Zomergasten 2023 met Theo en Khadija

Theo Maassen “wil weten wie zij is en hoe het met haar gaat na alles wat er is gebeurd”. Hij heeft het over Khadija Arib, zijn Zomergast van vanavond. Zij wil het vanavond onder andere hebben “over de ‘gevestigde orde in Nederland en hoe het is om daarmee te maken te krijgen”. Dat komt mooi uit. ‘Na alles wat er is gebeurd’ gaat natuurlijk over ‘de dolkstoot’. In anonieme klachten werd ze beschuldigd van machtsmisbruik en zou daarmee een onveilige werksfeer hebben veroorzaakt voor de ambtenaren die de Tweede Kamer ondersteunen. Nog voor het haar persoonlijk werd meegedeeld dat hier een onderzoek zou worden ingesteld, lekte het uit naar de pers. Khadija Arib besloot haar Kamerlidmaatschap vaarwel te zeggen. Ik ben veel gewend, maar de (anonieme) dolkstoten van de laatste dagen, hebben er toe geleid dat ik niet langer wens aan te blijven als Kamerlid. Ik ben bereid veel te verdragen, maar ieder mens heeft zijn  grens. Het betreft hier aanvallen op mijn waardigheid Hoe het is om met de ‘gevestigde orde’ te maken te krijgen, zou zomaar kunnen slaan op dezelfde kwestie. Toen ze in 2016 Kamervoorzitter werd ze geacht een motie van de Kamer uit te voeren om de ambtelijke diensten van de Tweede Kamer te moderniseren. In dat proces zijn blijkbaar menig harde woorden gevallen, een vete tussen ambtelijke top en Arib tot gevolg. Het politieke gedeelte van de Kamerorganisatie, het Presidium, met name de voorzitter, had het volgens Khadija Arib ook op haar voorzien. Tegen het AD zei ze dat ze door de huidige Kamervoorzitter een ‘dolk in mijn rug’ kreeg gestoken. Vera Bergkamp was bovendien eerder al betrokken bij lasterpraat jegens Arib: De vorige dolk was het stuk op de site van RTL Nieuws, toen ik kandidaat was voor het Kamervoorzitterschap. Daar heeft Bergkamp ook een rol in gespeeld In dat artikel van RTL Nieuws werd Arib al beschuldigd van machtsmisbruik. Daarnaast werd gesuggereerd dar Arib er alles deed om de PVV te paaien, omdat ze de steun van die partij nodig had om tot voorzitter herkozen te worden. Arib schreef Stehan Koole (auteur van het artikel) aan. Ook toen hekelde ze de anonimiteit van de klagers. Wie zulke harde anonieme beschuldigingen optekent, moet die natuurlijk wel kunnen onderbouwen en op zijn minst onderzocht hebben. Dat heb je niet gedaan, wat al blijkt uit het simpele feit dat je het artikel al af hebt, en mij nu pas om een reactie vraagt Bovendien vermoedde Arib politieke mechanismen achter de lastercampagne. Ik mag aannemen dat iemand met jouw ervaring, zowel binnen de journalistiek als directies voorlichting, begrijpt dat wanneer personen in Den Haag beschuldigingen uiten en zich bedienen van schadelijke kwalificaties, terwijl er de verkiezing van de Kamervoorzitter aanstaande is, het doorgaans geen neutrale buitenstaanders betreft die geen belang hebben bij de toekomstige samenstelling van de Tweede Kamer Wat volgde was een aaneenrijging van blunders, zo kenmerkend voor de bestuurscultuur van de laatste jaren. Het onderzoek werd opgeschort na kritiek dat de ambtelijke top van de Kamer (belanghebbende omdat daar de klachten vandaan kwamen) de opdrachtgever voor het onderzoek is. Sterker nog: de ambtenaar die zelf klachten indiende zou het onderzoek gaan leiden. Inmiddels is recherchebureau Hoffmann ingeschakeld en nu al weer acht maanden bezig. Follow the Money schrijft dat het nog steeds een niet onafhankelijk onderzoek is. Bovendien onzorgvuldig en in strijd met zijn eigen onderzoeksprotocol voor ongewenst gedrag op de werkvloer. En “de beginselen van hoor- en wederhoor die Hoffmann zegt te hanteren, worden met voeten getreden”. Bij publiek en kiezers was Khadija Arib altijd populair. Theo Maassen zou haar kunnen vragen of haar vertrek uit de politiek definitief is, of dat ze in november op de kandidatenlijst van PvdA/Groenlinks zal verschijnen. Dat zal, denk ik,  sterk van afhangen van hoe ze ‘de gesel en de hoon van de tijd’ heeft  verdragen. Misschien verlaat ze de politieke slangenkuil voorgoed en geeft ze zichzelf, in overdrachtelijke zin. een dolkstoot: Want wie zou de gesel en de hoon van de tijd verdragen, (…) de onbeschoftheid van een ambtenaar, en de verachting waarmee onbenullen je geduldige werk belonen, wanneer je rust kan vinden met een simpele dolkstoot? (uit Shakespeare’s Hamlet, monoloog ‘to be or not to be’) Krijgen we vanavond een verslag van een heftige politieke thriller? Of wordt het toch wat luchtiger? Op de website van de VPRO schreef Theo Maasen: Als ik haar bezig zag als Kamervoorzitter dacht ik altijd: volgens mij zou ze een goeie stand-upcomedian zijn. Ze is ontzettend gevat, charmant, voor niemand bang, heeft charisma en heeft een specifieke achtergrond waardoor ze op een hele eigen manier naar Nederland kijkt Ze heeft bepaald geen podiumvrees. De stand-upcomedy bewaarde voor de Tweede Kamer. Twee keer acteerde ze wel in serieuze producties. In 2008 in een theaterstuk over geschiedenis van Zuid-Afrika. Daarin waren ook rollen toebedeeld aan andere politici, zoals Ella Vogelaar, Ed van Thijn en Femke Halsema. In 2019 trad Arib op, ook weer met andere politici, in een re-enactment van een Kamerdebat uit 1919, over het vrouwenkiesrecht. We gaan vanavond zien op welke wijze Khadija Arib ons zal boeien. Bij de VPRO op NPO2, om 20.20 uur. We nodigen u uit om tijdens de uitzending  hieronder in de reacties uw indrukken met ons te delen. Kijken op het vakantierooster en met een blik op de ziekenboeg, ziet het er naar uit dat er morgen geen Sargasso-recensie zal zijn.

