De inwoners van het waterschap Brabantse Delta krijgen volgend jaar waarschijnlijk eenmalig te maken met een tariefsverhoging om de kosten van de brand bij Chemie-Pack te betalen. Het gaat om een bedrag van 7 tot 15 euro per huishouden en gemiddeld 400 euro per bedrijf. Dat heeft dijkgraaf Joseph Vos heeft dat vrijdagmiddag gezegd in reactie op een rijksbijdrage aan de schoonmaakkosten, meldt dagblad BN De Stem. Het dagblad zegt bijna 200 furieuze reactie ontvangen te hebben. Bijna 130 werden gemodereerd, de rest is werd niet gepubliceerd wegens taalgebruik of andere redenen. De Brabantse reaguurders zijn unaniem van oordeel dat ze niet wensen op te draaien voor de rekening. De burgemeester van Moerdijk en een gedeputeerde van de provincie Brabant proberen wat rust in de regio te brengen en stellen dat de belastingen in de gemeente Moerdijk en in de provincie niet direct zullen worden verhoogd als gevolg van de brand. Niet direct. Het persbericht op de website van waterschap Brabantse Delta formuleert het net iets anders.
NIEUWS - De rechtbank in Breda veroordeelde de leiding van het bedrijf in Moerdijk dat vorig jaar afbrandde tot brand door schuld en het opzettelijk overtreden van milieuvoorschriften. Naast een taakstraf en geldboete van 400.000 euro krijgen ze zes maanden voorwaardelijke celstraf.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Ik heb zojuist de lijst met stoffen en artikelen gelezen die in Moerdijk in vlammen op zijn gegaan. U weet wel, die lijst waarvan die talking head in Nieuwsuur zei: “Er lag zoveel dat het er niet meer toe doet wat er lag”, waarna die dame van Nieuwsuur niet op het idee kwam om te roepen “WAT ZEI U?” om daarna de opmerking in de instant herhaling te bekijken. En nog eens. Wat bij voetbal kan, moet bij dit soort dingen ook eens worden ingezet. Laat hem zijn uitspraak nog eens horen om dan te vragen hoe die man het in zijn hoofd haalde om dat te zeggen.
Inmiddels is de lijst openbaar. Hieronder volgt een overzicht van wat er zoal lag. Er staan veel merknamen tussen, waaronder veel (bio)brandstofadditieven, in grote hoeveelheden, van het met HFA, waarvan ik niet zo snel na kan gaan wat het precies is.
Over de hoeveelheden: Het is moeilijk om na te gaan wat wat er met deze ze stoffen is gebeurd. Veel stoffen zijn organisch (in de betekenis van koolstofverbindingen) en dus brandbaar. Maar òf ze verbrand zijn, en hoe, dat is de vraag. Verbrandingen zijn vaak onvolledig, waardoor het gissen blijft wat die verbranding heeft opgeleverd. Ook is het onbekend hoe de stoffen op elkaar hebben gereageerd, of op het bluswater. Wat er in het milieu terecht is gekomen is dus wel veel minder dan wat er bij dat bedrijf lag, maar magnitudes complexer in aard en samenstelling.
Ziehier een reportage van EenVandaag van een voorlichtingsmiddag voor bezorgde bewoners in Moerdijk. De communis opinio onder de in beeld gebrachte bezoekers is: Ik geloof er niets van. Bekijk en bewonder, vanaf 20:15:
Bekijk de video in andere formaten.
Twee voorbeeldige reacties: “Ze laten het achterste van hun tong toch niet zien.” En: “Ik geloof het niet.” Wat houden ze achter dan? “Dat weet ik niet, maar ik geloof het niet.”
Wat is hier aan de hand? Waarom zouden mensen niet geloven wat de Moerdijkse autoriteiten ze vertellen?
Redenen waarom de Moerdijkse autoriteiten zouden liegen tegen de Moerdijkers:
Hoewel deze mogelijke samenzweringen stuk voor stuk moeten worden onderzocht – liefst door een flinke onderzoekscommissie, zijn ze niet erg waarschijnlijk. Nederland is geen bananenrepubliek, onze instituties en gezagsdragers zijn over het algemeen niet corrupt. Dus mogen we met redelijke zekerheid aannemen dat de autoriteiten in Moerdijk niet liegen, en het beste voorhebben met de plaatselijke bevolking.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Er is flink wat commotie over de steunadvertentie voor het linkse aksieblaadje Bluf!, twintig jaar geleden, maar wie weet nog precies waar het over ging? GeenCommentaar bespreekt de publicaties om het geheugen op te frissen. Vandaag deel twee in de serie, met een samenvatting van de tweede tot en met vierde publicatie.
Publicatie 2 in Bluf! 178, 11 juli 1985:
“inbreken kan iedereen”
De tweede publicatie volgt slechts twee weken later en bevat de onthullingen dat de regering van plan was om provincies die tegen kernenergie waren meer te laten betalen voor hun stroom, maar dat de industriële grootverbruikers in diezelfde provincies moesten worden ontzien. De commissie “Smeerpuit”, met een aantal industriële grootmachten als lid gaf dit advies aan de regering, en er werd vanuit de commissie voorgesteld de kosten voor energie van de burger fors te verhogen als het parlement kernenergie zou weigeren. Dit geld zou dan rechtstreeks richting de grootverbruikers (de industrie dus) gaan, om hen te compenseren voor het moeten gebruiken van duurdere stroom.
Ook blijkt de regering chantage niet te schuwen bij het in het gareel krijgen van dwarsliggende electriciteitsbedrijven en komt uit dat de minister van Economische Zaken Van Aardenne, Van Agt en de Commissaris van de Koningin in Noord-Brabant onderling al te hebben besloten dat de nieuwe kerncentrales in Borssele en Moerdijk gebouwd zullen worden.