Nasleep van een stomme ’tweet’

Eind 2013 stond Justine Sacco (toen 30) op het punt het vliegtuig van Londen naar Kaapstad te nemen, toen ze besloot haar 170 volgers op Twitter aan het gniffelen te krijgen met een schunnig grapje: Going to Africa. Hope I don’t get AIDS. Just kidding. I’m white! Sargasso berichtte al over de directe gevolgen. Tijdens haar 11-urige vlucht werd haar 'tweet' een 'twitterstorm', de 'hashtag' #HasJustineLandedYet werd wereldwijd 'trending', ze werd opgewacht in Kaapstad door 'twitteraars' die de rest op de hoogte wilden houden. En zij had niks door. Totdat ze landde en haar telefoon weer aanzette, uiteraard. Ze probeerde aan 'damage control' te doen, liet haar vriendin het twitteraccount verwijderen, maar het was al te laat. Ze kreeg op haar kop van haar (ANC-stemmende) familie in Zuid-Afrika, raakte haar baan vrijwel direct kwijt, werd thuis in New York nog een tijdje door paparazzi achtervolgd, en zij is gestigmatiseerd en haar naam voor altijd verbonden aan het vermeende racisme en/of de harteloosheid van haar grapje. De journalist Jon Ronson (The Men Who Stare at Goats, o.a.) interviewde haar voor zijn nieuwe boek over dit onderwerp (sociale media als schandpaal), The New York Times heeft een fragment ter voorpublicatie met dit interview en een paar interessante weetjes. Wie wist dat de staat Delaware de schandpaal pas in 1905 afschafte bijvoorbeeld (met het laatste gebruik in elk geval nog in 1901)? Of dat Delaware de openbare geseling pas in 1972 uit het strafboek haalde (met de laatste veroordeling nog in 1963!)? (via)

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.