Onlangs had ik een sollicitatiegesprek. We spraken over de baan, mijn motivatie en mijn werkervaring. Nu is mijn ervaring met sollicitatiegesprekken beperkt, maar het leek me een gewoon gesprek. Zo gaan de meeste sollicitaties, denk ik. Werkgevers willen weten wat je kunt, wat je wilt en wat voor persoon je bent. Hoe zal het zijn om met jou te gaan werken? Dat maakt in de meeste gevallen de hoofdmoot van het gesprek uit, en is ook de belangrijkste reden om iemand aan te nemen.
Ziekten en infecties
Ik heb nog nooit bij een sollicitatiegesprek gezeten waar de werkgever mij vroeg of ik Hiv heb, of een andere ziekte. Als een werkgever dit onderwerp goed aan de orde wil laten komen, moet hij veel ziektes laten passeren. Want je kunt nogal wat klachten, kwalen, infecties en ziekten hebben die je niet direct bij iemand opmerkt. Voor je het weet, heb je als werkgever iemand aangenomen die meteen weer de ziektewet in kan. Al is het maar vanwege psychische klachten die niet zijn opgemerkt bij het gesprek.
Zie hier de kloof tussen theorie en praktijk. In de praktijk wil je als werkgever de sollicitant leren kennen, in theorie wil je ook alle medische gegevens hebben. Maar die heb je niet. Een zichtbare handicap kun je niet verzwijgen, maar heel veel andere zaken wel. Een ding is zeker: als je werkgevers vraagt of sollicitanten dit soort zaken moeten melden, vinden ze van wel. Zeer verrassend dus dat onderzoek deze week liet zien dat veel werkgevers van sollicitanten willen weten of ze Hiv hebben of niet. Door de vraagstelling worden ze immers herinnerd aan dit ‘vergeten risico’.
Meer ziekteverzuim?
Vooroordelen over Hiv zijn er alom, zoals het idee dat je Hiv makkelijk zou kunnen overdragen of dat Hiv-geïnfecteerden massaal in de ziektewet zitten. Beide ideeën blijken onjuist. Maar als je als werkgever je hier nooit in hebt verdiept, is de eerste reactie er een van schrik: Hiv is ongeneeslijk en dus zal dat wel kosten met zich meebrengen. Het is dus ook geen verrassing dat veel werkgevers in hetzelfde onderzoek zeggen dat ze sollicitanten die toegeven dat ze Hiv hebben niet aan willen nemen.
Voor de PvdA is dit echter wel nieuw. Sjoera Dikkers en Khadija Arib willen van de minister van Volksgezondheid weten wat ze eraan gaat doen dat werkgevers een voorkeur hebben voor sollicitanten zonder Hiv. Het antwoord is: de minister gaat er niets aan doen, want ze kan niet steeds een controleur naar sollicitatiegesprekken sturen. De oplossing is dus simpel: deze patiënten moeten hopen dat het niet gevraagd wordt, en anders moeten ze zeggen dat ze geen Hiv hebben. Niemand kan ter plekke controleren of dat klopt, en al helemaal niet wanneer je dat op hebt gelopen.
Als Dikkers en Arib de volgende keer even nadenken voordat ze zeven Kamervragen stellen, kan deze 14.000 euro aan het budget van de broodnodige Hiv-voorlichting worden toegevoegd. Daar zijn Hiv-patienten meer mee geholpen dan met dit soort symbolische vraagjes die tot niets leiden.
Reacties (18)
Je maakt mij niet wijs dat AIDS geen gevolgen heeft voor de productiviteit. Als werkgever heb je dan dus wel degelijk een kat in de zak. Natuurlijk is de werkgever voor jullie het grote boze kwaad, maar helemaal eerlijk is het niet als je je ziektes verzwijgt.
@1 Experts stellen dat HIV-patienten niet vaker in de ziektewet zitten dan mensen zonder HIV. Ik kan dat niet controleren, maar weet wel dat de huidige therapieen vaak goed werken.
De vraag is – als HIV-patienten van u eerlijk moeten zijn – waar ze dan nog aan het werk komen. Het enige praktische advies lijkt me: niet vertellen.
@1: daar zijn medische keuringen voor.
En dan te weten, dat werkgevers altijd goudeerlijk zijn en ons nooit iets op de mouw zullen spelden. Dat maakt het extra erg, dat mensen, die HIV hebben en misschien nooit AIDS zullen krijgen, daar niet helemaal eerlijk over zijn, omdat ze graag willen werken.
“Tot dusver uw recente loopbaan, indrukwekkend. Vertelt u eens meneer, eet u wel eens taugé? Nee? komkommer dan? Tomaat, spruitjes, ja? Juist. U hoort nog van ons.”
@2
Ziektewet misschien niet, maar van de verschillende cocktails wordt je wel degelijk af en toe zwak, ziek en misselijk. Dat is voor een grote werkgever misschien geen groot probleem, maar voor een kleintje wel.
