Kunst op Zondag | Volg de leider

De PvdA zoekt een nieuwe leider. Eentje die een grote schare volgers aan de partij weet te binden. Gaat het nu om leiderschap of volgzaamheid? Sommige kunstenaars brengen leiderschap in verband met blindheid. De afbeelding hierboven is  het ‘Follow the leader’ van Andre Dluhos. Toen in de V.S. de discussie woedde of het land Irak moest binnenvallen, maakte Gil Scullion de installatie ‘Follow the leader’. Hier het onderdeel 'Blind leading the blind'. Het ‘Follow the leader’ van de in de V.S. geboren,

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Waarom de overheid haar angst voor leiderschap moet overwinnen

, door

Nederland is een feminiene samenleving die cultureel gedomineerd wordt door een gelijkheidsdogma. Iedereen moet gelijk zijn. Vooral de Nederlandse (semi-)overheid klampt zich met beide armen aan het beginsel van gelijkheid vast. Daarom wordt er binnen de publieke sector meer gemanaged dan geleid. Dat werkt uitstekend zolang de zaken op rolletjes lopen. Zodra er echter ingrijpende veranderingen moeten worden doorgevoerd, wreekt zich het gebrek aan leiderschap. En dat gebrek kost geld. Belastinggeld, stelt bestuurskundige Basile Lemaire.

In Nederland wordt ons van jongs af aan geleerd dat iedereen gelijk moet zijn. Zo hoort het. Dit gelijkheidsdenken lijkt op het eerste gezicht een nobel uitgangspunt. Wat het echter ook doet, is het bestraffen van prestatie. Onze hang naar gelijkheid is verworden tot een afkeer van succes en winnaars. Denk bijvoorbeeld aan de ophef naar aanleiding van het “enorme ego” van Ivo Niehe toen hij op 3 oktober in Pauw en Witteman vol passie vertelde over zijn succes in Parijs. Bijna heel Nederland viel over hem heen. Dat kon natuurlijk echt niet! In Pauw en Wittemans uitzending van 9 november kon Niehe gelukkig om vergeving vragen voor zijn “buitenproportionele reactie”.

Een feminiene samenleving

Geert Hofstede, emeritus professor van de Universiteit Maastricht, heeft een model ontwikkeld met een aantal dimensies waarlangs cultuur te meten is. Nederland scoort op twee dimensies bijzonder laag: op de dimensies “machtsafstand” (power distance) en “masculiniteit”. Voor de leesbaarheid van dit stuk voeg ik die twee even samen onder de noemer masculiniteit, in aanmerking nemend dat macht veelal ook de associatie oproept met het mannelijke. Nederland behoort, samen met de Scandinavische landen, tot de meest feminiene samenlevingen ter wereld. (De term feminien duidt in dit verband niet op geslacht of geaardheid.)

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wat wil ‘het’ bedrijfsleven nou eigenlijk?

, door

Gisteren stemde het Europees Parlement tegen een resolutie van Bas Eickhout (Groenlinks), waarin de EU wordt aangespoord haar CO2 reductiedoelstelling op te schroeven van 20% naar 30% per 2020. Eickhout  stemde ook tegen, omdat een belangrijk onderdeel, de onvoorwaardelijke verhoging naar 30% (dus ongeacht of de rest van de wereld ook voor 30% gaat), was weggeamendeerd. Volgens Eickhout had een deel van het bedrijfsleven hier aggressief voor gelobbyd. Dat deel vreest voor ‘de-industrialisatie’ van de EU, en een zinloze verplaatsing van CO2-uitstoot (carbon leakage) naar bv. China, als de EU voorop gaat lopen op klimaatbeleid. Maar er is ook nog een ander deel dat juist om leiderschap vraagt, en dat deel wordt groter.

Twee weken geleden riepen 72 bedrijven de EU op om naar 30% CO2 reductie te streven, juist ook om competitief te blijven, en uiteindelijk miljoenen ‘groene’ banen te creëren. Onder hen grote namen als Philip, British Telecom, Coca Cola, Unilever, Google, IKEA, H&M, Nike en Danone. Philips wil dat de EU niet “op de rem gaat staan” en “zijn leiderspositie opgeeft”, H&M wil dat de EU “in een hogere versnelling schakelt” en “een voorbeeld stelt”, en  Nike vraagt om een EU die “ambitieus is in haar klimaatstrategie”.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Weekendquote | Happy leiderschap

, door

“Het lijkt erop dat de huidige gezagdragers niet durven in te gaan op pijnlijke problemen. Zo durven ouders zich niet meer op te stellen als autoriteit en dingen te verbieden, bang om het kind tegen zich in het harnas te jagen. De politicus durft geen ingrijpende maatregelen voor te stellen, bang om kiezers te verliezen. Leiders lopen op hun tenen, terwijl doortastendheid gewild is. De Telekidsgeneratie zoekt een eerlijker en moediger gezag dat het gesprek in de voorkamer voert en niet in de achterkamer. Als de nieuwe gezagdragers eerlijk zijn, ook in zijn of haar twijfel, zal gezag vanzelf volgen. Of het nou een politicus, wetenschapper of popster is.”

Aldus een aantal schrijvers namens Happy Chaos. In verwarring blijf ik achter na het lezen van het stuk. Geen idealisme gevraagd voor de Telekidsgeneratie, maar wel de ideale leider.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Leiderschap

, door

[qvdd]

In zekere zin verkeert de liberale premier in eenzelfde politieke positie als GroenLinks-fractievoorzitter Sap, die haar partijleden ervan moet overtuigen dat zij een juist besluit heeft genomen. Dat vraagt om een leiderschap dat in de Nederlandse politiek leek uitgestorven.

Trouw-columnist Hans Goslinga houdt een pleidooi voor ouderwets leiderschap: niet blind achter de achterban aanlopen, maar juist voor de troepen uit.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende