Ik streef naar winst. Toch?

Het immer streven naar winst is symptomatisch voor ons huidige economische systeem. Socrates Schouten kiest ervoor daaraan niet langer mee te doen. Vorige week schreef ik mij bij de Kamer van Koophandel in als eenmanszaak. De tijd leek mij rijp om mijn ‘milieukunde’ als freelancer aan te bieden (daartoe onder meer gedreven door de stand van de arbeidsmarkt). Ik ga nooit over één nacht ijs, dus woonde ik enkele leerzame seminars bij over zelfstandig ondernemerschap. En wat leerde ik daar? Dat ik naar winst streef. Het gemeenschappelijke kenmerk van de toehoorders, vertelde de trainer, was dat het behalen van winst ons voorname doel is. Leefde ik al die tijd in een andere wereld? Tot het moment dat ik het seminar binnenliep, was mijn insteek: ik wil dat mijn inkomsten zodanig zijn, dat ik al mijn persoonlijke en zakelijke uitgaven kan bekostigen. Ik hoef daar verder niks bijzonders aan over te houden; winst stond onderaan mijn prioriteitenlijst. Nu ik zover ben dat ik wel naar winst streef, sta ik daar graag even bij stil. Wat is winststreven eigenlijk? En waarom zegt mijn gevoel dat winststreven niet meer past in de economie die we moeten gaan neerzetten, om uit het dal van deze systeemcrisis te komen?

Foto: Wyoming_Jackrabbit (cc)

Feit of fabel: startende ondernemers

ACHTERGROND - De KvK publiceerde vorige week gegevens waaruit blijkt dat het aantal startende ondernemers afgelopen jaar sterk is gedaald. Dat lijkt een zorgelijke zaak, aangezien Nederland bekend staat als een land van ondernemers. Enkele feiten over ondernemend Nederland.

Het aantal startende ondernemers, zo blijkt uit dit rapport van de Kamer van Koophandel (KvK), is de laatste jaren (met uitzondering van een kleine dip in 2009) tot 2011 flink gestegen. Vanaf 2008 zitten we boven de 100 duizend starters per jaar. Het laatste jaar toont een scherpe daling van 15 procent. Tussen 2011 en 2012 is het aantal startende ondernemers gedaald van 121.700 naar 104.000.

104.000 startende ondernemers, hoeveel is dat eigenlijk?

Veruit het grootste deel van de startende ondernemers (96,2 procent) kan worden aangemerkt als zzp’er.  (Hierbij moet wel worden vermeld dat de KvK hier een vrij ruime opvatting van zzp’er hanteert, namelijk ondernemers waarvan het bedrijf minder dan twee werkzame personen kent.)

Om het aantal startende ondernemers in context te kunnen plaatsen is het interessant om te kijken naar het aantal bedrijven, en met name het aantal eenmanszaken, in Nederland. Het totaal aantal bedrijven in Nederland lag in 2012 op ruim 1,2 miljoen. Bij tweederde daarvan (869 duizend bedrijven) was één persoon werkzaam. De 104.000 startende ondernemers hebben in 2012 samen ruim 121.000 bedrijven opgezet. Dat is bijna 14 procent van het totaal aan eenmanszaken.  (Met de kanttekening dat hierin ook enkele bedrijven zitten die groter zijn dan één persoon. Omdat dit er echter zo weinig zijn, tellen we deze voor het gemak even niet mee in de vergelijking.)

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Quote du Jour | Wellicht exit KvK: einde van een rechtse hobby?

