Closing Time | You Need Love

https://youtu.be/Vu1mkRvfwWE?si=3WqmC5FkwqThJTXU Als u goed luistert, hoort een zekere overeenkomst met de Led Zeppelin-hit 'Whole Lotta Love'. Robert Plant jatte namelijk de hele versvorm, gaf er zijn eigen draai aan en dacht: als we gepakt worden, worden we maar gepakt. In 1985 werd componist Willie Dixon alsnog beloond met een niet nader genoemd bedrag en een officiële vermelding als co-auteur.

Door: Foto: Ted (cc)

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Closing Time | Howling wolf

Terwijl elders op Sargasso het topic over de favoriete live albums van de bezoekers/reageerders net wordt gesloten, luister ik hier naar het Muddy Mississippi Waters Live album. En als mijn smaak niet veranderd was in de loop der jaren, dan had ik deze plaat er zeker op gezet. Maar mijn belangstelling voor de Blues is de loop der jaren wat verflauwd. En dat ligt aan mij, en niet aan de Blues, want, allemachtig, wat een krachtig genre kan het zijn in de handen van Muddy Mississippi (dubbel s, dubbel s, dubbel p) Waters. Ik houd zo van deze plaat omdat het ‘publiek jennen’ hier naar een hoger plan wordt gevoerd. Hier wordt de zaal getergd, getreiterd met die gitaar. En de piano. En de mondharmonica. En maar doorgaan, en nog een beetje, en nog wat meer. En dan toch weer wat terug, en dan weer een uithaal. En dan weer gauw terugtrekken. Wel beloven, maar niet direct geven. Hier een schijnbeweging, daar weer een sneer. Het publiek wordt uitgedaagd, op de proef gesteld, de verlossing uitgesteld. Het is een spel. Het is het leven zelf. Het is de Blues. Wat een plaat. Hoe ik sta? Paf.

Closing Time | Muddy Waters – Mannish Boy

Jeansbroekenfabrikant Levi Strauss maakte een aantal dagen geleden bekend (tijdelijk) te stoppen met het maken van reclame op Facebook en Instagram in de Verenigde Staten, omdat Facebook en Instagram niet genoeg doen tegen haatzaaien. In 1988 gebruikte ditzelfde Levi’s in televisie reclames onder andere het nummer Mannish boy van Muddy Waters (1913 – 1983).

Muddy Waters nam het nummer Mannish boy in 1955 op als vervolg op zijn hit Hoochie Coochie Man en als reactie op Bo Diddleys I’m a man. Op het eerste gehoor gaan alle drie de nummers over mannen die opscheppen over hun seksuele dadenkracht. Wanneer we nog eens naar het refrein luisteren horen we ook een andere betekenis:

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.