Media en migratie

Het is belangrijk dat journalisten zich goed bewust zijn van de impact van hun berichtgeving, schrijft Matthijs Rooduijn op Stuk Rood Vlees naar aanleiding van een survey door sociologen Christian Czymara en Stephan Dochow. Immigratie. Het is al jaren één van de meest besproken thema’s in het publieke debat. En we raken er maar niet over uitgepraat. Veel discussies zijn uiteindelijk op het thema terug te voeren. Klein voorbeeld: NRC schreef afgelopen weekend terecht dat het debat over onderzoek naar de groeiprognoses van de bevolking in Nederland eigenlijk helemaal niet over de bevolkingsomvang an sich gaat. “Niemand maakt zich zorgen over de ontembare voortplantingsdrift van Nederlanders – eerder over het gebrek eraan. Het onderzoek gaat dus over de vraag hoeveel migranten Nederland aankan. Willen we wel of niet dat migranten hier komen om aan de vraag naar arbeid te voldoen? En krijgen ‘ze’ niet te veel kinderen in vergelijking met ‘ons’?” Immigratie wat de klok slaat dus. Wat zijn nu de gevolgen van de grote media-aandacht voor dit onderwerp? Media-impact Afgelopen zomer verscheen er een interessant artikel dat precies op deze vraag ingaat. De sociologen Christian Czymara en Stephan Dochow koppelen een tekstanalyse van artikelen in Duitse kranten en tijdschriften aan een grootschalige panelstudie waarin Duitse respondenten over een periode van 15 jaar gevolgd worden. De kracht van dit survey is dat dezelfde mensen over een lange tijd gevolgd worden en dus vastgesteld kan worden of en hoe hun opvattingen over immigratie veranderen.

Door: Foto: Jon S (cc)
Foto: World Economic Forum (cc)

Klimaatdebat is een straatgevecht

OPINIE - Via ons zusterblog Studium Generale Utrecht ontvingen we deze Engelstalige bijdrage over de verwording van het klimaatdebat en wat we daar mogelijk tegen kunnen doen.

Why the climate debate is a street fight

Groups of industry-connected scientists and PR people mislead the public. The campaigns they run deny well-established scientific knowledge and are very effective. What can we do about it?

It’s not often that I share a personal opinion on this blog, but today I make an exception. In the series Movies & Science, we screened Merchants of Doubt. It is an exposé of rightwing scientists and pundits whose sole purpose is obscuring the scientific truth on issues from tobacco smoke to global warming. Statistician dr. Daniel Oberski (UU), who gave an introductory talk, is optimistic about the future of science and therefore optimistic about the future of the earth and mankind. In that regard both he and the filmmakers are on the same page. The documentary ends on a note of hope, with the strong belief that reason and facts can defeat propaganda and falsehoods. I am more of a pessimist. Although they may be right in the end, I fear the amount of harm that can be done in the meantime. The consequences are dauntingly real. So even if science will eventually triumph, having the last laugh does not mean it will be a fun time.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: brad_bechtel (cc)

Schijn en systeem

COLUMN - Het heeft er alle schijn van dat de politiek inmiddels grondig kapot is – en daarmee ook democracy as we knew it. Dat de parameters van beleid tegenwoordig vaker op internationaal niveau worden bepaald dan in nationale parlementen, is op zich geen ramp. Dat burgers slechts zijdelings betrokken zijn bij de samenstelling van die internationale organisaties en zowel zij als NGO’s amper invloed kunnen uitoefenen op de agenda’s, standpunten, procedures en besluitvorming daar, is dat wél. Evenals dat burgers en NGO’s hun eigen zorgen er zo belazerd weinig terugzien.

Dat steekt des te meer daar dat bedrijven wel lukt, en zij een willig oor vinden.

Van de zoveelste verlenging van het auteursrecht of de uitbreiding van de reikwijdte van patenten; van intellectueel eigendom dat zo is opgerekt dat je ineens geen eigenaar meer bent van spullen die je toch heus eerlijk hebt gekocht – allemaal vérstrekkende veranderingen waar burgers niets en parlementen amper iets over te zeggen hebben gehad.

