Wat global warming is voor de milieubewusten van nu, was biodiversiteit in de jaren tachtig. Als lid van de rangers, de jeugdstorm van het WNF, hield je je bezig met wilgen knotten of percelen bos ontdoen van gedumpt afval. Je meest trotste bezit was het rangers handboek, een groengekaft werkje van 276 pagina’s met het logo van de reuzenpanda voorop. Erin stonden prachtige zwart/wit tekeningen van tragisch uitgestorven diersoorten als de trekduif, de reuzenalk, Stellers zeekoe en de Kaapse quagga. Ook bedreigde soorten stonden erin (vrijwel alle walvissoorten, de reuzenpanda, de knoflookpad) en daar deed je het allemaal voor: natuurbehoud is zelfbehoud, zo leerden wij. En er verdwenen dagelijks soorten! Bij het verdwijnen van soorten dachten we aan het kappen van het regenwoud en het doodknuppelen van zeehondjes, maar op een dag werden we geconfronteerd met bedreigingen van een geheel andere orde: invasieve soorten. Het ging concreet om de wasbeer, die op de Veluwe niks te zoeken had, maar er via import toch terecht was gekomen en zich vervolgens, als vreemdeling zelf geheel onbedreigd, ongans vrat aan de broedsels van bedreigde roof- en weidevogels, bijzondere hagedissen of zeldzame salamanders.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Alles wat in Amerika gebeurt komt vroeg of laat ook naar Europa. De spijkerbroek, de lopende band, jazz, zelfbediening, cheeseburgers en iPods: ze kwamen allemaal uit Amerika. Het einde van het roofkapitalisme kwam met de kredietcrisis vanuit Amerika naar Europa. En nu komt ook het einde van de klimaatverandering van Amerika naar Europa. Joe Bastardi, de Amerikaanse Piet Superstorm Paulusma, voorspelt op zijn blog een extreme koudegolf in Europa en volgens hem is dit het bewijs dat klimaatverandering niet bestaat: “..the two countries who have major scientific organizations that have been pushing the global warming idea, Britain and the UKMET and the US with NOAA have been burned by the cold that has developed here.. ..If an enemy [red: the cold] is vanquished, it should not be able to launch attacks of this magnitude”. (Accuweather-Bastardi Blog)
De bloggende Bastardi is ‘Expert Senior Forecaster’ bij Accuweather: de grootste commerciële weerdienst ter wereld. Maar inmiddels dekt Accuweather zichzelf met een disclaimer in voor de digitale oprispingen van haar eigen expert. Bastardi heeft namelijk nogal een beruchte reputatie om zaken nogal eens te overdrijven en zijn waanzinnige weersvoorspellingen blijken bijna altijd een storm in een glas water. Maar als u straks in januari alweer drie weken ingesneeuwd zit in uw Vinex-wijk en honderden Britten over een bevroren Noordzee op hongertocht naar Nederland trekken, dan weet u het zeker: Joe Bastardi zag het allemaal aankomen!
[Het KNMI ‘waarschuwt’ ook maar natuurlijk niet zo smeuïg als Bastardi]
Op Sargasso ontvangen we graag gastbijdragen. Hier een bijdrage van Harmen Bos, bestuurskundige en secretaris van de landelijke werkgroep Milieu en Energie van de PvdA (LME).
Democratie is bij uitstek een organisatievorm waarmee landen problemen, zoals de kredietcrisis, files en klimaatverandering, het hoofd kunnen bieden. Door een vrije markt van ideeën en opinies vormen kiezers een mening over wie hun belangen het beste kan behartigen. De gekozen volksvertegenwoordigers wegen alle feiten en mogelijke scenario’ s en komen dan tot solide keuzes, is het idee. Toch worden deze krachtige mogelijkheden van de democratie in Nederland niet benut. Op de werkvloer zien we het beleid op een drietal punten haperen:
1. De regering reageert alsof de kredietcrisis binnenkort weer voorbij is en de genationaliseerde banken met winst kunnen worden verkocht. Maar waarschijnlijk gaan we een historische meltdown van het bestaande financiële systeem meemaken, veroorzaakt door de enorme schuldenberg die de afgelopen decennia is opgebouwd. De econoom Nouriel Roubini voorspelde deze ineenstorting twee jaar geleden en heeft het nu over de “Bermudadriehoek van deflatie”, een liquiditeitsval en faillissementen van huishoudens en bedrijven (1). We behoren ons dan af te vragen hoe we Nederland kunnen loskoppelen van deze wereldwijde meltdown. Nu gebeurt het omgekeerde: de overheid opereert als kredietverzekeraar en bankier zonder een analyse van de risico’s die dat met zich meebrengt. De staatsschuld is in twee maanden gegroeid van 250 naar 340 miljard (2). Dat is historisch ongekend. De kans dat de overheidsbegroting meezakt in het drijfzand van een recessie wordt hierdoor groter.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Mini Tweespalt | De Noordpool krimpt steeds sneller vs De Noordpool krimpt helemaal niet, groeit zelfs
De hybride auto is tegenwoordig alom aanwezig in de media. Maar het is me een raadsel waarom de fabrikanten zo’n rare invulling gegeven hebben aan het hybrideconcept. Een elektromotor naast de verbrandingsmotor met een ingewikkelde koppeling daartussen en aandrijving van de wielen via een assenstelsel. Kan dat niet eleganter en slimmer? Natuurlijk: de oplossing is hybride 2.0 technologie (die punt-nul is natuurlijk onzin maar het bekt lekker). De kern hiervan is dat de elektromotoren in de wielassen zitten. De aandrijving is niet langer mechanisch zoals bij de huidige hybridetechniek, maar volledig elektrisch. Bij zo’n hybride 2.0 auto hoort een stationaire, geoptimaliseerde verbrandingsmotor om indien nodig stroom op te wekken. Kom me nu niet aan met de klassieke diesel-elektrische aandrijving want daarbij leidt een grotere stroomvraag tot een hoger toerental (omdat er geen batterijen voor opslag zijn). Hieronder de elementen van deze techniek met hun specifieke voordelen ten opzichte van het huidige concept.
