Occupy the internet!
, door
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
DDos’en is helemaal geen sit-in
, door
Wederom een bijdrage van Joost Schellevis.
Toen verschillende bedrijven – Amazon, PayPal, Visa, MasterCard – hun dienstverlening aan klokkenluidersite WikiLeaks beëindigden, werden enkele van deze bedrijven het doelwit van Anonymous. Die groep wordt omschreven als een ‘hackersgroepering’, maar is in feite een los verband van internetters dat wel eens ddos-aanvallen uitvoert. In het verleden waren bijvoorbeeld ook de sites van Amerikaanse copyrightwaakhonden en de Scientology-kerk een doelwit. Nadat een 16-jarige ddos’er werd opgepakt voor de aanvallen op MasterCard, werden ook politie.nl en om.nl slachtoffer van een succesvolle aanval.
Een ddos-aanval staat voor distributed denial of service en is bedoeld om zoveel druk op een server uit te voeren dat deze plat gaat. De meningen over de ddos’en zijn verdeeld: zo schreef Petra Kramer onlangs op Sargasso dat ddos’en een moderne vorm van de sit-in is. Maar: ddos’en is een misdrijf waar je zes jaar cel kunt krijgen, waarschuwt het Openbaar Ministerie. Wie heeft er gelijk?
Om die vraag te beantwoorden is het nodig om het uitvoeren van ddos-aanvallen en de WikiLeaks-heisa los van elkaar te zien. De Amerikaanse bedrijven die hun banden met WikiLeaks verbraken, maar in sommige gevallen wel nog zaken doen met dubieuze groeperingen als de Ku Klux Klan, zijn inderdaad niet zuiver bezig. Maar dat rechtvaardigt het uitvoeren van een ddos-aanval nog niet.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De wereld na WikiLeaks’ cablegate
, door
Deze gastbijdrage is van Ot van Daalen, directeur van Bits of Freedom.
De gevolgen van de publicatie van meer dan 250.000 Amerikaanse ambassadeberichten door klokkenluiderssite WikiLeaks kunnen moeilijk worden overschat. Een deel van het diplomatiek verkeer van de Verenigde Staten ligt op straat. De Verenigde Staten oefenen zware druk uit om WikiLeaks te stoppen. John Perry Barlow, de oprichter van de Amerikaanse digitale burgerrechtenbeweging EFF, noemt dit zelfs de eerste informatieoorlog. Wat betekenen de ontwikkelingen rond WikiLeaks voor communicatievrijheid?
Overheden zullen internetvrijheid aan banden proberen te leggen
Niet eerder hebben de Verenigde Staten geprobeerd om de verspreiding van informatie zo publiek via zware politieke druk te voorkomen: dit nooit meer. Die pogingen zullen de komende maanden ook hun effect hebben op internetregulering. Overheden zullen Cablegate aangrijpen om hun greep op het internet te versterken. Er zullen wetten worden geïntroduceerd om domeinnamen en IP-adressen makkelijk te kunnen blokkeren op wereldwijde schaal. Er zal druk worden uitgeoefend om hosting providers makkelijker informatie off-line te laten halen. Het zal financiële dienstverleners moeilijker worden gemaakt om de publicatie van controversiële informatie te faciliteren. En er zal worden geprobeerd om de controle van de inhoud van internetverkeer te vergemakkelijken door middel van deep packet inspection. Het meest pessimistische scenario is dat de Chinese Great Firewall een blauwdruk wordt voor het wereldwijde internet.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.