Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
In de schaduw van zijn voorgangers
Een interessante reeks artikelen bij de Internationale Herald Tribue: in “Obama at 100 Days: How Does He Compare?” vergelijken vijf auteurs de nieuwe president Barack Obama met vijf van zijn voorgangers, te weten Franklin D. Roosevelt, John F. Kennedy, Lyndon B. Johnson, Richard Nixon en Ronald Reagan.
Obama heeft het niet zo zwaar als Roosevelt destijds maar beide hebben veel in gemeen volgens Jean Edward Smith, Roosevelt-biograaf: beiden zijn in staat geweest het denken van Amerikanen over hun overheid te veranderen. Tot aan de Depressie van de jaren dertig werd overheidsbemoeienis veelal gewantrouwd en dit argwaan werd door Ronald Reagan gedurende de jaren tachtig nieuw leven ingeblazen. Niettemin lijkt Obama er nu in te slagen de kritiek dat hij Amerika tot het socialisme bekeerd (Roosevelt ondervond soortgelijke beschuldigingen) van zich af te slaan.
Ook met Reagan is Obama echter vergelijkbaar, schrijft Louis Cannon. Beiden hebben groots retorisch talent; beiden worden als ideologen gezien; tegenpolen zelfs. In werkelijkheid was Reagan veel pragmatischer dan tegenwoordig vaak wordt aangenomen. Zo weerstond hij druk vanuit zijn eigen partij om de sociale zekerheid verder af te bouwen. Reagan begreep dat Amerikanen overwegend conservatief zijn en liefst zo weinig mogelijk verandering zien. Obama lijkt tot dusver ook niet zo een grote veranderaar: liever bouwt hij voort op bestaande structuren en regelgeving. Met Reagan deelt de nieuwe president echter ook een minder aantrekkelijke eigenschap: beiden hebben de staatsschuld aanzienlijk laten oplopen.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.