Sapjes en apekool

COLUMN - De aanslag op het journaal was een mooi commentaar op onze nieuwsvoorziening.

De direct betrokkenen waren nuchter in hun reactie op de “gewapende man”, die toch vooral een verward joch met een speelgoedwapen was. De autoriteiten bleven geschokt, maar de doorsnee zapper had al uren gezien dat het niet ernstig was en dat er vooral psychische hulpverlening nodig was.

Het gebazel en de geschoktheid van de autoriteiten kreeg door de stompzinnige vergelijkingen met Parijs iets zeer verontrustends: losgekoppelde marionetten of zoiets. Ze hadden leiding gegeven aan hun crisisteams en waren dus(?) niet in de gelegenheid de slepende verslaglegging te volgen. De gemiddelde kijker zag een potsierlijk incidentje en een probleem voor de beveiligers, maar toch echt geen “aanslag op de vrijheid” of een reprise van Parijs.

Maar tot de orde van de dag overgaan, dat doen we niet. De volgende dag waren ze bij Jinek nog niet uitgepraat, de onvermijdelijke praathoofden van Peter R. de Vries, Jan Mulder, de betrokken journalisten en hun bazen. Ik weet dan niet meer wat “nieuws” is. En waarom Peter R. niet eens te horen krijgt dat hij zijn modale nuchterheid ook wel eens door een ander kan laten uitventen. Jinek vertelde elders in een interview dat ze zo trots was op de variatie van haar gasten! Ik zie dan Charles Laughton, als politieman in de film Casablanca: “Round up the usual suspects!”

Wat is nieuws? Kijken naar de werkelijkheid, proberen te duiden hoe die zich ontwikkelt en die analyses aanbieden voor openbaar en machtsvrij debat. Sargasso had een stuk over de verbinding tussen de nieuwe Griekse machthebbers en de Russen. En vooral met de dubieuze politicoloog Doegin, die adviseur schijn te zijn van Poetin. Dat is nieuws.