"Zinkende schepen slepen soms mensen mee." De veiligheidsadviseur van de Belgische premier Leterme komt verrassend poëtisch uit de hoek in een e-mail aan Paul Dhaeyer, de aanklager in de Fortis-zaak. Leterme ontkent dat er sprake was van poging tot beïnvloeding. "Dit is voor mij als mens, maar ook voor mij als politicus en minister, een zeer pijnlijke en onaanvaardbare situatie. Ik heb er ondertussen mee leren leven dat in deze tijden de perceptie belangrijker is dan de waarheid of de werkelijkheid. Ik kan evenwel niet aanvaarden dat men van mij als minister van justitie verwacht dat ik mijn bevoegdheden m.b.t. een goede werking van justitie op een àndere manier zou uitoefenen, omdat de Belgische staat partij is in een geding. Dat grote omzichtigheid geboden is, is evident. Dat ik mijn plicht moet veronacht-zamen: neen." Een dag later biedt Minister van Justitie Jo Vandeurzen zijn ontslag aan, waarna ook het kabinet valt.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Awel, d`n Yves heeft zijn congé gegeven en daarmee zijn onze zuiderburen in de zoveelste crisis beland. Daarmee is Belgie feitelijk terug naar de situatie van meteen na de verkiezingen van juni 2007: meer dan een jaar verloren aan politiek geruzie. Met de kanttekening dat het de regering nog wel gelukt is een begroting te maken. Maar zoals altijd bleven de aan de Vlaamse kant zo vurig gewenste institutionele hervormingen het grote struikelblok.
Schade voor Leterme
Behalve voor het land is deze crisis in de eerste plaats ook bijzonder beschadigend voor Yves Leterme zelf. De grote Belgische politici van weleer dankten hun statuur in de eerste plaats aan hun vermogen compromissen te sluiten. Dit lijkt Leterme niet te lukken. Of dat echt zijn schuld is valt van buiten de onderhandelingskamers niet te beoordelen, maar het zal hem niettemin door de kiezers aangerekend worden. Het kieskartel tussen zijn CD&V en de Vlaams-nationalistische N-VA doet het al enige tijd slecht in de peilingen.
Wat nu?
Het zou goed kunnen dat dit het moment is voor de tweede man van de regering, de Waalse liberaal Didier Reynders om de fakkel over te nemen. Het zou een gevoelige slag voor CD&V én de Vlamingen in het algemeen zijn als een Waal wel slaagt waar zij faalden. Een premier Reynders zou dus waarschijnlijk voor nog grotere problemen komen te staan: naast alle Vlaams-Waalse tegenstellingen ook nog eens een mokkende CD&V. Bovendien zou regeringspartner PS (Waalse socialisten) er alles aan doen de liberale aartsvijanden te ondermijnen.
En alweer is het crisis in de Belgische politiek. Slechts een paar maanden is de regering Leterme nog maar aan de slag en nu wankelt zijn kabinet al, dankzij de voor buitenstaanders volstrekt onbegrijpelijke kwestie van de splitsing van het kiesdistrict Brussel-Halle-Vilvoorde.
Ondertussen wordt in de internationale pers hoofdschuddend menig meewarig stuk over de Belgische situatie geschreven. En zelf ken ik inmiddels behoorlijk wat Belgen die met serieuze immigratieplannen rondlopen (al heeft dat, toegegeven, ook veel te maken met de desastreuze pensioensproblematiek waar vergrijzend Belgie op af stevent, en waar de politiek niets aan doet omdat ze te druk bezig zijn met BHV).
Wat mij betreft zijn er nu twee fundamentele vragen waar de politici zich mee bezig zouden moeten houden. In de eerste plaats: is er wel een compromis mogelijk als de politieke leiders van beide bevolkingsgroepen zo diametraal tegenover elkaar staan?
In de tweede plaats, en nog veel belangrijker: vindt de gewone Belg de staatshervorming wel even belangrijk als de politici, die door hun verkiezingsretoriek zich hebben ingegraven in posities waar ze niet meer uit lijken te kunnen?
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Heheh. De Belgische staat wordt weer geleid ipv geleden.
Het was me het 9 maandjes wel, overigens.
Een kleine update, die zoals steeds moet uitdraaien op een rondje ‘proberen te begrijpen maar niet gelukt’.
Welkom in de Hel van MediJoker.
een subjelyse:
Ik begin alvast met de Sargassaanse Voorspelling, 9 maanden geleden. Het mag er nog steeds wezen, denk ik. Uiteindelijk is Verhofstadt weggegaan, en heeft plaats gemaakt – niet zozeer voor Leterme, maar voor zijn eigen blauwe partij. En, wat ik stiekem hoopte: mevrouw Joëlle Milquet heeft een hoofdrol gespeeld in de Grand Guignol.
Welke coalitie hebben we op de plank?
Zet u schrap: CD&V, NV-A, CdH, Open VLD, Vivant, MR (PRL, PFF, FDF en de MCC) en de PS. Dat is geen klassieke driepartijenregering, dat is een quilt.
Dat de PS en de NV-A er beiden inzitten is hilarisch te noemen. De enige bestaansreden van de NV-A is een haat tegenover de Waalse mens, en de socialistische Waalse mens in het bijzonder. De PS is aan boord gehaald omdat men absoluut een staatshervorming (in het voordeel van de Vlaamstaligen) wenst. En daar is nog met geen woord concreet over gerept.
Wat hebben ze bereikt?
De ongemakkelijkste coalitie ooit met de vaagste regeringsverklaring toe. Dat komt omdat er heel veel water bij de wijn moest: de liberale fractie wou minder belastingen voor de mddeninkomens van het rijke land België met de wellicht grootste zwarte spaarrekeningen en grootste eigendom van de wereld. De gristelijke fractie ging voor hogere pensioenen – liever nu uitgeven dan sparen en beleggen voor wanneer de Grijze Pyramide op de maatschappij stort. De socialistische partij krijgt een verhoging van de minimiminkomens want ook zij moesten iets vragen. Op het gebied waar de inkomsten vandaan moeten komen is niets te vinden. Iets vaags omtrent inkrimpen van het aantal ambtenaren.
Verder is er iets zeer daadkrachtigs uit de brand gesleept: dat er in de toekomst zal gaan gepraat worden over de dossiers waar over gepraat werd, wordt en zal worden. Niet mis, toch? Na het vernederendste van alle scènario’s, namelijk het moeten vragen aan de vorige eersteminister Verhofstadt om alstublieft een noodregering te vormen, en de kibbelende kleuters terug rond de tafel te krijgen, is er nu gezegd dat er wat zal gezegd worden, en afgesproken dat er wat zal afgesproken worden.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“Leterme heeft geen van zijn beloftes gehouden, heeft bij herhaling woordbreuk gepleegd, heeft nooit zelfs maar een schijn van goed bestuur kunnen ophouden. Al wat hem rest, is de martelaarsrol in een crisis die hij over zichzelf afgeroepen heeft. Hoe het verder moet, weet voorlopig niemand.”
Aldus Yves Desmet, hoofdredacteur van De Morgen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