De verbrandingsmotor drijft niet meer de wielen aan, maar een generator om stroom op te wekken. Dat betekent dat er geen toerenbereik meer nodig is of anders gezegd: de motor kan op een vast toerental draaien. Door dit toerental zo te kiezen dat de motor blijft draaien met een absoluut minimum aan brandstof, is de uitstoot van CO2 (en roet bij een diesel) minimaal. Zo’n motor noemt men een geoptimaliseerde motor. Omdat de ademhaling en inspuiting nu niet meer over een groot toerenbereik perfect moeten werken kan de motor veel eenvoudiger worden. Er zijn nog slechts twee kleppen per cilinder nodig, slechts één nokkenas, geen uitlaatgasturbo, geen foefjes om trillingen te dempen. Wel is er misschien een (elektrische?) compressor nodig om de ademhaling van de motor te optimaliseren. Eén ding is zeker bij deze motor: hij is extreem zuinig en omdat hij niet groot hoeft te zijn ook lekker licht.
Deze week vergaderen in het Poolse Poznan duizenden ambtenaren over de inhoud van een nieuw klimaatverdrag dat eind 2009 in Kopenhagen moet worden afgerond. Over een week komen ook de staatshoofden en ministers naar Poznan maar de stad was vorige week al dichtgetimmerd door de politie, zo tekende onze correspondent Polen reeds op.
De verwachtingen rondom de klimaattop in Poznan zijn over het algemeen niet hoog. Het pessimisme over de economische toestand in de wereld wordt versterkt door een reële Alliantie van Onwilligen (waaronder Italië, Duitsland en Polen). Regeringen hebben opeens veel minder geld over voor klimaatbeleid. Er schijnt al een Obama-delegatie in Poznan rond te hobbelen maar officieël vertegenwoordigd de lame duck administration van Dubya nog steeds de VS. Ook vanuit Amerika kan dus vooral Onwilligheid worden verwacht. Gastland Polen is opmerkelijk genoeg een gangmaker in deze mondiale Onwilligheid. Hierdoor werkt het echter mee aan het mislukken van de grootste internationale bijeenkomst op haar grondgebied sinds de oprichting van het Warsaw Pact, vanuit nationaal pr-beleid gezien is dat dus best een beetje dom…
Desalniettemin zijn er ook positieve verwachtingen. Zo zal het beschermen van bestaand bos waarschijnlijk woren opgenomen in een volgende klimaatverdrag. Ontbossing zorgt immers voor een vijfde deel van de mondiale CO2-uitstoot, het klimaatinstrument om ontbossing te voorkomen heet REDD. De discussie rondom REDD zal zich voornamelijk toespitsen op de keuze tussen een marktbenadering (verhandelbare credits) en of het instellen van een internationaal fonds, dat belooft een clash van ideologieën te worden. Het Global Canopy Programme een kennisorganisatie waaraan 19 wetenschappelijke instituten zijn verbonden heeft speciaal voor Poznan The Little REDD Book geproduceerd dat heel overzichtelijk alle voorstellen van nationale overheden en ngo’s opsomt en vergelijkt. Lekker overzichtelijk met picto’s, dus ook geschikt voor de visueel ingestelde luie lezers.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“We are starting to get to the point that when an adverse weather event occurs we can quantify how much more likely it was made by human activity. And people adversely affected by climate change today are in a position to document and quantify their losses. This is going to be hugely important.” (Guardian)
In de komende tien jaar zal het technisch mogelijk worden om uit te rekenen welk deel van extreme weersomstandigheden veroorzaakt wordt door de mens. Vervolgens zullen oliemaatschappijen en energiebedrijven worden aangeklaagd voor de schade die stormen en hittegolven hebben aangericht. Dit beweert Myles Allen: hoofd van de onderzoeksgroep Climate Dynamics aan de Oxford University die in 1999 al het artikel “Do It Yourself Climate Prediction” in het prestigieuze Nature publiceerde. Opzich een interessante ontwikkeling, al kan je nu al voorspellen dat de partij in het beklaagdenbankje eindeloos zal steggelen over de onzekerheidsfactor van de klimaatmodellen. En of het lukt om de schade te verhalen op energiesector is nog maar de vraag. Want zoals Wouter Bos al over de kredietcrisis zei “het is allemaal een beetje onze eigen schuld”. Wie wil consumeerderen met goedkope leningen krijgt een kredietcrisis en wie ongebreideld wil autorijden, warm stoken, internetten en staafmixen krijgt een klimaatcrisis… da’s logisch.