Verkiezingen VS: de onderbuik regeert

In tijden van oorlog is de waarheid het eerste slachtoffer, zo luidt het cliché. Dat geldt zeker voor de verkiezingsstrijd in de VS. Amerikaanse politiek is een zaak van de onderbuik. En hoewel de Democraten heus niet vies zijn van het bedrijven van demagogie, tonen vooral de Republikeinen en hun aanhangers zich toortsdragers van de fact free politics. Een berucht voorbeeld is de zogenaamde birther controversy. Ondanks alle bewijzen van het tegendeel, weigert een aanzienlijk deel van de Republikeinen (op sommige momenten was het zelfs een ruime meerderheid) te geloven dat president Obama daadwerkelijk in de VS is geboren. Voormalig Republikeins senator en presidentskandidaat Rick Santorum beweerde in februari 2012 nog glashard dat grote aantallen Nederlandse bejaarden onvrijwillig worden geëuthanaseerd als bezuinigingsmaatregel in de zorg.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 02-03-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 15-11-2022

Verkiezingen VS: Mitt Romney in de problemen

Presidentskandidaat Mitt Romney is betrapt op liegen. Wat probeert hij te verbergen?

Het begon allemaal met een televisiespotje waarin president Obama het bedrijf van zijn tegenstrever Mitt Romney, Bain Capital, verantwoordelijk stelde voor het verplaatsen van Amerikaanse banen naar China en Mexico. Romney reageerde prompt en verklaarde dat hij niet verantwoordelijk was. Deze zogenaamde ‘outsourcing’ van Amerikaanse banen had immers plaatsgevonden nadat Romney in februari 1999 bij Bain Capital was vertrokken.

Al snel doken officiële documenten op waaruit bleek dat Romney tot 2002 ‘enig aandeelhouder, bestuursvoorzitter, CEO en directeur’ was gebleven van Bain Capital en daarvoor een salaris had ontvangen van ‘meer dan honderdduizend dollar per jaar’. In andere, even officiële documenten verklaarde Romney echter dat hij na februari 1999 ‘geen enkele betrokkenheid’ meer had met Bain Capital. Zodoende heeft Romney niet alleen gelogen, maar zelfs meineed gepleegd. Deze conclusie werd echter door Team Romney op weinig overtuigende wijze bestreden met de verklaring dat Romney in 2002 ‘met terugwerkende kracht’ in 1999 bij Bain Capital was vertrokken.

Belastingaangiftes

In tegenstelling tot wat gebruikelijk is bij Amerikaanse presidentsverkiezingen, weigert Romney zijn belastingaangiftes over een langere periode openbaar te maken (ironisch genoeg was het Mitt Romneys vader George die in 1968 met deze gewoonte begon). Hoewel bekend is dat Romney geld heeft gestald op Zwitserse bankrekeningen en fondsen beheert die zijn gevestigd in belastingparadijzen als Bermuda en de Kaaimaneilanden, is de exacte omvang van zijn vermogen (doorgaans geschat op zo’n 250 miljoen dollar) onduidelijk. Ook is onbekend hoeveel salaris Romney precies heeft gevangen in de jaren dat hij ‘met terugwerkende kracht’ was vertrokken bij Bain. De eerdergenoemde honderdduizend dollar per jaar is slechts een absolute ondergrens.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sarah Silverman doet Republikeinse suikeroom een oneerbaar voorstel

Sarah Silverman is een Amerikaans-joodse comédienne.

Sheldon Adelson is Sarah’s hond een Amerikaans-joodse Vegas-mogul die vele tientallen miljoenen steekt in de Republikeinse campagne, om zijn eigen neoconservatieve, extreem zionistische agenda er doorheen te drukken.

Zonde van het geld, vindt Silverman. Dus nu heeft ze een voorstel voor Adelson…

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

Romney wint dankzij kiessysteem

Bij de drie voorverkiezingen van gisteren haalde Mitt Romney het gros van de kiesmannen binnen. Hem kan de nominatie nu nauwelijks meer ontgaan. Door de grote voorsprong in kiesmannen die hij nu heeft, lijkt het alsof de republikeinen in ruime meerderheid achter de meeste gematigde kandidaat staan. Dat is echter schijn. Romney spint garen bij de verschillende kiessystemen die de staten hanteren.

Neem bijvoorbeeld de drie voorverkiezingen van gisteren, in Wisconsin, Maryland en Washington DC. Romney haalde 83 kiesmannen, zijn belangrijkste rivaal Rick Santorum 6 en de overige twee, Newt Gingrich en Ron Paul geen. Een duidelijke overwinning, zou je zeggen. Tot je kijkt naar de daadwerkelijk uitgebrachte stemmen.

  Romney Santorum Gingrich Paul Wisconsin 305.740 270.686 43.893 83.969 Maryland 116.922 68.848 25.967 22.649 Washington DC 3.122 0 477 535 Totaal 425.784 339.534 70.337 107.153 Percentage 0,45 0,36 0,07 0,11 Kiesmannen proportioneel 40 32 7 10

Wisconsin, Maryland en Washington DC hebben ‘winner take all’ voorverkiezingen, wat de uitslag in stemmen uitvergroot naar die in kiesmannen. Andere staten hanteren echter een proportioneel systeem. Rick Santorum heeft de pech gehad dat zijn achterban zich vooral in die staten bevindt. Helaas voor hem heeft de grootste staat, het relatief liberale Californië, ook een winner take all systeem. Dit is de tabel op basis van het totaal aantal uitgebrachte stemmen tot nu toe:

  Romney Santorum Gingrich Paul Totaal stemmen 4.554.764 3.190.167 2.282.385 1.187.050 Percentage 0,41 0,28 0,20 0,11 Kiesmannen proportioneel 458 321 230 119 Kiesmannen werkelijk 652 269 140 67

Het beeld is duidelijk: Romney heeft meer kiesmannen dan zijn drie rivalen samen, maar de achterban heeft in zeer ruime meerderheid niet op Romney gestemd. Voor zijn uiteindelijke verkiezing als kandidaat voor de Republikeinen is dat niet relevant, wel voor het vervolg. Romney heeft de achterban hard nodig in zijn campagne tegen Obama. Als die zo lauw is over zijn kandidatuur, krijgt hij het lastig om een grassroots campagne op te zetten. En in de money count loop hij ook al ontzettend achter.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Vorige Volgende