COLUMN - In Mattheus Masterclass, of: Sterren Zingen Bach in de volksmond, zingen bekende Nederlanders die eigenlijk niet kunnen zingen de Mattheus Passion onder leiding van bariton Maarten Koningsberger. Wat is de aantrekkingskracht van dit soort programma’s?
Sinds Emma Coats, voormalig ‘story artist’ bij Pixar, haar ’21 rules of storytelling, according to Pixar’ op het internet gooide, bekijk ik zo ongeveer alles anders. Met name rule #1 heeft mij de ogen geopend: ‘You admire a character for trying more than for their successes.’ Sinds ik die regel ken, begrijp ik veel beter waarom wij met z’n allen zo graag kijken naar programma’s waarin mensen, bij voorkeur bekende, dingen doen die ze niet kunnen.
Momenteel doen zes bekende Nederlanders (Wolter Kroes, Syb van der Ploeg, Hadewych Minis, Porgy Franssen, Jamai Loman en Sabine Uitslag) een poging doen een stukkie Matthäus Passion onder de knie te krijgen, opdat ze op Goede Vrijdag een kerk in extase kunnen brengen, om met Wolter Kroes te spreken.
Een riskante onderneming. De Matthäus Passion is voor heel veel mensen namelijk heilig. Maar de EO, gewend als ze zijn dat alles wat hen heilig is met de voeten wordt betreden, trekt zich daar niets van aan. Alles om die paar extra zieltjes te winnen. Wat dat betreft heiligt het doel al lang de middelen. Zie ook The Passion, het jaarlijks terugkerende lijdensverhaal-van-Jezus-Christus-in-een-popjasje waarbij vorig jaar Danny de Munk de titelrol vervulde en, als ik het mij goed herinner, ‘Krijg toch allemaal de klere’ zong terwijl hij aan het kruis hing.
