Brief aan alle boze moslims

Geachte boze moslims, Ik ageer met enige regelmaat tegen religies. Over het algemeen richt ik mijn pijlen op het christendom, aangezien ik daar nu eenmaal wat vaker mee in contact kom dan met de islam. Onderscheid is er wat mij betreft echter niet. Ik vind dat iedereen mag geloven wat hij of zij zelf wil geloven, maar dat niemand zijn geloof aan een ander zou moeten opdringen – dat is namelijk paradoxaal. In de categorie opdringen vallen uiteraard huiselijk geweld en oorlog, maar zeker ook onderwijs of inmenging met de politiek. Dat gezegd hebbende, wil ik iets kwijt over de film Innocence of Muslims en de manier waarop er op dat lachwekkende stuk knutselwerk gereageerd is door de islamitische wereld. Ik snap best dat het vervelend is als je grote leider of inspirator te kakken wordt gezet, maar hé, chill the f*ck out. We hebben het over een slechte kwaliteit film, van een nietszeggende regisseur, met houterig acteerwerk tegen een fake-achtergrond. Wereldwijd had er geen hond naar gekeken als jullie je niet zo hadden opgewonden. Die ongenuanceerde opwinding werkte zelfversterkend, met als gevolg dat er doden zijn gevallen. Omwille van een Youtube-filmpje!

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Robert Croma (cc)

Innocence of muslims, Salman Rushdie en Charlie Hebdo

COLUMN - Dat Innocence of Muslims clearly a piece of crap is, moge duidelijk zijn. Maar maakt dat wat uit?

Innocence of Muslims. Ik heb ‘m niet gezien, maar overal waar ik kom lees ik het dat het zo ongeveer de slechtste film aller tijden moet zijn. En inderdaad, als ik foto’s zie, dan ziet het er niet best uit. De maker heeft niet eens de moeite genomen zijn acteurs schaduwen mee te geven.

Zelfs Salman Rushdie, wiens Joseph Anton: a Memoir (over de fatwa die hij in 1989 aan zijn broek kreeg) deze week is uitgekomen, laat niet na te bandrukken dat Innocence of Muslims een smerige kutfilm is. “Clearly, it’s a piece of crap, it’s very poorly done and it’s malevolent.” Hij gebruikt dit om aan te tonen hoe buitenproportioneel de reactie van sommige radicale moslims is, maar toch. Eigenlijk zou het niet uit moeten maken of het nu een piece of crap is of een piece of art. 

In datzelfde stuk wordt Christopher Hitchens geciteerd. In zijn autobiografie Hitch-22 schrijft hij wat zijn reactie was toen The Washington Post hem op 14 februari 1989 hem vroeg wat hij vond van Rushdie’s fatwa: “It was, if I can phrase it like this, a matter of everything I hated versus everything I loved. In the hate column: dictatorship, religion, stupidity, demagogy, censorship, bullying, and intimidation. In the love column: literature, irony, humor, the individual, and the defense of free expression.”

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.