De Arabische Revolutie als Europees miljardenproject

De EU schenkt een flinke som geld aan Egypte om de democratie aldaar te bevorderen. Maar president Morsi en zijn Moslimbroederschap hebben een heel ander beeld van democratie dan wij. Vorige week maakte Herman van Rompuy, president van de Europese Raad bekend dat Europa vijf miljard Euro zal investeren in het Egyptische “democratiseringsproces.” Vanzelfsprekend won de PVV de strijd om de krantenkoppen die daarna losbarstte met “gotspe” “collaboratie met islamofascisten” en “antisemieten.” Met zulke strijdtaal concludeerden tegenstanders dat Geert don Quichot weer eens windmolens zag. En zo ging de kwestie snel voorbij zonder dat we veel wijzer werden over dit toch aardig gigantische bedrag. Een bedrag volgens de EU al dit jaar wordt uitgegeven. Of eigenlijk: weggegeven.

De Egyptische revolutie in zeveneneenhalve minuut

Ook verward over de redenen waarom het Egyptische leger eerst het oude Moebarak-regime steunde, vervolgens in bed sprong met de Moslimbroederschap en nu meer liberale stromingen steunt?

Geen nood: videoblogger Hank Green (Vlogbrothers) deed het essentiële huiswerk over Egypte voor ons, zodat wij in minder dan acht minuten enigszins op de hoogte kunnen raken van de voornaamste politieke constellaties achter de omwentelingen die nu gaande zijn in het Noord-Afrikaanse land.

Green krijgt zelfs complimenten van Egyptische hoger opgeleiden voor deze samenvatting van wat er zoal speelt. Vooral zijn uitleg over de rol van het leger in de Egyptische economie en maatschappij valt verhelderend te noemen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Hossam el-Hamalawy (cc)

Hoop voor een seculier Egypte, nog net

ANALYSE - De seculiere oppositie in Egypte heeft het desastreuze verloop van het referendum over de grondwet vooral aan zichzelf te danken. Maar er is nog hoop op verandering, betoogt Jarik Stollenga, die net terug is uit Caïro.

In de grootste en drukste stad van het Midden-Oosten is het park één van de laatste toevluchtsoorden voor kalmte en rust. Dus toen daar op een doorsnee decembermiddag ineens de bekende leuzen ‘Neer met Morsi! Neer met het regime!’ klonken, keken de parkbezoekers met ergernis richting de bron van het geluid. Een stel kinderen kwam aanrennen, vluchtend en angstig achter zich kijkend. Een tweede groep kinderen rende er achteraan en gooide stenen naar de vluchters. Op het grasveld hergroepeerden de vluchtende kinderen zich, keerden zich om en lieten zelf een salvo stenen losgaan. De achtervolgers krijsten en vluchtten in paniek weg. ‘Neer met Morsi!’ jubelden de overwinnaars nog één keer.

Na anderhalve maand van rellen en onrust in Egypte sijpelt de chaos zo op onverwachte en ongewenste plekken het dagelijkse leven binnen. Dagelijks stromen beelden van gewelddadige demonstraties door het land bij de tv-zenders binnen. Brandstichtingen en schermutselingen met de politie zijn daarbij aan de orde van de dag. De slagaders van het Caireense verkeersnet, de toegangswegen tot het Tahrirplein dat zelf diens hart vormt, werden eind november geblokkeerd door veiligheidstroepen en demonstranten. Die blokkade duurt nog altijd voort zonder dat een einde in zicht is.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende