De Nederlandse exit uit Uruzgan is een moeizame vertoning. Echter wat betreft de exitstrategie van de PvdA uit het Kabinet, lijkt deze partij snel haar berekeningen te hebben gemaakt. De PvdA tracht een breuk te forceren, maar natuurlijk wel zodanig dat de CDA daarbij averij oploopt; vaak geldt namelijk 'de breker betaalt'. De PvdA grijpt deze verlengingsdiscussie aan om te laten zien een krachtige en integere partij te zijn, daarmee hoopt de PvdA opgelopen imagoschade in een keer van zich af te schudden. Wat deze PvdA-calculaties ongetwijfeld ook beïnvloedt is de schade die Balkenende heeft opgelopen door het Irak-rapport en zijn onhandige en stuntelige gemanoeuvreer dat daarop volgde, en de berekening van de PvdA dat de regeerperiode de eigen electorale kansen verder negatief beïnvloedt.
Gaat u er maar weer goed voor zitten, tijd voor een spoeddebat. Dit kabinet sleept zich van de ene crisis naar de anderen, en dat terwijl het crisis is.
Valt het of valt het mee? Dat is de vraag.
Hieronder even een beknopte samenvatting van 8 jaar JP.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Normaal gesproken is de Raad van State het bedachtzame orgaan dat ’tut tut’ roept als de politiek geleid door de waan van de dag met grote haast een wet erdoorheen wil jagen. Inzake de AOW kwam er gisteren ineens een heel ander geluid: sneller verhogen, die leeftijd, en de plannen graag ook financieel beter onderbouwen. Want ondanks de (magere) protesten van de FNV behelst het voorstel vooral veel doorschuiven naar de toekomst.
Toch wringt er iets. De Raad van State hoort namelijk primair te beoordelen of wetsvoorstellen deugdelijk en uitvoerbaar zijn en of ze in overeenstemming zijn met de grondwet, andere wetten en verdragen. Dit advies lijkt nogal een politiek tintje te hebben met constateringen als: “Een dergelijke verdeling van lusten en lasten zet de solidariteit tussen de generaties – een wezenlijk fundament van ons stelsel van sociale zekerheid – onder spanning.”
Minister Donner stuurde de Raad dan ook met een kluitje in het riet: “Het kabinet is van mening dat de verhoging van de AOW-leeftijd niet geïsoleerd bezien moet worden, maar in de context van het bredere, evenwichtige kabinetsbeleid dat is gevoerd en nog gevoerd zal worden.” Anders gezegd: dankuwel voor het advies, maar over het beleid gaat het kabinet.
‘De veroorzakers van de crisis gaan vrijuit, de rekening wordt bij de gewone man gelegd!’ De woorden van SP-fractievoorzitter Agnes Kant naar aanleiding van de begroting galmen na. De 57-jarige Jos is al bijna drie decennia actief als docent techniek-metaalbewerking in het praktijkonderwijs. In 1977 wás er tenminste nog een gewone man, verzucht Jos. In een Opel Kadett. Die blikken Corned Beef at en naar de Kampeer en Caravan RAI ging. Alleen maar om te kijken.
‘Maar het is toch zeker zo,’ zegt Davy, de 43-jarige buurman van Jos. Vandaag wordt Davy’s zoontje Jeffrey 5 jaar. ‘Ik heb er recht op.’
‘Waarop?’ vraagt Jos voorzichtig.
‘Om op mijn 65e met pensioen te gaan, natuurlijk.’ Jeffrey gooit verveeld een handvol demonische plastic poppetjes, verkregen bij aankoop van talloze liters Wicky, kilo’s halfomhalf en een actieverpakking Senseopads, over de schutting.
Jos gaat terug in de tijd, toen hij de overstap van de metaalindustrie naar het praktijkonderwijs maakte. De buurman was toen nog maar net een verveelde tiener, niet de 43-jarige officemedewerker die hij nu is. De officemedewerker die zijn collega’s tot vervelens toe bestookt met irritante, komisch bedoelde foto’s op Hyves. Die Jochem Myer nadoet bij de koffieautomaat. Die een wuppie op zijn monitor heeft geplakt en op zijn mobiel een lollige ringtone van de Gebroeders Ko heeft. Die stiekem uit het magazijn van zijn werk pakken wc-papier en doosjes post-its meeneemt. ‘Mijn baas belazert mij toch zeker ook.’
