Dwalende rechter erkent geen schuld
Een ingezonden bijdrage van Sargassolezer Frank. Hij verbaast zich over het verloop van de West Memphis Three zaak, waarbij drie jongens onterecht zijn veroordeeld.
Achttien jaar onschuldig zitten voor moord. Het overkwam drie jongens uit West Memphis in de Verenigde Staten. Het gebeurt vaker, vervelend voor de veroordeelden en voor de nabestaanden van de oorspronkelijke slachtoffers. Er wordt sorry gezegd, een gebaar gemaakt richting de onfortuinlijke veroordeelden en hopelijk wordt in het heropende onderzoek alsnog de enig echte dader aangewezen. Zou je denken. Niet in dit geval, een zaak waarin rechters hun eigen goede naam belangrijker blijken te vinden dan justice done.
In 1993 werden drie vastgebonden achtjarige jochies gevonden, vermoord, net buiten de Amerikaanse stad West Memphis. Al snel werd gedacht aan een satanische moord en kwam een achtienjarige jongen, Damien Echols, in beeld. Echols was geen gemakkelijke gozer, maar wat echt tegen hem sprak, was dat hij van heavy metal hield en graag mensen chockeerde, bijvoorbeeld door bloed te drinken.
Een urenlang politieverhoor van een andere metal-liefhebber, de destijds 17-jarige Jessy Miskelley, gaf de doorslag. Zowel Miskelley, Echols als een derde, de destijds zestienjarige Jasin Baldwin, werden veroordeeld voor de moord op grond van zijn bekentenis. De jury oordeelde schuldig, Echols kreeg de doodstraf, de anderen levenslang. Opvallend was dat Miskelley een IQ van 72 heeft.
Nederland kan weer trots zijn. Niet omdat Oranje wel een finale wint. Niet omdat het kabinet klompendansen verplicht heeft gesteld bij de gymnastieklessen in onderwijs. En ook niet omdat allochtonen hun inburgeringsplicht zo serieus genomen hebben, dat ze het volledige Wilhelmus veel beter beheersen dan de doorsnee autochtoon. Nee, Nederland kan weer trots zijn op haar jeugd van tegenwoordig.