Rector Islamitische Universiteit van Rotterdam vliegt weer eens uit de bocht

Nadat de rector, Ahmet Akgündüz, twee jaar geleden al eens voor steniging had gepleit, moest nu - in het kader van de recente Turkse verkiezingen - de linkse, pro-Koerdische partij HDP het ontgelden: Mijn moslimbroeders die willen stemmen op HDP! Uw stem is bestemd voor homo’s, voor Armeniërs, terroristen, vijanden van de Islam en anti-Turkse media uit Europa en Amerika. Allah, bescherm ons land tegen instabiliteit en waardeloosheid. Suna Floret schreef daar - terecht - over: Ik ben veel liever een Armeense homo dan een rector – op een universiteit nota bene – die haat zaait. En vervolgens de Koran pakt en zijn studenten vertelt dat het allemaal om vrede en saamhorigheid gaat. Floret schreef ook: De Turkse Nederlanders, de Turkse Rotterdammers, hebben massaal op de pro-islamitische partij van Erdoğan (AKP) gestemd. Turken die hier zijn geboren en getogen, waarvan ik dacht dat ze enigszins wereldwijs zijn, hebben gekozen voor de religie in plaats van voor vrijheid. [...] Al die Turken die hier leven maar alsnog voor een corrupte vorm van religie kiezen, voor een dictatuur, voor een paleis met meer dan duizend kamers, voor hoofddoekjes en lange baarden; ik snap eerlijk waar niet waarom jullie hier nog wonen. Wat kun je hier nog betekenen voor de maatschappij, wat kan de maatschappij nog voor jou betekenen? Hoewel ze hier wat kort door de bocht gaat, lijkt ze toch een punt te hebben: als je zo dol bent op Erdogans autoritarisme en islamisme, waarom zou je dan nog in Nederland willen blijven? Heb je dan überhaupt nog wel iets met de Nederlandse samenleving? Het doet me een beetje denken aan mijn tijd in de VS. Daar had je mede-expats die vonden dat waar zij vandaan kwamen zo'n beetje alles veel en veel beter was. En die vrijwel uitsluitend omgingen met (voormalige) landgenoten of andere ontheemden. 'Maar waarom ben je dan hier?' vroeg ik me dan altijd af. Misschien is het best mogelijk pro-Erdogan te zijn en tegelijkertijd de positieve kanten van de Nederlandse samenleving te zien (mijn stemgedrag zou bij veel Amerikanen ook bepaald niet in goede aarde zijn gevallen). Maar hoe dat in de praktijk dan zou moeten werken, kan ik me - voor wat dat waard is - ook niet echt voorstellen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.