Geen bal op tv | Jim & Andy en Voyeur

Toen Jim Carrey, zittend op het strand, aan de overleden Andy Kaufman via telepathische wegen vertelde dat hij hem ging spelen in de film Man on the Moon, kwamen er dolfijnen naar de oppervlakte en liet Andy Kaufman hem weten dat hij zelf ging doen. De komende maanden nam hij het lichaam van Jim Carrey over om de rol zelf te kunnen spelen. Waarom die dolfijnen, Andy? Is van je laten horen uit het hiernamaals niet voldoende? Waarom moet een dergelijke mystieke ervaring ook nog eens symbolisch onderstreept worden? Aan de andere kant: Andy hield van overdrijven. En van kitsch. In Jim & Andy zien we dat Jim Carrey zich ook buiten de opnames van Man on the Moon als Andy Kaufman gedroeg. Andy Kaufman had woord gehouden toen hij de dolfijnen naar boven stuurde. Jarenlang hebben deze behind the scenes-opnames liggen verstoffen op een zoldertje in Hollywood. De studiobazen waren bang dat het publiek het niet leuk zou vinden dat Jim Carrey zichzelf niet was. Het zou z’n reputatie schaden. Maar nu had Spike Jonze het materiaal in handen gekregen en was Jim Carrey getransformeerd in een zweverige schilder die grossiert in quasi-boeddhistische wijsheden. Hem interesseert het ook allemaal niet meer. Sterker nog: Jim Carrey vroeg zich hardop af of Jim Carrey wel bestond. 

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.