Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Vandaag een stuk van Ingo Piepers. Ingo Piepers heeft de nodige ervaring opgedaan met de Nederlandse Krijgsmacht. Vorig jaar verscheen hier een kort stuk naar aanleiding van de publicatie van zijn onderzoek naar de onvermijdelijkheid van oorlog. -- Update: Ingo is inmiddels associated blogger. Daarom staat dit stuk nu onder zijn eigen naam -- Het kabinet zal op korte termijn besluiten over verlenging van de Nederlandse Uruzgan-missie in Afghanistan. De contouren van het kabinetbesluit zijn duidelijk: verlenging in de rol van lead nation, met ongetwijfeld een aantal verschrikkelijk harde voorwaarden. Voorwaarden die vooral als wishful thinking zullen uitpakken. Verlenging zal echter niets opleveren, is gebaseerd op een aantal (naïeve) veronderstellingen en is een potentieel strategische blunder. Nederland had - luid en duidelijk - afgesproken twee jaar te zullen participeren aan deze ISAF-missie. Door gewijzigde omstandigheden (ook een naïeve inschattingsfout, of was het gewoon marketing, en ben ikzelf naïef ) is de oorspronkelijke opbouwmissie in rook opgegaan. Het is een vechtmissie, waarbij de NAVO in belangrijke mate is verworden tot een angel in dit steeds verder escalerende conflict. De NAVO past namelijk een conventionele aanpak toe - met grote nadruk op vuurkracht - terwijl een counter insurgency strategie noodzakelijk is. De aanpak moet niet gericht zijn op vernietiging van de vijand, maar op de loyaliteit van de bevolking. Dit is geen hogere krijgskunde, maar de NAVO-strijdkrachten blijken niet in staat de vicieuze cirkel die ze zelf en met behulp van de Amerikanen hebben gecreëerd te doorbreken. Alleen de Talibaan blijkt tot op heden een effectieve olievlekstrategie te kunnen uitvoeren: de gebieden die de Talibaan controleren zijn toegenomen en de papaverproductie heeft dit jaar een recordhoogte bereikt. Dit is niet de opbouw die we voor ogen hadden.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Israëlische journalisten maakten gebruik van de vertaalmachine Babelfish bij het opstellen van vragen aan de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen. En vervolgens werd Verhagen wel vijf keer naar zijn moeder gevraagd?! Israël vreest een diplomatieke rel. Maar iedereen weet toch dat je die teksten er minstens drie keer doorheen moet halen (Ned>Eng, Eng>Ned, Ned>Eng, Eng>Ned) voor het juiste effect?
Israël vreest dat de minister voor buitenlandse zaken Maxime Verhagen betreffende een e-mail met vragen betreffende zijn boze moeder is. Dat deelt de post van Jeruzalem mee. Volgende week zou een delegatie van Israëlische journalisten aan Nederland voor een excursie betreffende beleid komen. Het laatste weekeind verzond de journalisten Verhagen een e-mail. Gerapporteerd bevat sommige ongepaste vragen. De knop van Helloh, die vijf of de vragen in eer als de Minister voor Buitenlandse zaken is omvatten: De moeder uw bezoek in Israël is een slaap aan de gunst of aan het bed uw advies over conflict Israëlische palestijn, en op relationeel Israël is Nederland, de begonnen post. Dan werd minister vijf onbegrijpelijke vragen gezet, en een paartijd werd ook nog vermeld betreffende moeder `. (vrij naar DePers m.b.v. Babelfish)
Deze week de Vrij Nederland special over Darfur doorgebladerd. Fraaie foto’s, dat wel. Aan de tekst ben ik niet toegekomen want ik zocht, ditmaal tevergeefs, of het weekblad opnieuw was gesponsord. (*) Zouden ze hun leven op de Raamgracht hebben verbeterend? Nee, hoor. Vrij Nederland was gewoon ‘vergeten’ geldschieter Buitenlandse Zaken te noemen. De artikelen Darfur konden dankzij de royale steun van 25.000 euro (een bron spreekt zelfs van 38.000 euro) staatsteun worden gerealiseerd.
Hoofdredacteur Emile Fallaux noemt desalniettemin Vrij Nederland ‘een onafhankelijk medium en dat zal ook altijd zo blijven.’
Ik geloof er niks van. Het blad is het zoveelste bewijs dat de Nederlandse media in de uitverkoop liggen. NRC handelsblad, waar ik de quote over Fallaux uit heb gehaald, is op zijn beurt gesponsord door het Ministerie van Oorlog. Embed-slet Grunberg kreeg afgelopen donderdag een pagina om in een slap verhaal iets over de verlenging van de Uruzgan-missie te schrijven. Waar haalt-ie ‘t lef vandaan. Hij had geen Afghaan gesproken!
Ook NRC Handelsblad had iets vergeten. Namelijk het bedrag wat de krant bespaart door Defensie te laten betalen voor zijn reis & verblijf. Sponsering in natura. De reactie van de krant kan ik zelf wel bedenken. NRC Handelsblad is ‘een onafhankelijk medium en dat zal ook altijd zo blijven.’ Dat de artikelen gestuurd uit Uruzgan de censor passeren, wordt er tegenwoordig niet eens meer bijgeschreven. Serieus ben ik van plan mijn abonnement op te zeggen. Het is namelijk puur lezersbedrog.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De Sjiiten hebben wat olie op het vuur gegooid in de discussie over hoe het nu verder moet met Irak door een poster te verspreiden met daarin een duidelijke driedeling.
De tekst zegt vrij vertaald “Federalism is our one path to freedom and security,”
Opmerkelijk is dat de provincie Nabar plots wordt opgeknipt en aan de Sjiiten toe valt (zuiden). Met olie kan dit niet te maken hebben.
Verder voeren de Soennieten aan dat Iran er achter moet zitten. Dit heeft te maken met de wijze waarop Najaf geschreven is in het Arabisch.
(Via ForeignPolicy, via Abu Aardvark. Plus info van Roads to Iraq)
Afgelopen weken waren we op vakantie waren in de Syrië. Cuba is niks meer aan want daar is iedereen al geweest, dus Syrië was een mooi alternatief. Het was geweldig om op vakantie te zijn in een land dat deel uitmaakt van de As van het Kwaad. De mensen waren erg aardig. Overal hingen portretten van de president, zo te zien ook al een aardige man. Vrouwen mochten niet alleen op straat, waarschijnlijk omdat ze anders in vervoering zouden raken van de portretten van de president.
Het land was ook, zoals het in de brochures heet, heel authentiek. Als het wat minder authentiek dreigt te worden, bombardeert Israël het wel weer terug naar echt authentieke staat. Een paar weken voordat we vertrokken had Israël een paar bommetjes gegooid. Het waarom was toen niet duidelijk. Bovendien weigerden Israël toe te geven dat überhaupt een luchtaanval was uitgevoerd. Langzamerhand kwamen toch wat details boven. Eerst noemde Israël het doel een terroristenkamp. Toen was het toch weer een ‘nucleaire faciliteit‘ met spul dat ingevoerd was uit Noord-Korea. Daarbij gaf Israel ook toe zonder toestemming door Turks luchtruim te zijn gevlogen (dat viel niet meer te ontkennen omdat ze wat troep hadden achtergelaten) maar dat gaf niet want de Turken hadden toch even wat anders aan hun hoofd.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Minitweespalt: Kernenergie in Iran vs Kernenergie in Egypte