Geografische ‘beperkingen’ social networks

Een paar dagen geleden schreef ik een stuk waarin ik ageerde tegen Rutger Schimmels impliciete stelling dat het homohuwelijk het traditionele huwelijk devalueert. Hierop reageerde hij met een tegenstuk dat gebaseerd is op de premisse dat ik hem verkeerd begrepen heb. En hij heeft een punt, want hij schrijft inderdaad dat het homohuwelijk een gevolg is van de devaluatie van het huwelijk, geen oorzaak.

En ja, daar had mijn artikel misschien wel wat nuance kunnen gebruiken. Echter, Schimmel kan niet ontkennen dat homoseksuelen die geijverd hebben voor het homohuwelijk in zijn optiek weldegelijk hebben bijgedragen aan de devaluatie die hij in zijn eerste artikel noemt. Het proces tot acceptatie van het homohuwelijk moet dan ook wel bijgedragen hebben aan dezelfde waardevermindering. Er werd immers gepoogd een draagvlak te creeëren voor dat huwelijk. Daarnaast kan het niet anders dat het mogelijk zijn van het homohuwelijk mensen laat wennen aan een situatie waarin het huwelijk – in de optiek van Schimmel – gedevalueerd is, wat wel tot verdere aftakeling van het concept leidt. Gevolg of geen gevolg, het draagt net zo goed bij aan de veranderde perceptie van het huwelijk als de vele echtscheidingen, die de kern vormen van zijn eerste betoog. Oorzaak en gevolg vallen hier niet los te zien van elkaar. Daarbij gaat hij overigens niet in op mijn constatering dat het aantal echtscheidingen de laatste vijf jaar is gestabiliseerd, dus dat de devaluatie van het huwelijk al een half decennium niet verder lijkt door te zetten.

Ik vind het dan ook nogal vreemd dat hij het eens is (‘couldn’t agree more‘) met mijn kwalificatie dat het niet aan te tonen is dat mensen door het homohuwelijk het traditionele huwelijk minder waarderen. Het brengt hemzelf immers in een logische spagaat.

Onder het motto van hoor en wederhoor plaatsen wij hier de repliek van Rutger Schimmel op het artikel De conservatieve homofobie.

Joost Berculo heeft weinig begrepen van mijn visie op het homohuwelijk. Voor wie het niet gelezen heeft: ik betoog dat het openstelling voor mensen van hetzelfde geslacht niet voor devaluatie van het huwelijk zorgt, maar dat die openstelling juist voortkomt uit de devaluatie. Daarom ben ik het op veel punten met Berculo eens, bijvoorbeeld wanneer hij schrijft dat “de relatie tussen het homo-huwelijk en de afbraak van het instituut huwelijk nogal moeilijk objectief te maken [is]. Sterker nog, deze is totaal niet objectief te maken.” En: “Er is geen onderzoek dat aantoont dat mensen specifiek door het homo-huwelijk minder waarde hechten aan het huwelijk als instituut.” Couldn?t agree more.

Berculo vaart ook erg uit tegen wat hij ziet als het ‘kerkelijk’ kader waarin ik het huwelijk plaats. Ik schrijf echter over ‘het religieus en ethisch kader dat het huwelijk vanouds rechtvaardigt’. Ziet u in deze zin de kerk langskomen? Ik in ieder geval niet. Gevalletje van je tegenstander opvattingen toedichten die je graag wil dat hij ze huldigt.

Een andere tegenwerping is dat mijn opvatting van het huwelijk onrealistisch en romantisch is. Wel, het eerste is de standaard benaming van liberale rationalisten voor alles wat niet empirisch waarneembaar en dus in schema’s en statistieken te vatten is. En ja, vanuit modern perspectief is de traditionele visie op het huwelijk romantisch. Maar is gematigde omgang met alcohol voor de verslaafde ook niet het toppunt van onrealistische romantiek? De moderne westerling moet zich serieus afvragen of niet hij degene is die door hevige beneveling normaal zicht op de wereld verloren heeft.

Zoals ik al eerder beschreef is er een ruzietje aan de gang tussen rechtse bloggers en reaguurders. Oorzaak was een artikel van Frank Verhoef die een anti-homohuwelijkartikel schreef, waarop GS – pro homo – inging. Het gevolg was dat de auteur van het artikel, Frank Verhoef, uit de redactie van het JOVD-blaadje werd geknikkerd.

Verhoef zelf bleek het liberale basisprincipe van de partij niet helemaal begrepen te hebben. Beginnersfoutje als je actief wilt inzetten voor een partij.

Maar in rechts-conservatieve hoek krijgt Frank bijval. Zo ook van onze geregelde gastlogger Rutger Schimmel. In zijn artikel geeft hij aan niet in dezelfde valkuil te zullen trappen als Frank deed, want hij zet zijn idee om actief voor de liberalen te worden even ‘on hold’. Verder is hij het roerend met Frank eens, en trekt – welbespraakt – alle registers open om zijn zaak te onderbouwen. Wat echter erg jammer is aan al deze conservatieven is dat ze elkaars argumenten voortdurend recyclen.

Ook Schimmel doet zijn best:

“Dan blijkt dat velen genoeg redenen zien om het huwelijk open te stellen voor twee partners, voor homo’s, voor alles wat leeft. Daarmee heeft de echtverbintenis aan betekenis verloren. Men beschouwt het niet meer als sacrale verbintenis waarin tegenpolen één worden en de lijn der geslachten voortzet. En zij die diep van binnen besef hebben van de waarde van die verbintenis kunnen hun sentiment niet verwoorden: ze missen het religieuze en ethische kader dat het huwelijk vanouds rechtvaardigt.”