Kontinuität des Irrtums

Niemand leest blogs écht. Dit heeft als voordeel dat het niemand opvalt wanneer ik als blogger mijn argumenten zo nu en dan herhaal, en dat komt goed uit, want ook de politiek staat nogal eens op de auto-repeat. Zo las ik onlangs dat burgemeester Piet Bruinooge van Alkmaar er trots op is dat de prostitutiezone in zijn stad is verkleind. Ik citeer: Op 143 ramen werkten bij de opheffing van het bordeelverbod in 2000 vijfhonderd meisjes. Hier … in Alkmaar kwamen Volkswagenbusjes met Duitsers voor de veel te jonge meisjes die op de Achterdam het vak leerden. Van die 143 ramen, zo lezen we verder, zijn er nu nog 69 over en er werken nog honderd dames. De tijd van de hele jonge meisjes is voorbij en de Duitse busjes komen niet meer langs. Het erge hieraan is dat de burgemeester er trots op is, terwijl de tegenargumenten vandaag de dag net zo valide zijn als drie jaar geleden, toen het sluiten van de ramen werd aangekondigd.

Door: Foto: Reinier Sierag (cc)

Welke wetgeving willen sekswerkers nu zelf?

, door

De Tweede Kamer zal komende week naar alle waarschijnlijkheid een wet aannemen die klanten van prostituees strafbaar stelt als die redelijkerwijs kunnen vermoeden dat er sprake is van gedwongen prostitutie.

Belangenorganisaties voor sekswerkers zijn hier juist fel op tegen. Zo stelt Yvette Lurs van belangenvereniging Proud dat als je sekswerkers echt wil helpen, je prostitutie juist moet decriminaliseren.

In een TED-talk gaat sekswerker Toni Mac punt voor punt de vier benaderingen af waarmee overheden sekswerk in de greep hebben geprobeerd te krijgen, en waarom ze zowel contraproductief zijn als sekswerkers alleen maar in de problemen brengen.

Of het nu gaat om een algeheel verbod, een tippel-/bordeelverbod, een verbod op het kopen van seks (het Scandinavische model) of legalisering (het Nederlandse model), aan al deze benaderingen kleven nadelen voor sekswerkers zelf.

Zelden wordt door politici aan sekswerkers zelf gevraagd aan wat voor soort wetgeving en rechtsbescherming zij nu behoefte aan hebben. Dat zie je nu ook weer in de huidige politieke besluitvorming. Politieke partijen komen elk vanuit hun ideologische overtuigingen en veronderstellingen over sekswerk met wetsvoorstellen om mensenhandel uit te bannen en prostituees te beschermen, maar naar sekswerkers zelf wordt nauwelijks geluisterd.

Aan het einde van haar presentatie komt Mac echter met een voorbeeld van hoe het ook kan.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Baptiste Pons (cc)

Gedwongen prostitutie

, door

OPINIE - ‘Als ik zinnen heb gekregen,’ zoals Rudi Kousbroek eens schijnt te hebben gezegd, ‘dan mag ik ze toch ook prikkelen?’ Het is krek zo. Niemand kan een ander verbieden van zijn of haar lichaam te genieten zoals hij of zij dat wil. Of het eigen lichaam commercieel te exploiteren. ‘It is a business doing pleasure with you,’ zoals het meisje zei voor ze de prostitutie in ging. Die keuze kun je maken, zoiets kun je willen.

Prostitutie mag dan niet ieders droombaan zijn, het is een wettelijk toegestaan beroep. Het veroorzaakt ook geen overlast. In de tijd dat mijn schooltje was gevestigd in een herenhuis op de Oudezijds Voorburgwal had ik nooit last van de prostituees in het huis naast me. Waar ik wel last van had, waren de junks die ’s morgens in het portiek stonden te pissen. Prostitutie trekt activiteiten aan die overlast veroorzaken en gezond beleid is erop gericht het een te scheiden van het ander.