Door: Foto: Schermafbeelding website VPRO Zomergasten 2023 Khadija Arib. foto © reinier van brummelen
Foto: Partij van de Arbeid (cc)

Het beeld van het voorzitterschap van Arib

COLUMN - van Prof. Dr. Bert van den Braak

Er bestaat vrij breed een positief beeld van het voorzitterschap van Khadija Arib. Daar is ook reden voor. Sommigen menen echter dat zij wel raad had geweten met de fratsen van Van Houwelingen, Van Meijeren en Baudet. Zij zou een krachtdadiger voorzitter zijn geweest dan haar opvolgster. Waar dat op is gebaseerd, is onduidelijk. Het komt zowel uit de hoek van haar sympathisanten, als uit die van ’tegenstanders’ van Vera Bergkamp. Maar ook ‘neutrale’ volgers (journalisten) lijken vaak een nogal vertekend beeld van het voorzitterschap van Arib te hebben.

Toen in 2016 Khadija Arib Anouchka van Miltenburg opvolgde als Tweede Kamervoorzitter zorgde dat voor een goede wending. Van Miltenburg had haar eigen capaciteiten overschat, verloor aan gezag en maakte fouten. Zij trok, door zelf op te stappen, de enige juiste conclusie. Met het voorzitterschap van Arib verdween de krampachtigheid, die het voorzitterschap van haar voorgangster had gekenmerkt. Bovendien beschikte de nieuwe voorzitter over humor en hield zij aan het slot van het jaar leuke speeches. Het was dus niet gek – en ook wel terecht – dat er een positief beeld ontstond.

