Wat kost een Duitser?

Staatssecretaris Zijlstra heeft een analyse aangekondigd over kosten en baten van buitenlandse studenten, de kranten en vakbladen staan er vol van. Opmerkelijk is alleen dat dit onderzoek er nog helemaal niet is. Pas nu in voorjaar 2012 mogen wij het verwachten. Voor vele punten is het daarom nu eigenlijk nog te vroeg en daarom zal ik er later op terugkomen. Toch kan ik ook nu al enkele onderwerpen aan de orde stellen, onderwerpen die vaak over het hoofd worden gezien en die een onzindiscussie kunnen voorkomen. Vooral in de grensstreken studeren veel buitenlanders, met name Duitsers, aan Nederlandse universiteiten en hogescholen en dat kost de overheid geld, ondanks het studiegeld dat de studenten zelf betalen. Het schijnt dat het om zo’n € 6.000 extra per jaar en per student gaat. Het schijnt verder dat dit een bedrag is dat de Nederlandse overheid voor elke Duitse student niet aan de student zelf, maar aan de Nederlandse universiteiten en hogescholen betaalt. De student zelf ziet er niets van. Hij betaalt alleen zo’n € 1.700 studiegeld per jaar en voor de rest moet hij maar zien hoe hij rondkomt. Interessant wordt het waar het niet om de kosten, maar om de baten gaat, want daar is de situatie heel onduidelijk.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dure buitenlandse studenten?

Noot van de redactie: hierbij een aanvulling op Steephs stuk.

“41% van de buitenlandse studenten in Nederland komt uit Duitsland, 39% van de buitenlandsestudenten in België komt uit Frankrijk, 33% van de buitenlandse studenten in Oostenrijk komt uitDuitsland,…” (2007-08-data)

Soms is beleid zó succesvol, dat de bedenkers ervan achteraf spijt hebben dat ze het ooit bedacht hebben. Daar moest ik aan denken bij het lezen van dit bericht:

“Voormalig OCW-topambtenaar Ferdinand Mertens noemt het “absurd” en “maatschappelijk onverantwoord” dat universiteiten en hogescholen studenten in Duitsland werven om op Nederlandse kosten te komen studeren. Als voorbeeld noemt hij de internationale campus van Fontys in Venlo, die negen Duitstalige opleidingen aanbiedt en die actief werft onder Duitse jongeren. Met internationalisering heeft dit niets te maken, stelt de voormalig inspecteur-generaal van het onderwijs in vakblad Transfer. Naar verwachting studeren er over drie jaar 40 duizend Duitsers in Nederland.”

Mertens is de bedenker van een slogan, waarmee voormalig minister Jo Ritzen ooit een beleidsnotitie over internationale mobiliteit liet verschijnen. De titel daarvan was “Internationalisering op de fiets”. Onderwijsinstellingen in de grensregio’s zouden zich meer kunnen richten op uitwisseling met naburige scholen. Inmiddels wordt Maastricht de grootste Duitste universiteit buiten Duitsland genoemd, dus Ritzen brengt het ook daadwerkelijk in praktijk. Mertens vindt dat het nu veel te ver doorschiet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Dure projecten: partijen bedonderen de boel

Een gastbijdrage van Bert van Wee en Chantal Cantarelli, verbonden aan TU Delft. Het stuk is overgenomen van Sociale Vraagstukken.

De exploderende kosten van de Amsterdamse Noord-Zuidlijn roepen de vraag: is het besluit tot aanleg wel op grond van betrouwbare cijfers genomen? Ook de kosten voor de aanleg van de Betuwelijn liepen indertijd gigantisch uit de klauwen. Dat is te voorkomen door nieuwe spelregels en strategisch gedrag uit te bannen.

Over de vraag of grote infrastructurele en bouwprojecten tot enorme kostenoverschrijdingen moeten leiden, heeft de Technische Universiteit Delft een literatuurstudie uitgevoerd. Daaruit blijkt dat kostenoverschrijdingen wereldwijd veel voorkomen, zowel bij wegen, spoorwegen, bruggen als tunnels. De problematiek speelt ook op andere terreinen, zoals bij grote ICT- of defensieprojecten en bijzondere gebouwen, zoals het Opera House in Sydney. De meest uitgebreide studie is die van de Deen Bent Flyvbjerg. Hij onderzocht 258 grote infrastructuurprojecten wereldwijd. Resultaat: wegen worden gemiddeld 20 procent duurder, spoorwegen 45 procent.

Maar was het maar zo dat alle wegen ongeveer 20 procent duurder worden, en spoorwegen 45 procent, dan kun je van te voren de schattingen gemakkelijk corrigeren. Maar helaas, sommige projecten kosten achteraf minder dan van te voren aangegeven, andere meer dan twee keer zo zoveel. Ongebruikelijke projecten, bijvoorbeeld met nieuwe technologie zoals een  hogesnelheidslijn of een revolutionaire boortechniek, kennen vaak de grootste kostenoverschrijdingen. Logisch: er is nog weinig ervaring mee opgedaan en ze vallen vaak meer tegen dan gedacht.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Does nuclear power have a negative learning curve?

