Waar de iPad goed voor is

Met enige verbazing heb ik de laatste maanden weer gezien hoe de de gestaalde kaders van Steve Jobs' cult of Mac een 15 jaar oud concept de hemel in hebben gehypt. Vanaf het moment dat de technische specificaties van de iPad bekend werden was het voor mij duidelijk dat ik er geen zou gaan kopen. De iPad is een iPhone++ en dat geldt helaas ook voor het niveau van controle dat Apple wil houden over alle aspecten van het gebruikt er van. Apple bepaalt welke applicaties je mag draaien, welke mediabronnen acceptabel zijn en in welke formats die mediabronnen worden opgeslagen. De iPad is daarmee vergelijkbaar met de AOL-ervaring van het Internet van ruim 12 jaar geleden. Een ommuurde tuin waar de klant 'beschermd' wordt tegen de chaotische vrijheid van het open Internet en stevig moet betalen voor dat voorrecht. Critici van de iPad hebben al de afgelopen maanden al terecht in detail uitgelegd hoe de iPad in veel opzichten een stap terug is ten opzichte van het rijke read/write Internet. Steve's tablet is in de eerste plaats een 'media-consumption-device', net als een DVD-speler dus eigenlijk. Je leest, kijkt en luistert naar iets dat iemand anders voor je heeft bedacht en bent passief, net als een TV kijker (TV, je weet wel, van vroeger …). Ook welke dingen je bekijkt loopt via Apple, zomaar zelf content kiezen en kijken in formats van je eigen keuze is natuurlijk niet de bedoeling. Ook bepaalt het Apple Politburo welke 'vieze' woorden je wel en niet mag lezen op de E-book reader.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.