Taser is op oneigenlijke gronden ingevoerd

DATA - “Bijna twee jaar geleden heb ik de overstap naar de landelijke politiek gemaakt omdat ik vanuit die positie wilde bijdragen aan een fatsoenlijke samenleving, waarin zo veel mogelijk mensen –ongeacht hun afkomst of achtergrond– tot hun recht komen. Ik moet helaas vaststellen dat ik er onvoldoende in ben geslaagd om in de politieke- en mediawerkelijkheid van ‘Den Haag’ de weg naar deze fatsoenlijke samenleving geloofwaardig over het voetlicht te brengen.” Met deze woorden nam Job Cohen gisteren afscheid als fractievoorzitter van de PvdA en als Tweede Kamerlid.

Dat sprake is van een harde politieke en mediawerkelijkheid is duidelijk. Iedereen die geregeld een krant of blog leest, is ingehaakt op Twitter en DWDD en Pauw en Witteman kijkt, weet dat de pieken en dalen voor Cohen groot zijn geweest. Een aantal onderzoekers van de Nederlandse Nieuwsmonitor heeft in de avondlijke en nachtelijke uren een analyse gemaakt van hoe Cohen in een aantal media is afgeschilderd. Deze gastbijdrage is lang, maar zeer de moeite waard voor wie de medialogica wil doorgronden. Een verhaal over de opkomst en ondergang van Job Cohen in de media.

Medialogica

“Geheel conform de management-retoriek van een BV, is de taal van de politieke campagne die van afrekenen, competitie en winnen. Met peilingen die hijgerig worden gevolgd als waren het rendementskoersen. Tel daarbij op dat in de mediacratie alle aandacht voor meervoudige politieke keuzes en programma’s zich heeft verengd tot de vileine grimas, een goede acteerprestatie of een geslaagde grap van de lijsttrekker en het resultaat is een genant oppervlakkige politieke ratrace” (de Volkskrant,  5 juni 2010). Dit schrijven Henk van Houtum en Esther-Mirjam Sent in een opiniestuk in de Volkskrant aan de vooravond van de Tweede Kamerverkiezingen van 2010. Deze ontwikkelingen worden door sommigen omschreven als een mediacratie, dramademocratie (Elchardus 2002) of zelfs een emocratie (De Ridder 2000). De Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) vat deze toegenomen invloed van media samen in de term ‘medialogica’.