‘Forgetting by doing’?
Real escalation in reactor investment costs

Drawing on largely unknown public records, the paper reveals for the first time both absolute as well as yearly and specific reactor costs and their evolution over time. Its most significant finding is that even this most successful nuclear scale-up was characterized by a substantial escalation of real-term construction costs.

Fig. 13. Average and min/max reactor construction costs per year of completion date for US and France versus cumulative capacity completed

We’ve known for a while that the cost of new nuclear power plants in this county have been soaring (see Nuclear power: The price is not right and Exclusive analysis: The staggering cost of new nuclear power).

Before 2007, price estimates of $4000/kw for new U.S. nukes were common, but by October 2007 Moody’s Investors Service report, “New Nuclear Generation in the United States,” concluded, “Moody’s believes the all-in cost of a nuclear generating facility could come in at between $5,000 – $6,000/kw.” That same month, Florida Power and Light, “a leader in nuclear power generation,” presented its detailed cost estimate for new nukes to the Florida Public Service Commission. It concluded that two units totaling 2,200 megawatts would cost from $5,500 to $8,100 per kilowatt — $12 billion to $18 billion total! In 2008, Progress Energy informed state regulators that the twin 1,100-megawatt plants it intended to build in Florida would cost $14 billion, which “triples estimates the utility offered little more than a year ago.” That would be more than $6,400 a kilowatt. (And that didn’t even count the 200-mile $3 billion transmission system utility needs, which would bring the price up to a staggering $7,700 a kilowatt).

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Maak extra veiligheidskosten kerncentrales alvast helder

Een gastbijdrage van Jurgen Ganzevles, senior onderzoeker Rathenau Instituut.

De Japanse kernramp zal de veiligheidskosten voor nieuwe kerncentrales doen stijgen. De Nederlandse overheid moet hier volstrekt open over zijn, wil het de plannen voor een tweede kerncentrale overeind houden.

De discussie over kernenergie staat weer op scherp. Het debat is emotioneel geladen. Duitsland reageerde impulsief, door oude kerncentrales acuut te sluiten. Maar juist in tijden van oplopende emotie is genuanceerde besluitvorming gewenst, ook in de discussie over een vergunning voor een tweede kerncentrale in Nederland.

Pas op de plaats
Een verstandige overheid bereidt zich alvast goed voor op de volgende fase in de discussie. Na een eerste reactie lijken parlementariërs, milieuorganisaties en ook ministers pas op de plaats te maken. Niemand kan de gevolgen in Japan overzien. Mensen die nu pleiten tegen kernenergie krijgen het verwijt politiek te bedrijven over de ruggen van de Japanse slachtoffers. Voorstanders die nu te ongenuanceerd zijn, roepen het verwijt op de gevolgen te bagatelliseren. Niemand kan het in deze fase goed doen. Paradoxaal genoeg geeft deze verwarring juist de overheid de rust om het huiswerk op orde te maken.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

PVV: Immigratie kost enkele tonnen per persoon

De PVV heeft het instituut Nyfer laten doorrekenen wat de immigratie zoal kost. De conclusies liegen er niet om. Zo’n zes miljard euro, een – zeker in deze tijd van bezuinigingen – enorm bedrag. Omgerekend betekent dit dat de gemiddelde immigrant Nederland tonnen kost. Per persoon.

Wilders kraait uiteraard victorie en gooit er nog maar een schepje bovenop: het werkelijke bedrag zal volgens hem veel hoger liggen. Ikzelf ben sceptisch. Niet omdat ik Nyfer niet vertrouw, dat instituut lijkt me redelijk objectief, maar omdat ik zelf het rapport niet heb gezien en heb kunnen beoordelen hoe volledig het plaatje is. Is er bijvoorbeeld gekeken naar de westerse netto-immigratie?

Wat bij mij echter wel enkele flinke vragen oproept zijn de geclaimde kosten per persoon. De raming schijnt op basis van 20.000 niet-westerse immigranten per jaar gedaan te zijn. Zes miljard gedeeld door 20.000 is drie ton per persoon. Dat lijkt me een rijkelijk hoog bedrag. Hiervan kan elke van de nieuwe immigranten twintig jaar een uitkering ontvangen.

Is het werkelijk allemaal zo bar en boos, of wordt hier slechts naar een deel van de rekensom gekeken? We wachten met spanning op het rapport.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Geen boekhouding

“Wij houden geen boekhouding bij van de groepen in de samenleving. (…) We zijn niet geïnteresseerd in wat een individu kost, een Fries, iemand met blauwe ogen of een gehandicapte.”

Minister Van der Laan geeft na een reces lang flink denken antwoord op de komkommervraag van de PVV: het kabinet gaat niet de kosten en baten berekenen van allochtonen voor de Nederlandse samenleving. Wel worden in de departementsbegrotingen afleidbare gegevens met een gele stift gemarkeerd, waarna iedereen zelf zijn bierviltjes- berekeningen kan gaan maken.

Het zal niet het antwoord zijn waar de PVV op gehoopt had. De verontwaardigde kreten komen inmiddels als naderend onweer uit het hoofdkwartier rollen.

Maar zal deze kwestie weer overwaaien, of is het zoals Pieter Nieuwenhuijsen betoogt een “opening naar een zakelijker en minder beladen immigratiedebat”? En zou zo’n debat niet wenselijk zijn?

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige