Gold rush in Lapland

De mijnbouw in het hoge noorden groeit en bloeit met steun van Scandinavische regeringen, ten koste van natuur en cultuur. De exploitatie van bodemschatten in Noord Europa breidt zich uit. Na de oliewinning in de Noordelijke IJszee ontdekken Engelse, Australische en Canadese mijnbouwbedrijven de rijkdom van de aarde in Lapland, een gebied bij de poolcirkel dat delen van Noorwegen, Zweden, Finland en Rusland bestrijkt . Tot nu toe zijn er dit jaar 349 projecten aangemeld, volgens de Guardian, waarvan 243 in Finland. Een van de laatste gebieden in Europa met ongerepte natuur dreigt hierdoor verwoest te worden. Datzelfde lot wacht de cultuur van de Samen, een nomadenvolk dat leeft van rendieren en visserij. En van het toerisme, dat ook weinig baat heeft bij industrialisatie van het gebied. Het Arctische gebied zou meer dan een vijfde van de onontdekte olie- en gasvoorraad herbergen alsmede een groot aantal waardevolle zeldzame mineralen, kolen, uranium, goud, diamant, zink, platina, nikkel en ijzererts. Het ontginnen van al die kostbare schatten wordt steeds aantrekkelijker door de klimaatverandering die deze gebieden beter toegankelijk heeft gemaakt. Een pijnlijke constatering: meer kolen en olie exploiteren bevordert de opwarming van de aarde, met als gevolg dat er meer van die grondstoffen aan de aarde kunnen worden onttrokken in gebieden die voorheen vanwege het ijs met rust werden gelaten.

Door: Foto: Lapland, foto nl.wikipedia.org

Chris Hedges over de verwoesting van de VS

Terwijl de zwarte bevolking in Amerikaanse steden als Baltimore opstaat tegen het politiegeweld en de rechteloze positie waarin deze bevolkingsgroep zich bevindt, is het de moeite waard het plaatje iets breder te trekken en te zien welke verwoesting ongebreideld kapitalisme uitlokt in Amerikaanse gemeenschappen, zwart én blank.

In 2012 bevroeg Bill Moyers journalist Chris Hedges over diens samenwerking met tekenaar Joe Sacco over de gevolgen van het kapitalisme voor de Amerikaanse regio’s waar het huishoudt.

Ze maakten een boek over wat ze aantroffen: Days of Destruction, Days of Revolt (2012).

It ain’t a pretty picture.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Van die dingen | Verpakking

COLUMN - Ik wilde alleen even een nieuwe toner uit de verpakking halen. Dat ging niet zomaar. Ik moest op zoek naar een stanleymes om door de dikke plastic verpakking heen te snijden. Daarna volgden nog de plastic verpakking, de papieren verpakking, het plastic zakje om de toner en tenslotte het plasticje dat de inkt tegenhield. Ik keek naar de berg rotzooi op tafel en ik werd woest. Was dit nou allemaal nodig? Deze berg afval?

Ik heb navulverpakkingen geprobeerd, maar dat werkte voor geen meter. Ik zat heel snel en altijd op onmogelijke momenten zonder inkt, dus dat ging hem niet worden. Dus weer terug naar deze verpakkingsterreur. Wel eens stilgestaan bij de hoeveelheid verpakking die er om een elektrische tandenborstel zit? Na het uitpakken van de Sinterklaascadeaus stampen we de container nog even extra aan, zetten we een extra zak plastic meuk aan de straat en gaan de Chinese nepbatterijen de speciaal daarvoor bedoelde afvalbak in.

We hebben verpakkingsbelasting hier in Nederland, maar dat wordt allemaal doorberekend aan de klant, dus dat zet geen zoden aan de dijk. Ik betaal voor verpakkingen die ik niet wil. Leuk natuurlijk dat er allerlei initiatieven zijn om van de (plastic)afvalberg nieuwe producten of kunst te maken, maar het moet gewoon een stuk minder en dat kan volgens mij ook. Waarom moet alles vier keer ingepakt worden? Waarom in plastic, dan weer in papier en daarna nog een keer in plastic? Een soort zou toch voldoende moeten zijn?

Foto: University of Nottingham (cc)

Kunst op Zondag | Groen

Groene stroom is niet groen en groene auto’s zijn niet zo zuinig als men denkt. Ach wat, vandaag in Kunst op Zondag: er is meer te doen met groen.