“De verplichte rekeningen voor de Kamer van Koophandel kosten het bedrijfsleven nu jaarlijks 200 miljoen euro, terwijl het gros van de ondernemers de meerwaarde er niet van in ziet.”
(D66-Kamerlid Kees Verhoeven in De Telegraaf)

Het is ook wel verdomde toevallig: 200 miljoen is ook het voorgenomen bedrag van bezuinigingen op kunstsubsidies. Nu komen D66, GroenLinks én VVD met een gezamenlijk initiatief om de Kamer van Koophandel af te schaffen en ondernemers voortaan maar naar één loket te laten gaan voor alles. Zegt VVD-Kamerlid Schaart: ‘De reeks loketten die er nu zijn, kosten veel geld, zorgen voor veel irritatie en zijn niet effectief.’ Ze is van plan dit morgen aan te kaarten bij de begrotingsbehandeling van Economische Zaken. Verhoeven rekent voor: ‘Een modezaak met zeven man personeel is elk jaar ruim 660 euro kwijt aan verplichte contributie voor Kamer van Koophandel én bedrijfs- en productschappen.’ Ook voor zzp’ers zou het leven eenvoudiger (en goedkoper) worden. Er zit alleen één adder onder het gras:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Meer spam, met dank aan een nieuwe wet

Kantoorartikelenspam (Foto: Christian)

Op 1 juli 2008 trad de nieuwe handelsregisterwet in werking. Die behelst een aantal wijzigingen, onder andere bedoeld om het aantal registers dat de overheid bijhoudt te verminderen. Een van de wijzigingen is dat beoefenaars van vrije beroepen, zoals architecten, artsen en journalisten, voortaan verplicht staan ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. De belastingdienst hoeft de mensen in vrije beroepen nu niet meer zelf bij te houden.

Er is een overgangsperiode tot 31 december van dit jaar, maar ik heb onlangs besloten door de zure appel heen te bijten en heb mezelf aangegeven als vrije jongen. Ik zag de bui namelijk al hangen. Het register van de belastingdienst was immers gesloten, maar dat van de KvK openbaar. Een expliciet doel van de wet overigens, want het Nederlandse bedrijfsleven moest transparanter worden.

De gevolgen laten zich raden. Mijn naam en adresgegevens zijn nu toegankelijk via Google Maps, inclusief beroepsgegevens en de mogelijkheid te vertellen wat je van me vindt. Wekelijks krijg ik post van leveranciers die mij kantoormeubelen, kantinebenodigdheden, bedrijfsauto’s en wat dies meer zij proberen aan te smeren. Google stuurt mij om de haverklap papieren spam om hun fantastische AdWords onder de aandacht te brengen. Marketeers, kredietverzekeraars en incassobureaus bellen mij om hun diensten aan te bieden. De nieuwe wet zal allicht voordelen bieden, maar ik zie ze nog even niet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

KvK wil minder aandacht voor milieu

Water (Foto: Flickr/slinky2000)

De Kamer van Koophandel Noordwest-Holland voert campagne voor de partij Meer met Water bij de plaatselijke waterschapsverkiezingen. Een volle pagina krijgt deze partij in het blaadje van de KvK (doorklikken naar ‘waterschapsverkiezingen’). Je mag dus aannemen dat de KvK achter de boodschap van deze partij staat.

En wat is die boodschap? Lijsttrekker Inico Geels: “Alle toeters en bellen zijn leuk, maar het mag geen cent extra kosten. De econo­mische motieven zijn leidend. Niet de ecologische. Het is perfect als beide zijn te combineren. Maar wij voeren beleid in die volgorde. (…) Van mij mogen de kik­kervisjes overal terugkeren. Als dat het hoogheemraadschap maar geen cent extra kost.”

Nou wordt de KvK helemaal gefinancierd door ondernemers, dus die mogen campagne voeren, net zoals de ANWB zich mag roeren in de asfaltlobby. Dan krijgt de ANWB last met haar groene leden, die weliswaar een auto hebben, maar het milieu wel degelijk een warm hart toedragen. In het mailcircuit roeren groene Hollandse ondernemers zich inmiddels. Zij willen niet dat de KvK namens hen de centen boven het milieu stelt.

In het geval van de KvK speelt nog iets meer. Van de ANWB word je vrijwillig lid. Inschrijving bij de KvK is wettelijk verplicht voor ondernemers. Er zijn ook subsidies die je via de KvK moet aanvragen. Kortom, de KvK is voor een aanzienlijk deel een privaat gefinancierd verlengstuk van de overheid. En daarvan kun je je met recht afvragen of die politiek campagne mag voeren.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.