@3
Iemand medisch keuren voordat je ‘m aanneemt? Doen ze dat in Nederland, buiten het leger om?
@4
Van EHEC ga je lekker snel dood, kan de werkgever gewoon weer een ander aannemen. Maar probeer maar eens een AIDS-patient te ontslaan…
Gewoon niet vertellen als je iets medisch hebt. Het gaat niemand iets aan of dat je HIV hebt, achteruit gaande ogen etcetera. Als we dat wel vertellen, raken er een heleboel mensen vroegtijdig werkeloos terwijl ze nog prima willen en kunnen werken, alleen door risicomijdend gedrag. ik begrijp het vanuit het oogpunt van de baas ook wel, maar in dit soort gevallen moet je gewoon aan jezelf denken.
Ja. Dat gebeurt overal, waar het belangrijk genoeg is. Er is zelfs een wet voor.
Iedereen eet groentes, besmet vlees en niest ‘doodleuk’ in zijn handen om vervolgens vrolijk handjes te geven, deuren open te doen en kranen aan te raken. Het leek mij gezonder na toiletbezoek de handen niet meer te wassen en alleen droog brood te eten.
@7
En is het belangrijk genoeg voor de groenteboer om de hoek?
@9: volgens mij niet, tenzij die groenteboer aan bloedtransfusies doet, maar dat moet die groenteboer zelf bepalen. En anders moet hij of zij er rekening mee houden, dat een sollicitant dat misschien niet vertelt, omdat die sollicitant graag wil en kan werken, en niet van jouw belastingcenten wil leven. En dan mag je dat gerust een beetje oneerlijk noemen. Net zo goed als het een beetje oneerlijk is om iemand die kan en wil werken niet aan te nemen, omdat die persoon in de toekomst misschien wel ziek kan worden.
@9: nee.
@10
Moet je ook niet zeuren als die groenteboer je rotte appels verkoopt, hij wil immers ook niet van jouw belastingcenten leven, maar hij moet wel iemand die met tussenpozen dagen weg is een volledig loon betalen.
@12: iemand met HIV is niet met tussenpozen dagen weg.
@13
Tuurlijk wel, die HIV-remmers zijn geen kattenpis. Dat worden echt wel een aantal verzuimdagjes meer. Zit de kleine werkgever wel ineens met een grote reductie in productiviteit.
http://www.aidsfonds.nl/hiv_en_aids_artikel/behandeling_bijwerkingen
@14: Ok. Als die groenteboer ook mensen met met astma, bronchitis, vrouwen voor de overgang, vrouwen na de overgang, vrouwen na de geboorte van een kind, mensen, die ooit psychische hulp nodig hebben gehad, mannen, die sex hebben, enz, enz, weigert, omdat die ook ziek kunnen worden en de kans bestaat dat ze regelmatig dagen missen, mag ie van mij ook mensen met HIV weigeren. De andere kant van de medaille is dan, dat ie geen personeel meer krijgt, maar dat is zijn eigen keus dan.
Ik ben trouwens wel benieuwd, waar je mening, dat hiv besmetten veel meer ziektedagen maken, op gebaseerd is. Je verwijzing naar de pagina met mogelijke bijwerkingen lijkt eerder op bange aannames gebaseerd, dan op feitenmateriaal. Alle door mij hierboven genoemde groepen kunnen op een zelfde manier geweigerd worden. Zij zullen wel meer ziektedagen hebben, want zij lopen kans op soa´s, depressies, enz.
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17159583
Volgens dit onderzoek uit 2007 nog maar, is 50% van de HIV-patienten met nieuwe remmers minder fit dan de 25e percentiel van de “gezonde” bevolking.
Lijkt me dat de curve dan behoorlijk naar links is geschoven.
@16: er staat echter niets over ziektedagen in, en al helemaal niet over de verhouding tussen de ziektedagen van hiv besmetten en astmalijders, om maar eens een voorbeeld te noemen.
Het onderzoek gaat trouwens over de mentale en fysieke levenskwaliteit van mensen in 2003 in Frankrijk.
De conclusie op de pagina waar je naar veriwjst begint meteen al goed: “The role of disclosure and discrimination is determinant in HRQL”. HRQL is Health Realted Quality of Life. op grond van die zin zou je vóór het aannemen van HIV besmetten moeten pleiten, omdat dat hun gezondheid verbetert, en de discriminatie, waar je tot nu toe voor pleit, is juist nadelig voor hun gezondheid.
@17
Dus fysieke gezondheid speelt geen rol in verzuim?
HRQL is gesplitst in mentale en fysieke, discriminatie zal geen invloed hebben op de fysieke.
Een onderzoek waar werkgevers wat aan hebben, zoals een naar het ziekteverzuim onder HIV-patienten, zinvoller zijn dan iedereen maar beschuldigen van angst en discriminatie.