"De rampspoed die Europa in de afgelopen twee eeuwen is overkomen is eerder te wijten aan een tekort dan aan een teveel aan romantiek." Aldus Jos de Mul in zijn betoog in de Volkskrant vandaag. Het stuk laat zich niet samenvatten. Althans, niet door mij. Daarom gewoon nog twee quotes om u tot lezen aan te zetten: "Zonder enthousiaste bezieling vervalt een individu of een samenleving tot cynisme en nihilisme, maar zonder ironische distantie lopen de hoge idealen maar al te gemakkelijk uit op terreur." "In die zin lijkt het verlichtingsfundamentalisme onheilspellend veel op het moslimfundamentalisme dat zij bestrijdt. Als de geschiedenis ons iets leert, dan is het wel dat een dergelijke radicalisering een geheid recept is voor uitslaande branden. Ironische distantie is een uitstekend blusmiddel, vooral wanneer het zich richt op het eigen enthousiamse."
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“Ik vind het wel een verschil moet ik zeggen tussen een oproep tot gebed via de minaret en een klok. [..] Wat we net hoorden zijn verzen uit de Koran. Die worden op straat gegooid. Dus dat is een stukje inhoud van godsdienst dat dan in het publieke domein wordt gelegd. Een klok is altijd een abstractie van een geloofsovertuiging. [..] Dat vind ik wel een verschil.”
Herman Schilder, pastoor van Tilburg in Pauw & Witteman over het verschil tussen de oproep tot gebed tussen Christenen en Moslims. Een genuanceerde mening waarom het een wel wenselijk is en het andere niet?
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Abhorsen.
In Paul Scheffers laatste, en inmiddels al veel besproken boek, noemt hij onder andere de noodzaak tot een Europese of westerse variant van de Islam. Als we echter de Franse Islamkenner Olivier Roy moeten geloven hebben we reeds dagelijks te maken met een westerse variant van de Islam; alleen niet zoals Paul Scheffer hem voor ogen heeft.
Olivier Roy bepleit dat op dit moment bijna iedereen in het Islamdebat een fout uitgangspunt heeft. De radicale Islam in het westen is niet cultuurgebonden, het is geen traditionele vorm van de Islam die is meegenomen uit het Midden-Oosten. De excessen waar wij in het westen te maken mee hebben zijn onderdeel van wat hij benoemt als het neofundamentalisme binnen de Islam. Deze nieuwe vorm van Islam is juist in het westen ontstaan en zet zich af tegen elke vorm van cultuur. Ook tegen de traditionele Islam zoals deze in het land van herkomst beleden wordt. Tenminste, als men al een land van herkomst heeft! Uit zijn onderzoek blijkt dat deze groep moslims voornamelijk bekeerlingen zijn, in een aantal gevallen zelfs zonder een eerdere religieuze achtergrond.
De aantrekkingskracht van dit neofundamentalisme zit hem in het feit dat deze ontdaan is van cultuur. De traditionele Islam wordt vaak door deze bekeerlingen als zwak ervaren. Men heeft geen tijd voor de diepere theologie, maar geven de voorkeur aan de onmiddellijke “waarheid”. In een interview in Filosofie Magazine beschrijft Olivier Roy deze mensen als volgt:
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers, dit kunnen stukjes zijn die we -uiteraard met toestemming- overnemen van andere weblogs, of die via onze mail binnenkomen. Hieronder een stuk van Abhorsen.
Er wordt vaak veel in het wilde weg geroepen over terrorisme. De Amerikaans-Joodse terrorisme-expert Jessica Stern wilde het terrorisme echter beter bestuderen dan tot nu toe gebeurd is; door de daadwerkelijke terroristen zelf te spreken. Onder het motto dat onwetendheid de grootste vijand is heeft ze vier jaar lang, vaak met gevaar voor eigen leven, gesproken met religieuze terroristen op elk niveau. Van de gevangen “grondtroepen”, ex-terroristen die de organisatie waar zij toe behoorden de rug toe hebben toegekeerd, tot een aantal zeer gezaghebbende leiders van opleidingskampen en terroristische groeperingen. Daarbij kwam ze tot een opmerkelijke ontdekking; de terroristische organisatie als moderne multinational.
Er komt een beeld naar voren dat terreurorganisaties veel weg hebben van het zo vervloekte westerse kapitalistische model. Veel van de leiders lijken amper serieus gedreven door religieuze idealen. Een terroristische aanslag levert simpelweg nieuwe donaties op. Iets waar men zich een luxe leven van kan permitteren, en natuurlijk ook de “loonkosten” voor de beroepsterrorist mee betaalt. Een aantal van deze leiders leeft, in samenspraak met de geheime dienst van Pakistan openlijk in luxe villa’s in dat land.