Closing Time | Joey Satriani

https://www.youtube.com/watch?v=uoERl34Ld00 In de Closing Time over Gerry Rafferty had ik het over mijn kennismaking met de hardrock door mijn toenmalige vriend. Het duurde wel even voor ik daar iets mee kon. Ik trok het in het begin niet zo goed, de rauwe zang en de snerpende gitaren. Maar gaandeweg leerde ik waardering opbrengen voor het genre. Bijvoorbeeld door Gary Moore, die ook met Thin Lizzy werkte en blues-nummers maakte. Ik kreeg ook een stortvloed van symfonische rock over me heen, omdat dat wat makkelijker te behapstukken is. Daarna begon ik te wennen aan bands als Black Sabbath, Led Zeppelin en Metallica. Snerpende gitaren werden begrijpelijk en uiteindelijk een openbaring. Joey Satriani is de belichaming daarvan. Ter voorbereiding op dit stukje heb ik gecheckt wie tot de beste gitaristen in de wereld worden gerekend. Daar zijn talloze lijstjes van, maar tot mijn verbazing staat Joey Satriani er vaak niet bij. Wel Brian May, die ik sowieso een nog grotere held vind, wegens blinde adoratie. Maar ik heb zo’n idee dat die qua techniek toch wel onderdoet voor Joey. Die o.a. Stevie Vai heeft onderwezen. Die fantastische instrumentale nummers heeft gemaakt. En geloof me, ik ben een fan van tekst en zingen, maar dat moet Joey vooral niet doen (net zo min als Brian trouwens, behoudens backing vocals…Too much love will kill you…brr). Joey Satriani moet gewoon lekker op die gitaar blijven rammen, daar hoeft geen tekst bij. Surfing With The Alien is een klassieker en om meerdere redenen leuk: Ik las vroeger de comics van Silver Surfer. Ik had in de jaren ’90 een alien-winkel (wat is dat? Een ander verhaal). In het intro hoor je heel even een Nederlandse stem. En verder is het gewoon een lekker hard nummer dat goed werkt tegen luidruchtige buren én de nodige peper in m’n reet als ik aan het schoonmaken ben. Zo zie je maar, een heel huiselijke artiest eigenlijk.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.