In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Quote van de Dag: Politiek leider
“Je kunt niet tot politiek leider worden benoemd, jezelf daartoe uitroepen is helemaal onverstandig. Wie dat is, wordt door de omstandigheden bepaald. Hij heeft bij interne diepe meningsverschillen beslissende invloed en de macht. Als je de leider bent, hoef je jezelf zo niet te noemen.”
Hans Wiegel orakelt over Bos, wiens optreden als minister van Financiën tijdens het hoogtepunt van de economische crisis door KRO’s Zembla Reporter werd beschouwd.
Natuurlijk heeft Wiegel gelijk. Hij is zelf de grootste onderbouwing voor zijn stelling. Niet omdat hij zich ooit ‘heel bescheiden’ opgesteld heeft (hij wist dat hij ‘het leiderschap nog moest verdienen’), maar omdat hij met zijn ‘natuurlijke partijleiderschap’ zelfs decennia na vertrek van het politieke hoofdpodium nog VVD-leiders in de wielen rijdt. De man is als een schimmelinfectie.
In tegenstelling tot Wiegel denk ik niet dat de PvdA een leiderschapsprobleem heeft. Tenminste, niet zoals bij de VVD, die er een traditie van heeft gemaakt de leidersvraag bijna wekelijks en in alle openbaarheid ter discussie te stellen. Het probleem van de PvdA zit een heel stuk dieper: het is een achterbanprobleem, een inhoudsprobleem en een imagoprobleem. Van die partij is Wouter Bos de onbetwiste leider.
Quote van de Dag: Leiderschap
“Alles draait om de verwende, ontevreden burger die direct resultaat wil. Emotie heeft morele waarde gekregen in dit land. Als je boos bent heb je al bijna gelijk.”
SCP-directeur Paul Schnabel analyseert het politieke klimaat in Nederland en constateert een gebrek aan leiderschap. Hij krijgt bijval van de voorzitter van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid, Wim van de Donk:
“Burgerschap is ook een ambt, met plichten. Neem nu de Europese Grondwet. De politieke elite zei: we gaan eens even naar de burgers luisteren. Ik had gezien het belang van de Europese Unie voor ons gezegd: nee burgers, nu gaat u even naar ons luisteren.”
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Opvolger Marijnissen: Wie van de drie?
Met het vertrek van Jan Marijnissen, doemt de vraag op: wie zal hem opvolgen? Nu Harry van Bommel, vooral bekend van de NEE-campagne tegen de Europese Grondwet, heeft aangegeven geen interesse te hebben in het politiek leiderschap van de SP blijven er drie opties over. Optie 1 is Agnes Kant: woordvoerder Volksgezondheid. Optie 2 is Jan de Wit: hij is de woordvoerder Sociale Zaken en Justitie. Optie 3 is Ronald van Raak: woordvoerder Binnenlandse Zaken. Inhoudelijk gezien zullen zij weinig onderscheid maken. Persoonlijkheid zal vermoedelijk de doorslag gaan geven.
De keuze voor de partijleider ligt in de handen van de fractie. Het is voor de hand liggend dat zij iemand kiezen die enige ervaring heeft, zoals ook Marijnissen zelf leek aan te geven. Of wil hij toch een jonkie als leider van de SP? De meest charismatische mannelijke kandidaat Ronald van Raak is weliswaar de SP-filosoof bij uitstek om het gedachtengoed uit te kunnen dragen, maar hij legt het qua politieke ervaring in de Tweede Kamer af tegen de andere twee. Jan de Wit lijkt op zijn beurt een weinig wervende kandidaat voor het leiderschap. Vrijwel onzichtbaar voor het grote publiek lijkt hij vooral de trouwe volgeling van Jan Marijnissen, met weinig eigen geluid.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.