hoewel… een van de eerste foto’s ‘Balancing on a Tripod Stool 2910’ (2022) roept regelmatig reacties op van bezoekers. Ik kijk naar een foto van een man die zijn balans zoekt op een statief. Je kijkt naar hem op zijn rug. Achter deze man staat een vrouw, zij staat met beide voeten stevig op de grond. Zij voert de regie en hij zit in een gevoelige afhankelijke positie. Met meest bijzondere aan deze foto is dat man volledig naakt is. [caption id="attachment_357540" align="aligncenter" width="500"] Sfeerbeeld van Between Us, Forefinger © Pixy Liao © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Let op de vele details Dana Dijkgraaf Design, de vormgever van deze tentoonstelling heeft een scherp oog voor de details in de foto’s. Zo kreeg de wijzende, onderzoekende rood gelakt vinger de hoofdrol in de achterwand van de serie…. Ik hoor mensen lachen bij ‘Home-made sushi Roll’ (2010). Op deze foto is Moro ingewikkeld in een aantal dekbedden als een sushi rol. Op het eerste gezicht het lijkt dit grappig bedoeld. Wie zelf thuis al eens sushi heeft gemaakt weet dat dit een zeer precies werkje is. Zowel de juiste ingrediënten als de volgorde waarin je de ingrediënten met de rijst in het zeewierblad rolt zijn van groot belang. Het is een precies werkje dat is contrast staat met de grappige weergave op de foto die je hier ziet. https://youtu.be/JV-3agcE8-g?si=KocHkPAdHABLEteN  PIMO, Bear The Stoker Om de context van deze tentoonstelling beter te begrijpen, is de video  PIMO - Bear the Stoker, ontworpen door Dana Dijkgraaf Design, een goed medium. De muziek in de video is gecomponeerd en uitgevoerd door Moro, Pixy Liao zelf is de zangeres. Liao laat zich voor haar werk inspireren door voorbeelden uit de kunstgeschiedenis en de media. Ze laat zich zowel door omslagen van modetijdschriften als door werken van klassieke schilders inspireren. In de video POMO (in de Tuinzaal) vertelt ze dat ze vaak begint met een idee voor een compositie en zich daarna al werkend laat leiden door spontane ingevingen. Ook de inbreng van haar partner Moro speelt in dit proces een rol. In de uiteindelijke fotoseries krijgen zowel (historische en hedendaagse media) referenties als persoonlijke inventies hun vorm. [caption id="attachment_357535" align="aligncenter" width="500"] Between Us in Museum MORE © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Between us van Pixy Liao is nog tot en met 30 maart 2025 te zien in Museum More in Gorssel. Kijk hier voor de details. MK = geldig. [caption id="attachment_357543" align="aligncenter" width="500"] Zaalimpressie van Between Us Pixy Liao © foto Wilma Lankhorst.[/caption] @ tekst en foto’s Wilma Lankhorst. © gebruik van de afbeeldingen met dank aan en met toestemming van Museum MORE, de genoemde kunstenaar en alle bruikleengevers. [caption id="attachment_357547" align="aligncenter" width="500"] Reality Check, King Steph (2022) © Maudy Alferink © foto collectie kunstenaar.[/caption] Nu ook te zien in Museum MORE Reality Check │10 jaar MORE │ 10 jaar realisme. Kijk hier voor de details.  MK = geldig.

Door: Foto: Between Us © Pixy Liao Museum MORE © foto Wilma Lankhorst.
Foto: Cathelijn van Goor © foto Wilma Lankhorst.

Kunst op Zondag: tekenpret in Museum MORE

RECENSIE - De tekententoonstelling Size Matters, kent geen maat in Museum MORE. En dat is precies wat de curatoren beogen. Monumentale tekenkunst van nu waarin de bezoeker kan dwalen en verdwalen.  Van 28 nationale en internationale kunstenaars hangen hier groot formaat tekeningen in drie museumzalen. Bij ieder werk vertelt de artiest zijn/haar verhaal. Voor Kunst op zondag legde ik mijn oor te luister en keek ik mijn ogen uit. Je hebt nog tot 2 februari om dit uitbundige tekenavontuur in Gorssel nader te verkennen én om zelf mee te tekenen aan de grootste museale tekening.

Met Size Matters geeft Museum MORE aandacht aan de stoere,
minder bekende kant van de eigentijdse,
internationale tekenkunst
en de
tomeloze ambitie van tekenaars van nu.

Size Matters Sfeerbeeld Agatha van Amée en centraal © Lise Sore © foto Wilma_Lankhorst

Sfeerbeeld Agatha van Amée en centraal © Lise Sore © foto Wilma Lankhorst.

Zo oud als de mensheid

Tekenkunst is bijna net zo oud als de mensheid zelf, denk maar aan de schetsen in de grotten van het Zuid-Frans Lascaux. De oudste rotstekeningen in dit grottencomplex dateren uit 15.000 voor Christus, de jongste uit 10.000 voor Christus. Hier in Museum MORE is de oudste kunstenaar, Jacobien de Rooij   (Rotterdam, 1947)    77 jaar en jongste beeldend kunstenaar, Aymeraude du Couëdic (Frankrijk, 1995), wordt dit jaar 30.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sfeerbeeld van het thema 'Over het water'© foto Wilma Lankhorst.

Aan ’t water met Kunst op Zondag

RECENSIE - Aan t water_Uitgeverij Thoth

Met de bundel Aan ’t water: 100 watergedichten en 100 watergezichten is de trilogie compleet. Een drietal boeken met daarin 100 schilderijen en tekeningen in combinatie met 100 gedichten over hetzelfde thema. En bij iedere publicatie hoort ook een museale tentoonstelling. Het slotakkoord in deze serie is nu te zien in de Tuinzaal van Museum MORE in Het Gelderse Gorssel. Voor Kunst op Zondag heb ik waterpret beleefd in de IJssel-vallei.

Op 't duin (omslag), uitgeverij Thoth

Op ’t duin (omslag), Uitgeverij Thoth

Het begon … Op ’t Duin

In 2015 verscheen bij de tentoonstelling Duingezichten in het Haags Historisch museum in samenwerking met het Letterkundig Museum de kunst- en dichtbundel ‘Op ’t duin: 100 duingedichten en 100 duingezichten. Samensteller van deze publicatie is Nicolaas Matsier, hij studeerde klassieke talen en filosofie. Het Haags Historisch Museum vroeg aan gastcurator Boudewijn Bakker om een tentoonstelling in te richten met hetzelfde thema in de kunst. De duinen waren en zijn nog steeds een populair onderwerp voor schilders, tekenaars en fotografen. Uit het enorme aanbod aan werk, selecteerde Bakker 100 werken en verdeelde die voor de tentoonstelling in verschillende thema’s.

‘Land van mest en mist, van vuilen, kouden regen.’

 zo begon het bekendste weergedicht uit onze literatuur
 anderhalve eeuw geleden.

Foto: Museum MORE Kasteel Ruurlo © foto Wilma Lankhorst

Kunst op Zondag in de klei met Koos Buster

RECENSIE - Je hebt vast wel eens met je handen in de klei gezeten. Niet de vette, zwart glanzende Zeeuwse klei maar de bruine of grijze klei met chamotte. De klei die tijdens handvaardigheid op school wordt gebruik. Kunstenaar Koos Buster is er op de Rietveld Academie op afgestudeerd en noemt zichzelf de Minister van Keramische Zaken. De eerste museale solotentoonstelling van deze artistieke minister is tot en met 20 mei te zien in Museum MORE Kasteel Ruurlo.

Koos_Buster Planning van de expositie Het had ook anders kunnen zijn © foto Wilma_Lankhorst

Planning van de expositie Het had ook anders kunnen zijn © foto Wilma Lankhorst.

Koos z’n kleivoet

Koos Buster Stroucken (Amsterdam, 1991) heeft op de basisschool leren kleien. Hij was er toen niet goed in en vond het ook niet leuk. De grote omslag kwam toen hij op de Rietveld Academy zijn eigen voet moest kleien. Het eindresultaat was verbluffend goed. Klei kun je goed nat houden waardoor je er steeds mee verder kunt gaan. Terugkijkend op deze ervaringen concludeert Buster dat hij inmiddels behoorlijk goed kan kleien. Zo goed zelfs dat hij zichzelf Minister van Keramische Zaken noemt.

Koos Buster Collage met sfeerbeelden expositie © foto Wilma_Lankhorst.

Collage met sfeerbeelden expositie © foto Wilma Lankhorst.