Minder in beeld is blijkbaar dat ook Arib, net als haar voorgangers Gerdi Verbeet en Van Miltenburg, moeite had met optreden tegen ongepaste uitingen van leden. Verbeet legde bijvoorbeeld Geert Wilders geen strobreed in de weg toen hij staatssecretaris Nebahat Albayrak ervan betichtte criminele vreemdelingen met open armen te ontvangen (hij voegde eraan toe: in samenwerking met haar nichtje Nurten, directeur van het COA). Van Miltenburg stond de PVV-leider toe de term ‘nepparlement’ te gebruiken en D66-leider Alexander Pechtold een ‘zielig, miezerig en hypocriet mannetje’ te noemen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Partij van de Arbeid (cc)

Thierry Baudet wraakt Khadija Arib

SATIRE - Partijleider Thierry Baudet van Forum voor Democratie heeft een wrakingsverzoek ingediend tegen Khadija Arib. De parlementsvoorzitter zou niet onpartijdig zijn.

‘Toen ik voor de zoveelste keer in de rede werd gevallen tijdens een briljante speech, heb ik eens wat onderzoek gedaan naar deze mevrouw’, vertelt Baudet. ‘Zo kwam ik erachter dat ze lid is van de PvdA. Ongelooflijk dat dit nooit eerder iemand is opgevallen. Die vrouw is aangesteld door de kartelpartijen om hun belangen veilig te stellen. Geen wonder dat ze me nooit laat uitpraten.’

Volgens Baudet bevoordeelt Arib consequent de linkse partijen bij het verdelen van spreektijd. Met name de kabinetspartijen zouden onevenredig vaak aan bod komen. ‘Bij belangrijke zaken mag zowel Mark Rutte als Klaas Dijkhoff namens de VVD het woord voeren, terwijl ik het in mijn eentje moet doen. Dat klopt toch niet?’

‘Sowieso is het idioot dat mijn partij maar twee zetels heeft gekregen, terwijl wij als enigen werkelijk het volk vertegenwoordigen, met meer leden dan alle andere partijen bij elkaar. Die verraders van GroenLinks hebben veertien zetels voor hun mannen of vrouwen of hoe ze het daar ook noemen. En dan gaan ze natuurlijk zeuren dat we dit alleen zeggen omdat we het niet met ze eens zijn. Flauwekul! Met Denk zijn we het ook niet eens, maar aan hun stijl kun je wel zien dat ze het volk vertegenwoordigen. Het verkeerde volk in het verkeerde land, maar soit. Dat laatste woord is Frans.’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Detailpolitiek (20): Sollicitanten met Hiv

Onlangs had ik een sollicitatiegesprek. We spraken over de baan, mijn motivatie en mijn werkervaring. Nu is mijn ervaring met sollicitatiegesprekken beperkt, maar het leek me een gewoon gesprek. Zo gaan de meeste sollicitaties, denk ik. Werkgevers willen weten wat je kunt, wat je wilt en wat voor persoon je bent. Hoe zal het zijn om met jou te gaan werken? Dat maakt in de meeste gevallen de hoofdmoot van het gesprek uit, en is ook de belangrijkste reden om iemand aan te nemen.

Ziekten en infecties
Ik heb nog nooit bij een sollicitatiegesprek gezeten waar de werkgever mij vroeg of ik Hiv heb, of een andere ziekte. Als een werkgever dit onderwerp goed aan de orde wil laten komen, moet hij veel ziektes laten passeren. Want je kunt nogal wat klachten, kwalen, infecties en ziekten hebben die je niet direct bij iemand opmerkt. Voor je het weet, heb je als werkgever iemand aangenomen die meteen weer de ziektewet in kan. Al is het maar vanwege psychische klachten die niet zijn opgemerkt bij het gesprek.