Daarnaast vormen en kleuren bedrijven ons dagelijkse leven zwaar, zonder dat burgers daar veel invloed op kunnen uitoefenen. Schaalvergroting, goedkoper fabriceren, werk uitbesteden aan rechteloze groepen, weigeren na te denken wat de rol van arbeid en loon nog is in een steeds verder geautomatiseerde wereld, is een vorm van korte-termijndenken die niet lang meer houdbaar is. Want wat moet er gebeuren met al die werklozen, al die uitgerangeerde mensen, zeker nu de staat zich ook steeds meer terugtrekt?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sociale media zijn geduldig en vasthoudend

Gijs van Oenen wijst in zijn artikel “Liever grondig onderzoek dan snelle sociale media” op een aantal moeizame ontwikkelingen rondom media en democratie. Sommige onderbouwingen zijn begrijpelijk, maar andere zijn volgens mij niet zo scherp. En ook de voorgestelde weg voorwaarts schiet daarom tekort.

Eerst even over de emancipatie. Gijs van Oenen betoogt dat de emancipatie geslaagd zou zijn en dat iedereen nu voor zichzelf kan denken, zonder afhankelijk te zijn van instituties. Het mag dan misschien zo zijn dat we ons los gemaakt hebben van de oude structuren, maar dat wil nog niet zeggen dat de emancipatie is afgerond. Emancipatie is in mijn ogen pas klaar als je naast gelijke rechten ook het vermogen hebt om op gelijk niveau te handelen. Ik denk hierbij aan het woord “handelingsbekwaam”. En ik durf gerust te stellen dan het grootste deel van de Nederlanders nog niet in staat is om verantwoordelijk te handelen ten aanzien van de sturing van dit land. Zo terecht als het in 1957 was dat gehuwde vrouwen voortaan als handelingsbekwaam werden beschouwd, zo onterecht zou het nu zijn als iedereen zomaar met verantwoordelijkheid voor het nationaal belang wordt opgezadeld.

Om deze emancipatie werkelijk geslaagd te laten zijn, moeten niet alleen politici leren werkelijk steeds meer te vertrouwen op het oordeel van burgers, maar moeten burgers ook leren dat voor het nemen van een goede beslissing meer nodig is dan het van je afschreeuwen van frustratie.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Onafhankelijke journalistiek: een krant zonder regering

Deel van logo WikiLeaks

In mijn vorige post over WikiLeaks heb ik verschillende aspecten van de ontwikkelingen rond deze organisatie op een rij gezet. De vraag of het goed is wat zij doet heb ik niet echt beantwoord. In het commentaar stelt collega blogger Martijn terecht dat we kritisch moeten zijn over WikiLeaks. Dus daarom nogmaals de vraag: Is het goed wat Wikileaks doet of niet?

Ik denk dat we het er wel over eens zijn dat WikiLeaks zoals het nu is georganiseerd niet ideaal is. Met name als het gaat om de review procedure: wat wordt wel en wat wordt niet gepubliceerd. Wat we wel kunnen constateren is dat de manier waarop WikiLeaks te werk gaat evolueert. Oorspronkelijk bedoeld als plaats om informatie te dumpen, door iedereen – vandaar ‘wiki’ – begint het steeds meer te lijken op een journalistieke organisatie. Ze zijn te klein om zelf de review te doen, maar laten het over aan de traditionele media (van de 250.000 cables zijn er nu iets meer dan 1000 gepubliceerd, op het moment dat ik dit schrijf exact 1311 stuks). De beschuldiging dat het om een dump van 250.000 documenten gaat is dus propaganda. Wat opvalt is dat deze kritiek ook vaak van journalisten komt. Zouden zij zich bedreigd voelen? Veel (Amerikaanse) journalisten hebben in periode tussen 9/11 en de inval in Irak mee gewerkt aan oorlogspropaganda of hun mond gehouden – zijn dit de ‘waakhonden’ van de macht?