Dagelijkse dingen

Na zijn studie werkt Buster tijdelijk als kunsttransporteur. In de musea en galerieën ziet hij objecten waarvan hij vindt dat ze meer aandacht verdienen. Museumbezoekers zien geen trappen en/of rollen tape, maar deze hulpmiddelen zijn wel nodig bij de opbouw van een tentoonstelling. Koos Buster geeft deze en andere alledaagse objecten een podium. Hij werkt zowel in keramiek als met glas. In Ruurlo zie ik flessen met schoonmaakmiddelen, een Slush-machine, grote waterflessen -koelers met kraantjes, limonadekoelers en kauwgomballenautomaten. En uiteraard mag de brandblusser niet ontbreken voor het geval dat.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sfeerbeeld in de Kloosterkerk Voorhout Monumentaal © foto Wilma Lankhorst.

Kunst op Zondag tentoonstellingstips juli

NIEUWS - Er wordt door veel mensen, veel energie gestopt in het samenstellen van tentoonstellingen, kunstroutes en evenementen. Het wat en wanneer wordt helaas niet altijd even helder gecommuniceerd. Kleine(re) musea missen vaak het budget voor landelijke campagnes. Ik mis dus wel eens wat en dat overkomt jou vast ook? Daarom stel ik voor de komende drie maanden, een drieluik samen met verschillende tentoonstellingstips. Laat me weten of je de suggesties waardevol vindt om er na dit drieluik eventueel een nieuwe serie tips voor Kunst-op-Zondag van te maken.

Kunst op Zondag juli Rembrandt en de liefde zaalimpressie © foto Wilma Lankhorst

Rembrandt en de liefde zaalimpressie © foto Wilma Lankhorst.

Rembrandt en de liefde

In het voormalige woonhuis van Rembrandt in Amsterdam is deze zomer een expositie te zien waarin de liefde centraal staat. Liefde in al haar facetten, zoals liefde voor de natuur, liefde voor de ouders, naastenliefde, dierenliefde, de ware liefde en liefde in mythische en Bijbelse voorstellingen. In twee zalen hangen allemaal etsen waarin Rembrandt de liefde verbeeldt. Het verhaal begint met de ware liefde voor Rembrandt, zijn liefde voor zijn eerste vrouw Saskia. Naast een prachtig dubbelportret zie je schetsen van Saskia en andere modellen. In de vrouw met de parels laat Rembrandt een betoverde versie van zijn Saskia zien. Neem de tijd en ontdek steeds meer details in de geselecteerde etsen. Hier ontdek ik de liefde van de schilder voor honden. Je ontdekt hier dat op veel werken wel ergens een hond staat afgebeeld.

Foto: Zomeraanbod Museum MORE in Gorssel en Ruurlo © Museum MORE. copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Kunst op Zondag begint museale zomer in museum MORE

VERSLAG - Museum MORE is klaar voor een gastvrije zomer. Voor Kunst op Zondag bezocht ik twee nieuwe exposities in Museum MORE in Gorssel. In de Tuinzaal hangen 40 doeken van Anya Janssen. In de grote expositieruimte op de eerste etage is een retrospectief ‘Het leven als spektakel’ van de Duitse schilder Norbert Tadeusz (1940-2011) te zien. De derde mijlpaal is de viering van de 80ste verjaardag van kunstenaar Pat Andrea (1942) vandaag, zondag 26 juni, in Museum MORE op Kasteel Ruurlo.

Eerste uitgebreide solo Anya Janssen

Het team van Museum MORE geeft Anya Janssen (Arnhem, 1962) alle ruimte in de lichte en ruime tuinzaal voor haar eerste, uitgebreide expositie. Voor Earthlings dook kunsthistoricus en gastcurator Fleur Junier in het werk van Janssen. Samen met de kunstenaar heeft Junier een selectie gemaakt van zo’n veertig doeken uit Janssens werk vanaf begin jaren negentig tot nu. In de tuinzaal kun je deze keuze nu zelf verkennen.

Museum MORE- Ecce Homo (2019) © Anya Janssen- particuliere collectie© foto Hans Wijninga

Ecce Homo (2019) © Anya Janssen, Particuliere collectie © foto Hans Wijninga.