Je kunt elkaar een spiegel voorhouden en vragen ‘hoe groen ben jij eigenlijk?’. Een goede waarnemer ziet dan dat we nooit zo groen zullen worden als de natuur zelf.

Anish Kapoor – Sky Mirror, Kensington Gardens.
cc Flickr duncan c  photostream Anish Kapoor Sky Mirror Kensington Gardens

Het duo Ackroyd & Harvey gebruikt gras als fotografisch middel. Als het gras groeit, worden de portretten scherper.

Ackroyd and Harvey – grass portrait.
cc Flickr Amy Youngs  photostream Heather Ackroyd and Dan Harvey

Waarmee maar gezegd wordt: wij werken niet voor groen, groen werkt voor ons. Dat moet ook Tim Knowles gedacht hebben. Hij laat bomen zijn tekeningen maken.

Tim Knowles – Tree drawing.
cc Flickr angs school  photostream Tim Knowles Tree drawing

We hebben groen nodig en toch laten we de natuur niet haar gang gaan. Uit angst er door overwoekert te raken. Als Stefaan de Croock mos verwijderd ontstaan er fraaie kunstwerken (reversed graffiti). Anna Garforth laat mos heel gecontroleerd groeien.

Anna Garforth – Moss graffiti.
cc Flickr faseextra photostream Moss graffiti AnnaGray Garforth

In ‘The Lost Gardens of Heligan’, een gerestaureerd landgoed, liggen een paar keien die door de natuur woren overwoekerd.

Heligan Gardens- Mud Maid on Woodland Walk.
cc Flickr Cross Duck  photostream Green lady asleep in the woods at Heligan

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Liegen en bedriegen in statiegeldland

Trouw bericht over een fraai staaltje manipulatie:

De verpakkingsindustrie heeft een onderzoek gedaan naar de perceptie van het publiek over het statiegeldsysteem. Wat blijkt: daar waar in 2010 minder dan 10% van de bevolking voor afschaffing was, vindt nu 70% van de bevolking afschaffing wel best.

Althans: als je lekker manipuleert met de vraagstelling en dan ook nog hier en daar flink wat er bij liegt…

 

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Quote du Jour | Parijs is geen doel, maar een stapje

 

To my mind Paris isn’t a goal, but a step towards a goal.

Dat zei staatssecretaris Mansveld (Infrastructuur & Milieu) over de 21e klimaatconferentie in december in Parijs zal plaatsvinden. Staatssecretaris Mansveld is samen met premier Rutte en ruim 70 bedrijven op handelsmissie in China.

In haar speech voor het ‘China Carbon Forum’ hekelde ze het feit dat elke klimaatconferentie weer, er zo oeverloos wordt onderhandeld. Gelijk heeft ze, na 21 klimaatconferenties zouden klimaat- en milieudoelen  bereikt moeten zijn en niet nog eens een kostbare debatclub behoeven. Bedoelde ze dat zo wel?

Nu dan toch het einde van de beschaving?

Het einde van de beschaving wordt met enige regelmaat verkondigd. Als het over overbevolking, milieuvernietiging en het opraken natuurlijke hulpbronnen gaat is het werk van de Club van Rome middels de uitgave “Limits to Growth” uit 1972 als het startpunt van ons huidige milieubewustzijn te beschouwen.

Sommige voorspellingen zijn niet uitgekomen, met name de opbrengsten van de agrarische revolutie werden destijds onderschat. Maar ruim veertig jaar later blijkt dat verschillende belangrijke voorspellingen in het centrale scenario van destijds wel degelijk zijn uitgekomen. Het einde van de menselijke beschaving dan toch in zicht?

Olieopslag bedreigt natuurgebied en drinkwatervoorziening

Al veertien dagen borrelt er olie op in het nabij Enschede gelegen Duitse natuurgebied Amtsvenn. Volgens Tubantia wijzen de onderzoeken op een lekkage van een zoutholte waarin 140 miljoen liter ruwe olie is opgeslagen. Inmiddels zijn olierestanten aangetroffen in grondwater en sloten, is een kikkerpoel vervuilt en zijn 6 koeien overleden na het drinken van water met olie.

Akzo en Argos hebben plannen om onder het Enschedese industriegebied Marssteden 70 miljoen liter gas en olie op te gaan slaan in zoutcavernes.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende