Libertariërs zijn alleen voor vrijheid van hun geld

GeenCommentaar heeft altijd ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Gronk, die zijn stuk per mail inzond. In het spectrum van politieke rariteiten steekt er één soort met kop en schouders boven het maaiveld uit: de libertariërs. Dankzij internet, wat sterk cultureel beinvloed wordt door de VS, waar libertarisme sterker leeft dan hier, is het een stroming die hier op begint te komen, zoals te zien is aan sites als meervrijheid.nl en libertarisme.nl. Het belangrijkste kenmerk van het libertarisme is de verabsolutering van 'vrijheid' en 'eigendom'. Afspraken tussen mensen moeten op vrijwillige basis worden gemaakt, waarbij dwang of coërcie een taboe is. Ver doorgevoerd libertarisme heeft dan ook wel wat weg van anarchisme, omdat er geen plaats is voor een overheid in de ogen van libertariërs. Een van de mantra's van libertariërs is dan ook 'belasting is diefstal', omdat ze vinden dat ze niet gekend zijn bij het maken van belastingafspraken. In de ogen van libertariërs is sociale zekerheid dan ook een gotspe.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.