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
“Als ik mijn verantwoordelijkheid niet neem, moet ik tegen de kiezer zeggen: de PVV blijft altijd in de oppositie. Dan hoeven we met niemand te onderhandelen. Maar we zijn geen SP die altijd van de zijkant roeptoetert en uiteindelijk nooit mee wil doen. Als we op belangrijke punten onze zin krijgen, willen we regeren. Sterker nog, we zijn bereid om gedoogsteun te geven aan een minderheidskabinet volgens het Deense model.”
Aldus Wilders in een interview met de Nieuwe Revu.
“De noodzakelijke aanpassing van collectieve uitgaven en inkomsten gaat een ambtelijke exercitie te boven. (…) Het fundamentele en in essentie politieke karakter van deze heroverweging kan immers niet ontlopen worden. Voorkomen moet worden dat de 20%-opgave verwordt tot toepassing van de bekende kaasschaafmethode.”
De crisis vergt daadkracht en dat laat het kabinet niet zien. Niet ambtenaren, maar het kabinet hoort de lijnen uit te zetten. Die kritiek zou uit de mond kunnen komen van welke oppositiepartij dan ook, maar het is de Raad van State die de bijl zet in de enkels van de kabinetsplannen voor de komende jaren. De op Prinsjesdag gepresenteerde plannen van het kabinet voor de komende jaren missen urgentie, aldus de RvS.
“Dit (het doorschuiven naar voorjaar 2010, red.) bevordert niet het besef van urgentie van de ingrijpende en ook pijnlijke aanpassingen die moeten plaatsvinden. Dat besef van urgentie is een belangrijke voorwaarde voor het draagvlak dat nodig is voor de aanvaarding van deze aanpassingen, en voor een goede uitvoering ervan.”
Noem het een tik over de vingers, noem het een duw in de goede richting. Het belangrijkste adviesorgaan van de overheid is duidelijk. Opschieten met de plannen en wees niet zo laf, zet zelf de lijnen uit.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
“Er moet een onvoorwaardelijk commitment zijn aan het gezamenlijk aanpakken van de grote opgaven waar we voor staan. Dat zal niet makkelijk zijn in een tijd van verkiezingen.”
CU-fractivoorzitter Arie Slob ziet breuklijnen in het kabinet. Dat is vooral de schuld van PvdA en CDA, analyseert hij.
“Het is onverantwoordelijk gedrag dat ze elkaar druk houden met de AOW-leeftijd in 2026. Ze doen me denken aan een konijn dat in de koplampen staart en maar niet van zijn plek komt” (Paul de Beer, hoogleraar arbeidsverhoudingen in Binnenlands Bestuur)
Weekblad Elsevier betitelde het kabinet Lubbers-Kok (1989-1994) ooit als ‘slakkenkabinet’ vanwege het passieloos achter de feiten aanhobbelen. Mark Rutte deed het gister tijdens het AOW-debat opnieuw: het kabinet vergelijken met een slak – of beter: een traag reagerende slak die met zijn snelheid nog uit bocht weet te vliegen. Hoogleraar arbeidsverhoudingen Paul de Beer ziet in dit kabinet echter meer een verstijfd konijn. De economische crisis is nog lang niet voorbij, de werkloosheid loopt op, maar het kabinet doet alsof het ergste al achter de rug is.
“Het moet mogelijk zijn om binnen twee jaar een goed dichtgetimmerd plan op tafel te leggen.”
Het CPB heeft het plan voor de IJmeerlijn tussen Amsterdam en Almere gekraakt, maar het kabinet wil kijken of een goedkopere variant kan. De Amsterdamse wethouder Maarten van Poelgeest houdt de moed erin. Maar het lijkt ook op een koers die eindigt in een enquête naar de uit de hand gelopen kosten.
“Voor ons is het menens.”
(Woordvoerder AbvaKabo in NRC Handelsblad)
Als het aan de vakbeweging ligt komt er woensdag een staking in het openbaar vervoer in de grote steden – een protest tegen de AOW-plannen van het kabinet. Nederland lijkt voor een periode van maatschappelijke onrust te staan. Eén van de meest onwelkome perspectieven is het vooruitzicht om na je vijfenzestigste gewoon door te moeten werken. Eerst kwamen vakbeweging en werkgevers er niet uit na een half jaar overleggen. Nu ligt de bal weer bij het kabinet. En dat kabinet is door de economische crisis van een investeringskabinet in een bezuinigingskabinet veranderd. Meningsverschillen, ruzietjes, incidenten – het begint te schuren. De kabinetsinzet is dat de AOW-leeftijd hoe dan ook omhoog gaat. Maar hoe zal het de coalitiepartners tevreden stellen en tegelijkertijd de vakbeweging van de straat houden? De gemeentelijke vervoerbedrijven hebben in reactie op de vakbondsplannen al laten weten een kort geding aan te spannen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.