JOVD aan de geestverruimende middelen

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Ditmaal voor P.J. Cokema, die het stuk via de mail toezond. Je kunt de JOVD niet verwijten op te gaan in de waan van de dag. De aftrap van de EK is geen spektakel om voor thuis te blijven, dus heeft de JOVD zelf een meer geestverruimend weekend georganiseerd. Vandaag de aftrap van hun Politiek en Filosofisch Weekend. De jonge liberalen gaan Fred Teeven's visie op het Nederlandse drugsbeleid aanhoren. Dat zal van een heel ander filosofisch gehalte zijn dan een autonome, van religie ontdane ethiek, alwaar Paul Cliteur zijn licht over laat schijnen. Om het weekend nog een beetje sportief te houden buigt men zich ook nog over de mensenrechten in China en de Olympische Spelen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

5 Mei, Dag van de Vrijheid

Dat is althans de ronkende benaming die vandaag gekregen heeft. Belangrijk? Zeker. De Tweede Wereldoorlog was een keerpunt in de geschiedenis van ons land en veel landgenoten hebben het leven gelaten, ofwel in concentratiekampen, ofwel in de strijd. In de opbouw na de Tweede Wereldoorlog hebben velen zich ingespannen voor een rechtvaardiger samenleving. Dankzij de lessen van de Tweede Wereldoorlog. Toch?

Sinds de “war on terror” doen we ons uiterste best vooral niet teveel te zeggen over een mensenrechtenschending van formaat door een van onze bondgenoten. Natuurlijk, bijna allemaal vinden ze Guantanamo Bay “niet kunnen”. Maar dat lijkt voornamelijk voor binnenlandse consumptie. Niet voor niets bleek onze eigen minister van Buitenlandse Zaken Ben Bot van mening dat er een balans gevonden moest worden tussen terrorismebestrijding en mensenrechten. Wat nou, balans? Mensenrechten horen de basis van alles te zijn, niet een van de factoren in een afweging. Blijkbaar zijn mensenrechten handelswaar, waarmee je tegenstanders om de oren slaat, maar waar je tegelijkertijd bij bondgenoten plots een noodzaak voor een balans ziet. Dat het onderscheid in de Tweede Wereldoorlog op ras werd gemaakt en nu op de vraag of je Bush naar de mond praat of niet is verder niet zo relevant. Het fundamentele recht op een fatsoenlijke behandeling, het fundamentele recht op een eerlijk proces, het is in de afgelopen jaren niet erg fundamenteel gebleken. Wat heeft de Tweede Wereldoorlog daar opgeleverd? Blijkbaar niet meer dan de gesimplificeerde herinnering dat wij de goeien waren en zij de slechten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Protesten tegen China moeten doorgaan

(China Beijing 2008 - Olympic Games - Tibet (Foto: Flickr/.ack-online.de)

Als de voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité (IOC) zegt dat het Westen moet stoppen met protesteren tegen de mensenrechtensituatie in China – omdat je met ‘een luide stem niks bereikt in China’ – dan weet je één ding zeker: hij vindt ook dat er iets mis is met de mensrechtensituatie.

Meedoen is belangrijker dan winnen?
Je hoeft maar een beetje op internet te surfen en je vindt genoeg plekken waar je informatie kan vinden over de mensenrechtensituatie in het land waar in augustus 2008 de Olympische Spelen plaatsvinden. De vraag is dan vervolgens: moet je met zoveel bewijs in handen jezelf laten gijzelen door de voorzitter van het IOC of de kans grijpen om de Olympische gedachte kracht bij te zetten?

De Olympische gedachte is simpel: meedoen is belangrijker dan winnen. Het is dan een wrange gedachte dat mensen in China alleen mee mogen doen als ze zéggen wat de overheid vindt, als ze dénken wat de overheid vindt en als ze dóen wat de overheid vindt dat ze moeten doen. Om over de situatie in Tibet maar te zwijgen.

Protesteren is belangrijker dan meedoen!
Om terug te keren naar Jacques Rogger, voorzitter van het IOC: het is knap voor een beweging die altijd zegt sport en politiek te willen scheiden, om zich op deze manier in de discussie te mengen. Hij zegt met zoveel woorden: regeringen van de wereld, als u maar naar mij luistert dan komt het goed met de mensenrechtensituatie in China.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het kan in Amerika

WAARSCHUWING: hier volgt een positief bericht over het Amerikaanse leger. Het bericht kan ernstige schade toebrengen aan uw beeld van het Amerikaanse leger en uw mening over Amerika in het algemeen.

Onlangs is sergeant Ronn Cantu gepromoveerd tot “staff sergeant” en dat terwijl deze dertigjarige soldaat uit Los Angeles een uitgesproken tegenstander is van de Irak-oorlog. Toen Cantu voor de tweede keer in Irak diende lanceerde hij een internetforum voor soldaten die zich tegen de oorlog verzetten en gaf interviews voor grote nieuwszenders terwijl hij nog in Bagdad gelegerd was. In zijn hogere functie kan Cantu zich als leidinggevende nu nog directer richten tot de soldaten. Cantu liet meteen weten dat hij de soldaten onder zijn bevel de Conventie van Genève en andere oorlogsregels zal bijbrengen.”Heel wat soldaten hebben absoluut geen idee dat sommige bevelen onwettig zijn”, zegt hij. (IPS). In menig ander leger zouden soldaten met een dergelijke rebelse opstelling het niet ver schoppen of zelfs in gevaar zijn. Maar het Amerikaanse leger biedt hem dus nu de gelegenheid om zich hogerop te ontwikkelen in de organisatie. Al gaan er wel geluiden op dat defensie niet anders kan door het grote tekort aan militairen, toch moet gezegd worden: het kan in Amerika!

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige Volgende