Closing Time | Das Lied vom Kompromiß

https://youtu.be/JbqbbL4zEzA?si=FyYqXzlHqsSAi5p5 Ernst Busch was eigenlijk bestemd tot arbeider, maar ontwikkelde zich al snel tot zanger en toneelspeler. Zijn oeuvre bestaat vooral uit linkse politieke liederen, niet zelden geschreven door de Berlijnse journalist en auteur Kurt Tucholski. Het jaar is 1919, in Rusland is de communistische revolutie uitgebroken en de jonge Weimar-republiek in Duitsland is broos. Sinds November 1918 staat ook het voormalig keizerrijk op z'n kop. Duitsland lijkt Rusland achterna te gaan: eerst beginnen matrozen te muiten uit onvrede over de oorlog, dan gooien arbeiders in allerlei kuststeden het werk neer. De revolutie verspreidt zich in rap tempo, tot München aan toe. Vorsten van allerlei deelstaten geven hun macht op en er worden volksraden van arbeidslieden en boeren opgericht. Door behendig manoeuvreren van de sociaal-democratische Bondskanselier Friedrich Ebert geeft Keizer Wilhelm II de troon op. Hij vlucht naar Nederland, waar hij een kasteel en daarna een monumentele villa krijgt toegewezen. Ebert wil een communistische revolutie koste wat het kost voorkomen en zowel de liberalen als de conservatieve krachten te vriend houden. Hij gooit het in januari 1919 op een akkoordje met leden van het Vrijkorps om de Spartakusopstand in Berlijn neer te slaan. Daarbij worden twee prominente leiders van de radicale socialisten vermoord: het betreft Karl Liebknecht en de Pools-Duitse Rosa Luxemburg. Het moge duidelijk zijn dat Tucholski noch Busch erg gecharmeerd waren van deze koers van de sociaal-democraat Ebert. Stond daar een beetje de arbeidersrevolutie op het punt door te breken, stak hij een spaak in de wielen van de geschiedenis. Busch is trouwens een opvallende figuur. Tijdens het nazi-regime in de jaren dertig sloeg hij met zijn vrouw op de vlucht, waarna ze door Europa en de Sovjet-Unie zwierven. Hij werkte onder meer voor Radio Moskou en maakte in Spanje muzikale en theatrale propaganda voor de communistische strijders tegen Franco. Uiteindelijk kwam hij in de DDR terecht, waar hij een decennialange carrière als acteur en zanger zou hebben. Hij stierf op 8 juni 1980 als een grootheid in de Oost-Duitse theaterkunst. Sinds 1999 is zijn graf tot officieel eregraf van de deelstaat Berlijn bestempeld. Dank aan lezer Pipo voor deze tip.

Door: Foto: Ted (cc)

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.