De grootste misstand in de branche zelf is bekend: mensenhandel. Dat is spijkerharde criminaliteit, zoals Henk Werson beschrijft in zijn boek De fatale fuik (recensie).

Over de omvang van de gedwongen prostitutie – wat niet helemaal hetzelfde is als mensenhandel – zijn geen duidelijke cijfers: twee jaar geleden liepen de schattingen uiteen van 8% tot 90%, wat bewijst dat verschillende dingen zijn gemeten. Sindsdien is er, voor zover ik weet, één meting bijgekomen: bij de invoering van een registratiesysteem-met-intakegesprekken in Utrecht waren er signalen dat ongeveer 12% van de dames hun werk onvrijwillig deden. Hoe sterk deze verdenkingen nadien zijn gebleken, is, als ik het wel heb, niet bekendgemaakt.

Foto: buzzthrill (cc)

Sluiting van het Zandpad

, door

INTERVIEW - Alexandra van Dijk werkt voor Buro Bryck, een bureau dat overheidsinstellingen en andere belanghebbenden informeert over prostitutie (meer). Hoe kijkt zij aan tegen de sluiting van het Utrechtse Zandpad?

Wat is er nu eigenlijk aan de hand in Utrecht?

‘Het Zandpad en de Hardebollenstraat zijn de enige twee zones in Utrecht waar raamprostitutie mag plaatsvinden. Het gaat om zo’n 162 werkruimten, die in diverse “shifts” worden gebruikt. De ramen kunnen uitsluitend worden gehuurd van een exploitant, die ook de eigenaar is van de boot of het pand en die elke drie jaar zijn vergunning moet verlengen. Wie in Utrecht in de raamprostitutie wil werken, moet de ruimte voor minimaal vier aaneengesloten weken huren bij zo’n exploitant.

De prostitutie op het Zandpad staat onder verscherpt toezicht sinds de zogeheten SNEEP-affaire: toen werd vastgesteld dat Saban B., vrouwen dwong te werken aan het Zandpad. Omdat er ook na die affaire aanwijzingen waren voor mensenhandel, heeft de gemeente dit keer de vergunningen niet verlengd.’

Weet je of er ook werkelijk sprake is van mensenhandel?

‘Het lijkt er sterk op dat er op het Zandpad inderdaad sprake was van grootschalige mensenhandel. De pooiers, of je ze nou “boyfriends” noemt of niet, liepen er vrij rond en hielden meisjes in de gaten. Wat ik niet weet is of ook de exploitanten een rol speelden in de mensenhandel.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Waan van de dag

Wetsvoorstel mensenhandel onder sekswerkers ‘contraproductief’

, door

Het strafbaar stellen van klanten van sekswerkers, bij vermoedens van mensenhandel, is contraproductief. Het wetvoorstel van ChristenUnie, PvdA en SP, morgen aan de orde in de Tweede Kamer, zal niet leiden tot minder mensenhandel en is slecht voor de positie van sekswerkers. Dat stelt voorlichtingsorganisatie Soa Aids Nederland in een persbericht.

De Tweede Kamer behandelt morgen de initiatiefwet tot ‘strafbaarstelling misbruik prostitué(e)s die slachtoffer zijn van mensenhandel’. De indieners willen mensenhandel en uitbuiting binnen de seksbranche tegengaan door klanten, die weten of hadden kunnen vermoeden dat een sekswerker slachtoffer is van mensenhandel, strafbaar te stellen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Geen bal op tv | De Sekspolitie

, door

COLUMN - Anderhalf jaar lang volgde documentairemaker Roy Dames de afdeling Commerciële Zeden van Den Haag in hun poging mensenhandel tegen te gaan. Gisteren was De Sekspolitie op tv.

‘Soms lijkt het wel alsof ik geiten wollen sokken en sandalen draag.’ Het was dat-ie het zelf zei, maar ik dacht het net: de agenten van de Haagse sekspolitie (zoals de afdeling Commerciële Zeden in de volksmond heet) lijken meer op maatschappelijke werkers.