Zie hier de kloof tussen theorie en praktijk. In de praktijk wil je als werkgever de sollicitant leren kennen, in theorie wil je ook alle medische gegevens hebben. Maar die heb je niet. Een zichtbare handicap kun je niet verzwijgen, maar heel veel andere zaken wel. Een ding is zeker: als je werkgevers vraagt of sollicitanten dit soort zaken moeten melden, vinden ze van wel. Zeer verrassend dus dat onderzoek deze week liet zien dat veel werkgevers van sollicitanten willen weten of ze Hiv hebben of niet. Door de vraagstelling worden ze immers herinnerd aan dit ‘vergeten risico’.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | Kamerlid protesteert in Marokko

SaillantLOGO Het Tweede Kamerlid Khadija Arib moet wegblijven bij demonstraties in Marokko.

Tweede Kamerlid Khadija Arib (PvdA) meent dat ze het recht heeft om mee te demonstreren in Marokko. Bij Marokkanen bashers zal deze actie van Arib waarschijnlijk direct in het verkeerde keelgat schieten. Ze is hiermee het voorbeeld van de vermeende dubbele loyaliteit van Kamerleden met twee paspoorten. Maar wat te denken van europarlementariër Hans van Baalen die een jaar geleden faam maakte als revolutionair in Nicaragua? Arib motiveerde haar actie op BNR ochtendradio als volgt: “de Tweede Kamer neemt ook besluiten over Afghanistan en Afrika dus hier mag ik mij ook mee bemoeien”. Ikzelf ben er nog niet helemaal uit. Maar mijn onderbuik gevoel zegt me dat Arib hiermee een grens heeft overschreden die haar functioneren als Kamerlid op zaken die Marokko aangaan kan schaden. Omgekeerd, zouden wij het tolereren dat IJslandse parlementariërs mee zouden lopen in onze demonstraties?

update: eerste doden gevallen tijdens demonstraties in Marokko.
update 2: bedankt voor uw reacties, zoals ik al schreef twijfelde ik over mijn stellingname in deze, maar uw reacties hebben mij laten inzien dat Arib het formeel recht heeft om te demonstreren in Marokko. Of deze keuze de meest optimale is geweest om haar invloed aan te wenden betwijfel ik echter.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gezocht: een kinderombudsman

Sinterklaas, de grootste kindervriend (Foto: Flickr/wester)

Nederland heeft geen ombudsman voor kinderen, en dat moet veranderen. Vindt PvdA’er Khadija Arib, en met haar een meerderheid in de Tweede Kamer en minister Rouvoet (CU, Jeugd en Gezin). U zegt: een kinderombudsman? Dat is iemand die kinderen, jongeren en volwassenen helpt bij vragen over kinderrechten. Die oplet of iedereen kinderrechten respecteert. En die regelmatig advies over kinderrechten geeft aan de regering.

Europa telt inmiddels 35 instituten voor kinderombudsmannen in 25 landen. Nederland loopt dus achter, en dat is al jaren een bron van ergenis voor Unicef en het kinderrechtencomité van de Verenigde Naties.

Om te begrijpen waarom citeer ik graag het jaarverslag van 2007 van de gewone, nationale Ombudsman: “Op 21 januari 2008 presenteerden UNICEF Nederland en Defence for Children International Nederland de resultaten van hun gezamenlijke onderzoek naar kinderrechten in Nederland. De conclusie was dat Nederland de rechten van kinderen onvoldoende naleeft. Vooral in het vreemdelingenbeleid, de gezondheidszorg en de jeugdzorg schiet de naleving van de rechten tekort. De onderzoekers bepleiten daarom de aanstelling van een kinderombudsman.”

Maar goed, het is nu dus bijna zover. PvdA, SP, PVV, GroenLinks en D66 zijn in ieder geval vóór de komst van de kinderombudsman. Maar nu doet zich de vraag voor: wie? Want wie oh wie moet de belangen van kinderen gaan behartigen? Moeten we dan denken aan iemand als Ron Boszhard? Bram van der Vlugt? Of de burgemeester van Pluk van de Petteflet?

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.