Janssen en de mens

Anya Janssen is gefascineerd door de mens. Ze bekijkt de mens met grote bewondering en laat dit gevoel zien in monumentale portretten. In de beginjaren schildert Janssen vooral zichzelf, later juist de medemens. Met Ecce Homo gaat ze voor even, terug naar het zelfportret. Janssen gaat in dit werk de confrontatie aan met haar eigen sterfelijkheid, geïnspireerd op het werk van de zeventiende-eeuwse schilder Francisco de Zurburán. Het is meer dan een zelfportret in traditionele zin, Janssen verschijnt ook als metafoor. Als een zinnebeeld van vergankelijkheid.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Zaalimpressie Tekenen met mededogen © foto Wilma Lankhorst.

Kunst op Zondag verkent Jan van Herwijnen

VERSLAG - De nieuwste expositie in Museum MORE heet ‘Jan van Herwijnen, Tekenen uit mededogen’. Honderd jaar geleden tekende Jan van Herwijnen 32 portretten van psychiatrische patiënten. Mannen en vrouwen, ten voeten uit, dus bijna levensgroot. Deze serie portretten is t/m 9 januari 2022 te zien in Museum MORE in Gorssel. Kunst op Zondag ging op bezoek en sprak met conservator Marieke Jooren.

Jan van Herwijnen Museum MORE © foto Wilma Lankhorst

Jan van Herwijnen, Tekenen met mededogen in Museum MORE © foto Wilma Lankhorst.

Serene stilte

Het contrast kan niet groter zijn in deze museumzaal. In deze ruimte stonden tot voor kort 40 schildersezels met daarop de kleurrijke werken van TV-schilder Bob Ross. Ross noemde zijn werk ‘Happy Paintings’. Marieke Jooren conservator gaf de serie tekeningen van Jan van Herwijnen (1889-1965) de titel ‘Tekenen uit mededogen’. De originele titel van deze serie van 32 portretten uit 1920 was: ‘De krankzinnigen’. Niet alleen de sfeer in de museumzaal is veranderd van vrolijk & kleurrijk naar ingetogen & sereen, ook de manier waarop wij anno 2021 naar onze medemens kijken die in psychische nood verkeert.

“Het gaat om het wezen van de dingen en niet om de schijn.”

Uitspraak Jan van Herwijnen (Tv-interview 1963).
Jan_van_Herwijnen Portret Jan van Herwijnen (1920) Archief Jan van Herwijnen Stichting

Portret Jan van Herwijnen (1920) © Archief Jan van Herwijnen Stichting.

Foto: copyright gecheckt 09-Feb-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Kunst op Zondag | Kijk Jan Mankes

RECENSIE - 2020 is het grote herdenkingsjaar voor de schilder Jan Mankes (1889-1920. De Stichting 100 jaar Jan Mankes zocht naar een blijvend bewijs van de grote genegenheid voor deze schilder van het realisme. Van 1916 tot aan zijn dood in 1920 woonde Jan met zijn vrouw en zoon in het Gelderse Eerbeek. Daar schilderde hij ruim een derde deel van zijn totale oeuvre. Ook anno 2020 kent ons land nog veel Mankes-liefhebbers. Veertien van hen delen hun mooiste Mankes-moment in Kijk Jan Mankes.

Kijk_Jan_Mankes zelfportret (1915) © collectie Museum MORE

Zelfportret Jan Mankes (1915) Collectie Museum MORE.

“Er was eens een man.
Die kon blij zijn met niks: met dingen die er zomaar waren.
Een gemberpot, een lijster op een twijg, een ingedroogde muis”.

Keuze van schrijver Lydia Rood – Klein Licht uit Kijk Jan Mankes (2020)

Over wie gaat dit boek?

De titel laat er geen twijfel over bestaan. Dit boek gaat over Jan Mankes en vooral over zijn werk. Wie met enige regelmaat een museum bezoekt, heeft vast wel eens iemand opgewekt horen roepen: “Kijk, een Mankes!” Dat gevoel krijg je ook al je de mooie omslag van dit jubileumboek voor het eerst ziet: “Ja een echte Mankes”. De jonge gespikkelde steenuil (1909), oplettend kijkend terwijl hij op de rand van een emaillen koffiebeker zit. Naast hem ligt een staafje houtskool. Het is net of Mankes even van zijn plaats is gegaan en dat de steenuil wacht op zijn terugkomst. De oplettende blik van de steenuil als metafoor voor de lezer om zelf de blik op scherp te zetten om dit boek verder te gaan verkennen.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.