GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag een stuk van Rutger Schimmel, dat eerder op zijn eigen weblog verscheen. Lodewijk Asscher, PvdA-wethouder in Amsterdam, pleit in de Volkskrant voor het verbieden van neef-nichthuwelijken. Die spelen volgens hem een aanzienlijke rol in het achtergesteld houden van allochtonen in Nederland. Er komen namelijk nogal veel zwakbegaafde kinderen uit voort. "De problemen rond zwakbegaafde jongens worden opgelost met importbruiden. Ze worden als mantelzorgster/echtgenote naar Nederland gehaald. [..] Deze vrouwen krijgen levenslange vonnissen met dergelijke huwelijken, waaruit ook vaak weer zwakbegaafde kinderen worden geboren." Alleen een verbod kan deze vicieuze cirkel breken, concludeert Asscher. Asscher?s pleidooi oogt sympathiek. Er spreekt een diep besef van de omvang van de huidige problematiek uit. Asscher gelooft niet dat het allemaal wel goed zal komen als we maar genoeg wijken opknappen en integratiecursussen geven.
Fokkers moeten gaan wijzen op veel voorkomende problemen en zorgen voor een gezonde hond. Als deze eis nou ook gaat gelden voor kippenfokkers, dan is de plofkip morgen weg. | Archief: Pedigree Dogs Exposed, de BBC-documentaire die het probleem op de kaart zette.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Omdat ik het had beloofd, nog één keer een overzicht van het slagveld. Mijn oorspronkelijke voorspellingen zijn niet echt uitgekomen. Maar dat neemt niet weg dat er toch een hoop veranderd is in twee jaar.
Om het mezelf makkelijk te maken heb ik nu alleen aangegeven of een blog nog levend is (groen), bijna dood (bruin) of echt ter ziele (zwart). Dit maal 77 doden (15 meer dan een half jaar geleden) en 21 zombies.
Onderaan de linkjes naar de historische reeksch, maar eerst het overzicht.
De rapporten van 2006: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 10, 11 en 12
En die van halverwege 2007.
De overblijvers nu kunt u misschien hier of hier nomineren voor een prijs voor volharding.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.