De sekspolitie heeft als taak vrouwenhandel tegen te gaan. Dat schijnt enorm hoge prioriteit te hebben, maar in de praktijk merk je daar weinig van. Komt doordat het verdomd moeilijk is om slachtoffers over te halen aangifte te doen. Het probleem begint daarvoor: het slachtoffer moet eerst erkennen slachtoffer te zijn.

De werkmethode die de leden van de Haagse sekspolitie erop nahouden, komt in het kort hierop neer: babbelen. Ze proberen een vertrouwensband op te bouwen met de prostituees van wie ze vermoeden dat ze niet vrijwillig in dat leven zijn gestapt. In de hoop dat die vertrouwensband uiteindelijk uitmondt in een bekentenis en een aangifte. Maar dan nog is het hun woord tegen dat van de pooier, die beweert dat hij haar helemaal niet uitbuit en dat ze vrij is om te gaan en te staan waar ze wil. Prostitutie is een legaal beroep.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Slachtoffers mensenhandel verdienen meer bescherming

, door

Slachtoffers van mensenhandel verdienen meer bescherming, stelt universitair hoofddocent Conny Rijken. Zij worden nu te veel benaderd als illegalen die misbruik willen maken van verblijfsrecht, bijstand en ondersteuning. Zo een benadering verhindert een gedegen aanpak van mensenhandel.

Voor zover in Nederland de aanpak van mensenhandel hoog op de prioriteitenlijst staat betreft het de strafrechtelijke aanpak. Maar juist omdat het menselijke aspect ontbreekt, werkt zelfs die aanpak niet. Slachtoffers doen vaak geen aangifte als zij hiervoor bij de politie moeten zijn. Intussen is minister Leers ervan overtuigd dat slachtoffers maar al te vaak misbruik maken van de regels – hoewel hij toegeeft dat voor zijn donkere vermoedens geen cijfers bestaan. Zou dat de minister dan niet aan het denken moeten zetten, en doen beseffen dat de regeling juist voor de slachtoffers veel beter moet?

Leers’ prioriteit ligt bij uitzetting

Een mensenrechtelijke aanpak van de slachtoffers van mensenhandel is ook vereist volgens een nieuwe Europese Richtlijn mensenhandel van april 2011. Maar de door minister Leers voorgenomen maatregelen tegen het vermeende misbruik van de zogeheten ‘B9-verblijfsregeling slachtoffers mensenhandel’ (die recht geeft op verblijf, bijstand en ondersteuning) illustreren nog eens dat de prioriteit ligt bij uitzetting en strafrechtelijke procedures in plaats van bij het beschermen van degenen die dat nodig hebben. De maatregelen die de minister voorstelt in zijn brief (11 november, 2011, kenmerk 5716693/11), of voorstelt om te gaan onderzoeken, beogen de toegang tot de B9 te bemoeilijken en het verblijfsrecht in te perken. Een twaalftal organisaties heeft intussen de handen ineen geslagen en in een brief een schets gegeven van de gevolgen van zijn voorgenomen beleid (18 januari, 2012).

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Prostituees registreren

, door

“Wij krijgen dagelijks vrouwen aan de lijn die bezorgd zijn over de nieuwe wet. Ze zijn bang met hun verleden te worden geconfronteerd als ze later een andere baan hebben. En de mensenhandel bestrijd je er niet mee.”

Het voorstel van de gemeente Utrecht om prostituees te registreren om mensenhandel te bestrijden kan niet op steun rekenen van de belangenvereniging De Rode Draad, laat woordvoerster Metje Blaak weten in de Volkskrant.

Maar er zijn ook voorstanders, zoals directeur Ineke Smidt van Comensha, het Coördinatiecentrum Mensenhandel:

“Als er een goed systeem is bij de verstrekking van de pasjes en er toezicht op wordt gehouden, kan het helpen gedwongen prostitutie te bestrijden.”