Wat voor veel mensen vooral beangstigend zal zijn is dat WikiLeaks niet onder controle staan van een regering. Het zou eigenlijk niets mogen uitmaken: er is toch persvrijheid, en journalisten gaan beroepsmatig dagelijks met geheimen om. Sinds haar ontstaan zijn informatielekken onderdeel van het dagelijks brood van de journalistiek. Het feit dat er nu een organisatie bij is gekomen die de ontvangst en publicatie van deze informatie tot haar hoofddoel maakt zou niemand moeten verrassen of moeten beangstigen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Invloed van Israel in Nederland

Deze bijdrage aan het open podium is van DeViking (website)

Update: GeenCommentaar heeft over dit artikel een klacht ontavngen van het Meldpunt Discriminatie internet. Hieronder integraal de tekst van die klacht.
Geachte heer / mevrouw,

Gaarne uw aandacht voor het volgende.

Het Meldpunt Discriminatie Internet (MDI) neemt meldingen over
discriminerende uitingen op het Nederlandse deel van internet in
behandeling. Het MDI beoordeelt uitingen op strafbaarheid aan de hand
van de anti-discriminatiebepalingen uit het Wetboek van Strafrecht (http://www.meldpunt.nl/wetsartikelen). Indien het MDI een uiting strafbaar acht, wordt meestal een verzoek tot verwijdering naar de eigenaar van een site verstuurd.

Onlangs heeft het MDI een melding ontvangen aangaande een stuk op uw
website. Hieronder treft u de exacte locatie evenals de uiting.

URL: http://www.geencommentaar.nl/2010/12/04/invloed-van-israel-in-nederland/
Titel: Invloed van Israel in Nederland



“Ik heb eens nagegaan hoe groot de invloed is van Israel in de media en
politiek. Nou ik kan je zeggen die is groot. Veel te groot naar mijn zin
en niet in proportie naar het aantal joden in Nederland. Ja, ze zijn
zeer goed in lobbyen, dat wel. Maar even de invloed. Als je kijkt naar
de linkse kerk Vara en NOS dan zitten daar in de redacties een
oververtegenwoordiging van mensen met joodse afkomst. Ook journalisten
die het midden-oosten verslaan zijn overwegend joods. Dit geeft te
denken over hun journalistieke werk. Het zijn propaganda makers voor
Israel. Kijken we naar de politiek dan is de invloed nog groter. In de
regering zit een jood, Rosenthal, loopjongen van de Mossad en CIA. En
hij is niet alleen. Op alle hogere posten in de ambtenarij zitten mensen
met een joodse komaf. En voor wie het niet begrijpt. Mensen met joodse
komaf zijn defacto pro-Israel. Zij zullen uiteindelijk kiezen voor de
joden in Israel en niet voor de Palestijnen in Gaza no matter what.


Even kijken hoeveel zionisten hier weer op gaan reageren.”

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lobbygroepen maken wetgeving

Belangrijke nieuwe gasinfrastructuur, dat wil zeggen verbindingen tussen lidstaten, LNG (Liquified Natural Gas) en opslagfaciliteiten, kunnen, op verzoek, voor een beperkte periode, worden uitgezonderd van de bepalingen uit artikel 7, 18, 19, 20 en 24c (4), (5) en (6) onder de volgende voorwaarden:

Voorstel van de Europese Commissie Belangrijke nieuwe gasinfrastructuur, bijvoorbeeld verbindingen tussen lidstaten, LNG (Liquified Natural Gas) en opslagfaciliteiten, kunnen, op verzoek, voor een bepaalde periode, worden uitgezonderd van de bepalingen uit artikel 7, 18, 19, 20 en 24c (4), (5) en (6) onder de volgende voorwaarden:

Voorstel van Gasunie, overgenomen door europarlementariërs

Lobbygroepen hebben een belangrijk aandeel in de hedendaagse wetgeving van de Europese Unie. Handig, want niet alle europarlementariërs hebben voldoende kennis van zaken over alle vlakken, of een gevaar voor de toch al niet zo denderende Europese democratie?

Bron: nrc.next, 31 maart 2008

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.